کمال اندیشه و بلوغ در حضرت زهرا (س)

کودک‌همسری و اساس و بنیان چنین‌کلید‌واژه‌ای بر‌مبنای ظلمی است که احتمال تحمیل آن بر دختر در سن عدم رشد کامل عقلانی و اجتماعی و عرفی وجود دارد.

مطابق فرمایش حضرت مهدی (عج) آخرین امام معصوم و انسان کامل که وجود مبارکش ثبوتا در تمامی ادیان توحیدی و حتی نزد انسان‌های آزاده صرف‌نظر از داشتن دین و آیین مورد تردید نیست، حضرت زهرا (س) الگوی ایشان است.

دختر سیاسی پیامبر ختمی‌مرتبت که پرچم روشنگری را یک‌تنه در دست داشت و برای حفاظت از جامعه اسلامی و حقوق مردم در قامت یک وکیل‌مدافع بی‌چون‌وچرا، با دفاعیه‌ای به غایت مستند و مستدل ظاهر شد، اخیرا به‌دلیل جهل و عدم اشراف فردی نسبت به تاریخچه و این سرمایه بزرگ امت اسلامی، ذیل کودک‌همسری تعریف شده است.

مناقشه‌ای در این قسمت از تاریخ بین همه مسلمانان وجود ندارد؛ اما جهت تنویر افکار عمومی که احتمالا در معرض یک اشتباه مفهومی و مشترک معنوی از حیث سن ازدواج حضرت و مادری، هم دچار آزردگی‌خاطر شده است و اینکه بخشی دچار تردید شده باشند، توجه افکار آزاده را به مقطعی از تاریخ اسلام که بزرگ بانو و دختر نمونه سیاسی‌اجتماعی پیامبر عظیم‌الشأن در‌معرض ازدواج و خواستگاری قرار گرفتند، جلب می‌کنم.

حسب تاریخ‌نگاری‌های دقیق شیعه و سنی، خواستگاران فراوان از صاحب‌نامان روزگار برای ازدواج با حضرت‌زهرا (س) به پیامبر (ص) مراجعه کردند و هر بار پیامبر (ص)، باوجود اینکه دارای مقام ولایت برای همه پیروان و انسان‌ها بودند، اما به‌دلیل اعتماد و اعتقاد به قوه تشخیص و عاقله دخترشان با ایشان مطرح می‌کردند، دختری که به‌دلیل عقلانیت و حکمت مالامال، تاریخ را در عدد سنش دچار بعضا تردید می‌کند و بالاخره پیامبر (ص) با پیروی از وحی و البته لبخند رضایت آگاهانه، دختر یگانه خودشان را به عقد علی بن ابی‌طالب (ع) در‌آوردند؛ امام معصوم و ویژه‌ای که امثال جرج جرداق مسیحی برایش کتاب می‌نویسد و نام کتابش را منبعث از بارزترین صفت امام‌علی (ع) «الامام علی صوت العدالة الانسانیة» می‌گذارد.

‌به‌فرض که سن حضرت از جهت عدد کم باشد، همسر مردی می‌شود که نویسنده مسیحی او را صدای عدالت انسانی می‌داند و بسیار دیگرانی که او را معیار و میزان حق و عدالت می‌دانند (خوش‌تر آن باشد که سر دلبران گفته آید در حدیث دیگران)؛ بنابراین کودک‌همسری که دلایل مخالفت با آن با هدف دفاع از حقوق او‌ست که توانایی دفع ظلم از خود را ندارد و نیز صلاحیت‌قرار‌گرفتن در موقعیت همسری‌ومادری را ندارد در چنین گزاره فهیمه و عاقله و عالمه‌ای از‌یک‌طرف و همسر عادل و معصوم ایشان از‌طرف‌دیگر سالبه به انتفای موضوع است.

اگر سلبریتی قصد حضور اجتماعی حق‌طلبانه و مدافعانه برای کودکان دارد، مدخل این کنشگری را غلط‌ترین نمونه و مثال انتخاب کرده است و روز میلاد فاطمه (س) بی‌نسبت‌ترین روز و مولود آن با این فرضیه خیالی او‌ست؛ چرا‌که مولود توانمند و کامل این روز الگوی همه مردان و زنان عالم و عقلانیت مجسم است.

نویسنده این یادداشت بنا را بر ناآگاهی این سلبریتی و ضعف دانش تاریخی و دینی او می‌گذارد و او را دعوت می‌کند کودک صادق درونش را به‌رسمیت بشناسد و با تتبع درباره حضرت‌زهرا (س) اقراری صادقانه کند که فاطمه (س) مادر همه است.