عروجی | شهرآرانیوز - از حسن طهمورث نیا پرسیده بودند اسم «سیاوش طهمورث» را خودت برای خودت انتخاب کردی که گفته بود: «خودم اسم سیاوش را انتخاب کردم، در کنار فامیلی ام که طهمورث است، خوشخوان است و غرور خوبی به آدم می‌دهد؛ دو تا از شخصیت‌های اسطوره‌ای و محبوب ایرانی.» و خب سینمای ایران کمتر بازیگری با اعتمادبه نفس و کاربلد و باتجربه همچون او دارد.
حرفه ای‌های کاربلدی که نه بلندی نقش برایشان اهمیت دارد و نه کوتاهی اش. مثلا سریال «گرگ ها» ساخته داود میرباقری را یادتان هست؟ او آنجا یکی از بهترین بازی‌های خود را به نمایش گذاشتند و یک بدمن واقعی بود. آن قدر بد که برای همیشه با همان شمایل در یاد‌ها ماندگار شد. نقش مسئول خرید کارخانه در سریال «زیر تیغ» را چطور؟ آنجا که با حیله گری و مکاری همه کار می‌کند و آخرسر در یک درگیری خانوادگی جانش را از دست می‌دهد.
طهمورث در یکی از ماندگارترین و درخشان‌ترین فیلم‌های سینمای ایران یعنی «اجاره نشین ها» ساخته داریوش مهرجویی نقش مرد قصاب را بازی می‌کند، نقشی کوتاه است؛ اما درخشان، پر ظرافت و به یاد ماندنی. در «زخم کاری» هم کوتاه ظاهر شد؛ اما آنچنان بود که تا انتها سایه اش بر سر شخصیت‌ها سنگینی می‌کرد. طهمورث هم حالا مثل خیلی از بازیگران گوشه نشین شده از اوضاع سینمای ایران گله دارد. آدم هرچه قدر هم که بخواهد جلوی خودش را بگیرد و تن به هر کاری ندهد باز هم جریان زندگی او را به جایی می‌کشاند که نمی‌خواهد.
خبر رسیده که او مجری یک مسابقه تلفنی شده و آدم هرچه فکر می‌کند نمی‌تواند طهمورث را در حال اجرای مسابقه ببیند. حالا اگر در توضیح این مستند هم آمده باشد: «این رئالیتی شو، مستندمسابقه‌ای است که شرکت کنندگان آن در تماس‌های تلفنی هدایتگر برنامه با اجرای سیاوش طهمورث، با چالش‌ها و مأموریت‌های ویژه‌ای روبه رو می‌شوند.» آیا این همان موقعیتی است که طهمورث می‌خواهد یا خواسته بود؟
پاسخ روشن است و لابد صاحبان کار و بعد هم خودِ استاد برای توجیه حضورش در این کار بگوید تجربه سترگ و بزرگی بود و چیز‌های زیادی هم یاد گرفتم! چندوقت پیش نوشتیم که فرزاد فرزین هم مجری شده، رضا صادقی مجری شده، سام درخشانی، پوریا پورسرخ و خیلی‌های دیگر. عده‌ای به خاطر شهرت و عده دیگری لابد به خاطر چیز‌های دیگر؛ اما حالا این سینمای بی رحم تعطیل شده کاری از دستش برنمی آید دست کم می‌توان دلخوش بود به اینکه مخاطب پیگیر سینما می‌تواند طهمورثِ بزرگ را برای چندساعتی در شمایل یک مجری ببیند و آن صدا و آن بیان هنرمندانه را بعد از مدت‌ها تماشا کند و لذت برد.