معمول است که از مادران انتظار می‌رود فرزندان خود را درک کرده و احساس تعلق و دوست‌داشته‌شدن را بدون قید و شرط به آنان اهدا کنند، اما در این میانه انتظارات از مادران، آنچه شایسته است که خانواده به مادر اهدا کند، مغفول مانده است.

امروز هر کدام از انسان‌های حق طلب و اهل جبهه مقاومت، مرکز ثقل زمین است و می‌تواند برای گام برداشتن در مسیر حق که مسیر پیروزی است شروع به حرکت کند.

یادداشت سمیه سادات ابراهیمی، پژوهشگر و فعال حوزه زنان در مورد الگوی سوم زن.

چند وقتی بود توی دلش می‌ریخت و چیزی نمی‌گفت. نه خواب داشت و نه خوراک. چشمش که به بچه‌هایش می‌افتاد گریه‌اش می‌گرفت.

خمینی، آب، سلمان فارسی... این‌ها کلماتی است صاحب هویت که پیرزن عراقی خطاب به من می‌گوید انگار می‌خواهد آشنایی بدهد.

پیاده‌روی اربعین یک گردهمایی باشکوه مذهبی، اجتماعی، فرهنگی و فراملیتی است که هیچ سازمان، مؤسسه یا مجموعه دولتی‌ای متولی برگزاری آن نیست.

زمان با سرعت عقربه‌های ساعت متفاوت است. ساعت همان ساعت است، اما این حالِ افراد است که درک زمان را متفاوت می‌کند. فرقی هم نمی‌کند در سختی و رنج باشد یا خوشحالی و شادمانی.  

حضور کودکان، مادران و پدران عراقی که خدمت به زوارالحسین (ع) را شرف خود می‌دانند در مسیر پیاده روی زائران اربعین حسینی به سوی کربلا قدم به قدم دیده می‌شود.

مدتی پیش وقتی داشتم زندگی «مریم عمید» یکی از اولین روزنامه‌نگاران ایران و صاحب نشریه ««شکوفه» در سال ۱۲۹۲ خورشیدی را می‌خواندم، فارغ از همه تلاش‌هایش در شرایطی که حتی برخی زنان ناصرالدین شاه سواد خواندن و نوشتن خود را پنهان می‌کردند، یک نکته جالب ذهنم را مشغول کرد و آن این بخش از متن بود: «مریم عمید اگرچه روشن‌فکر بود، اما زنی بود که زندگی شخصی‌اش را با تمام مختصات عرفی زنانه حفظ کرده بود. تمام کار‌های خانه‌اش را خودش به‌تن‌هایی انجام می‌داد. به گفته یکی از نزدیکان، یک بار تمام استکان‌های نقره خود را فروخت تا بتواند مخارج چاپ نشریه شکوفه را بپردازد و در اثر عشق و علاقه مفرط در این راه، کلیه اموال و دارایی خود را صرف کار‌های اجتماعی و فرهنگی کرد.»