صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

جامعه

فرهنگ‌وهنر

ورزش

شهرآرامحله

علم و فناوری

دین و فرهنگ رضوی

مشهد

چندرسانه‌ای

شهربانو

افغانستان

عکس

کودک

صفحات داخلی

فاصله ما با مرام بهشتی

  • کد خبر: ۱۱۴۶۸۳
  • ۰۸ تير ۱۴۰۱ - ۱۱:۳۴
محمد الهی خراسانی - استاد و پژوهشگر حوزه علمیه

دوستان و نزدیکان شهید بهشتی در خاطراتی که نقل کرده‌اند، ویژگی‌هایی را برای او برشمرده‌اند که نشان می‌دهد چرا ما امروز به گفتن از بهشتی نیاز داریم و چرا با مرام بهشتی فاصله داریم.

بهشتی به‌معنای واقعی، اهل تقوا و پرهیزگاری بود و مراقب بود در گفتار و رفتارش، چیزی خلاف حق نباشد. حب و بغض‌ها و طرف‌داری یا موضع‌گیری‌هایش، او را از مدار حق خارج نمی‌کرد. او در کارهایش بسیار منظم بود. برای هر کاری زمان لازم را در نظر می‌گرفت و نه زودتر اقدام به آن کار می‌کرد و نه دیرتر. نظم و انضباط کاری او بار‌ها دوستانش را شگفت‌زده کرده بود.

باسواد، اندیشور و صاحب‌نظر بود و درک دقیقی از مسائل داشت. تحلیل‌هایش برآمده از آگاهی‌های عمیق از مبانی دینی و واقعیت‌های اجتماعی بود.

بسیار صبور و خویشتن‌دار بود و طوفان ناملایمات و مشکلات، دریای وجودش را متلاطم نمی‌کرد.

دنیادیده بود و با وجود تجربه زندگی در غرب، در برابر غرب مدرن خودباخته و شیفته آن نبود. او همواره بر خودباوری و تکیه بر هویت و ظرفیت دینی و ملی تأکید می‌کرد.

فروتن بود و خود را بالاتر از دیگران نمی‌دید و شخصیت علمی و جایگاه اجتماعی‌اش را به رخ دیگران نمی‌کشید.

گفتگو و تعامل را بر نزاع و تقابل ترجیح می‌داد و تحمل شنیدن آرای مخالف و دیدگاه‌های متفاوت را داشت.

خود را میزان حق و باطل نمی‌دانست و دیگران را بر اساس اعتقادشان به او قضاوت نمی‌کرد. یک بار یکی از منتقدان سرسختش را در کمال تعجب برخی اطرافیان، برای مسئولیتی پیشنهاد کرده بود.

انحصارطلب و تمامیت‌خواه نبود و به استفاده از ظرفیت همه نیرو‌های پای کار انقلاب، اعتقاد داشت. با همه سلایق و تفاوت‌ها در چارچوب ارزش‌های اسلام و انقلاب، می‌توانست کار کند و از فکر و توان آن‌ها برای پیشبرد اهداف انقلاب و نظام بهره ببرد.

او به کار جمعی و تشکیلاتی معتقد بود و با تک‌روی و موازی‌کاری سر سازگاری نداشت و همواره دوستان و اطرافیانش را به کار در کنار هم و استفاده از توان جمع دعوت می‌کرد. اسلام را دینی اجتماعی و تشکیلاتی می‌دید و بسیاری از شعائر و احکام اسلامی مانند مسجد و نماز جماعت و حج و جهاد را دلیل بر اولویت کار جمعی بر فردی می‌دانست.

دغدغه اصلی‌اش انجام وظایفش بود و خودش را درگیر حرف این و آن نمی‌کرد. در اوج اتهام‌زنی‌های جریان هوادار بنی‌صدر، گفته بود نباید از کارهایمان باز بمانیم و مشغول دفاع‌کردن از خودمان بشویم. مرد عدالت بود و فقر و فساد و تبعیض را در جامعه اسلامی تحمل نمی‌کرد و با همه وجود، برای ریشه‌کن‌ساختن ظلم و استضعاف و رواج عدالت و انصاف تلاش می‌کرد.

در برابر دشمنان دین و ملت، سرسخت و قاطع بود و اجازه نمی‌داد کاستی‌های داخلی، بیگانگان و بدخواهان را به طمع بیندازد و و آن‌ها را به ماهیگیری از آب گل‌آلود امیدوار سازد. خودش را وقف اسلام و انقلاب اسلامی کرده بود و هرجا که به حضورش نیاز بود، درنگ نمی‌کرد و خواسته‌های شخصی‌اش را برای اسلام و انقلاب کنار می‌گذاشت. خوب است یک بار دیگر فاصله خود را با مرام بهشتی مرور کنیم و برای کم‌کردن این فاصله بیشتر تلاش کنیم. آینده انقلاب در گرو مرام بهشتی انقلابی‌هاست.

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.