در سال‌های اخیر بحث راهکار‌های حمایت از صنعت برق به‌ویژه برای دسترسی پایدار به این انرژی بسیار مطرح شده است. با این حال بررسی روند سال‌های گذشته نشان می‌دهد که مسئله حمایت از صنعت برق مقداری به بیراه رفته است.
اینک فعالان صنعت برق بیش از اینکه خواهان حمایت باشند، متقاضی انجام تعهدات دولتی هستند. پرسش این است؛ اکنون که واحد‌های صنفی زیادی در حوزه‌های مختلف خدماتی و تولیدی در مشهد فعال هستند یا کارخانه‌های زیادی در اطراف شهر مستقرند، آیا حمایت می‌شوند؟
یا بستر اقتصادی برای فعالیت این بنگاه‌ها در شهر فراهم است؟ طبیعی است که ابتدا بستر اقتصادی برای فعالیت این بنگاه‌ها فراهم بوده است که توانسته‌اند در مشهد فعالیت کنند. در حوزه صنعت برق نیز ابتدا باید بستر‌های فعالیت بخش خصوصی در این حوزه فراهم شود و حمایت‌ها در مرحله ثانویه قرار گیرد.
اکنون در تولید برق چند مشکل اساسی داریم. نخست اینکه قیمت خرید برق در مقایسه با خرید تجهیزات آن تناسبی ندارد و سرمایه‌گذاری در آن به بازگشت مناسب سرمایه منجر نمی‌شود. دوم اینکه بروکراسی یکی دیگر از موانع حضور بخش خصوصی در صنعت برق است که باید اصلاح شود. برای نمونه اگر بخواهید نیروگاه «سی‌اچ‌پی» راه بیندازید باید از شرکت برق و گاز و چند نهاد دیگر مجوز بگیرید.
در حوزه نیروگاه بادی و خورشیدی نیز مشکلات اداری زیادی وجود دارد که باید برطرف شود. موضوع دیگری که در صنعت برق نیازمند توجه ویژه است، تسویه بدهی‌های انباشت‌شده دولت است. این بدهی‌ها، علاوه بر آنکه بخش خصوصی این صنعت را تضعیف کرده، مانعی برای جذب سرمایه‌های بخش خصوصی به صنعت شده است.
اینک پرداخت مطالبات بخش خصوصی با تأخیر صورت می‌گیرد و همین مسئله فعالان این حوزه را با مشکل مواجه کرده است. تعلل در پرداخت مطالبات تولیدکنندگان برق و موانعی که بر سر راه آن‌ها وجود دارد سبب شده است بخشی از آن‌ها رغبت خود را برای سرمایه‌گذاری در این حوزه از دست بدهند.
از این رو تأکید می‌شود اگر خواهان ورود بخش خصوصی به این حوزه هستیم، ابتدا باید دولت تعهدات خود را در این حوزه انجام دهد تا رغبت سرمایه‌گذاری در صنعت برق بیشتر شود.