امیرمنصور رحیمیان | شهرآرانیوز - فلسفه برگزاری نمایشگاه نقاشی «بدیل» از نونا نمازی در نگارخانه بن بست، حول مفهوم مصرف گرایی انسان معاصر میچرخد؛ اینکه اکنون انسان به تنهایی، خالی از مفهوم است و لباسها و وسایل خانه به همراه درودیوار و پنجره به او معنی میبخشد، تاجایی که در این نمایشگاه همه عناصر، نمادی از انسان میشوند و هیچ آدمی در هیچ کدام از آثار دیده نمیشود.
همان طور که در مطالب قبلی اشاره کردیم، هر نمایشگاه از دو منظر بررسی پذیر است. این ضیافت تماشا، در انتقال مفهوم بسیار خوب و قوی ظاهر شده است. از ایجاد خلأ عناصر، برای بیان آنها استفاده و برای مخاطب، سوال ایجاد کرده است. در عین به هم ریختگی، یک نوع هماهنگی به وجود آورده و از عناصر بصری به خوبی برای رساندن مفهوم مدنظر نقاش بهره برده است. ولی مثل تمام پروژه ها، از نظر ساختاری و تکنیکی با نواقصی همراه است؛ نواقصی که بیشتر به سبک وسیاق جدیدی مربوط میشود که نقاش به سراغ آنها رفته است.
اینکه قلم و روح نقاش، همیشه به دنبال مضمونهای تازه و شکل بیان تازه است، خودش به تنهایی میتواند تحسین برانگیز باشد. ولی وقتی صحبت از اجرای آنها میشود، نمیتوان با صراحت اعلام کرد که ازعهده برآمده است. ترکیب مواد و ترکیب رنگها برای از بین بردن لبههای پارچه و کلاژهایی که روی تابلوها چسبانده است، به شدت توی ذوق میزند و انگار نچسب و نامتجانس است.
با اینکه وقتی صحبت از کار هنری میشود همه چیزهایی که روی اثر تمام شده قرار میگیرند، انگار از قبل پیش بینی شده اند و به قول خود نقاش: «می دانسته که چه کار میکند.».
ولی ابدا کار تمام شده در این سبک نقاش را نمیشود مدیریت کرد. قطرات چکیده شده از سقف ها، ممزوج نشدن لبههای کلاژ با بقیه اثر، بارهاوبارها قلم کشیدن بر عناصر بصری در کار و آزمودن ترکیبهای ضدونقیض در رنگ گذاری و تکنیک اجرا، این نمایشگاه را پر از کارهای شلوغ و گاهی بدشکل کرده است، اما به هرحال از مجموع آثار نمایشگاه، مخاطب میتواند به منظور هنرمند پی ببرد. بدیل، اکرانی است که با همه این ها، میتواند مقصود هنرمند را به بهترین شکل ابراز کند. آثار درکنار یکدیگر از بار بصری مناسبی برخوردار هستند و ترکیب بندی و رنگ گذاری ها، در نهایت دقت انجام شده اند.
پیشنهاد میکنم حتما به این نمایشگاه که تا ۲۶مرداد در نگارخانه بن بست، واقع در بولوارکلاهدوز، برقرار است، سری بزنید و از دیدن آثار آن لذت ببرید.