روزگار خوش بازیکن مشهدی تیم بانوان که با ۷ عنوان قهرمانی امسال برای اولین‌بار بازیکن تیم شهر خودش شده است
مژده رنگیان - فردا جمعه ۱۳ دی‌ماه تیم هیئت فوتبال خراسان رضوی، صدرنشین لیگ قرار است در خانه و در سالن شهید بهشتی مشهد به مصاف پالایش نفت آبادان برود، تیم جنوبی مسابقات که در جایگاه ششم جدول قرار دارد و البته تیم سابق یکی از بازیکنان مشهد است که سال گذشته در ترکیب خود یک بازیکن مشهدی داشتند و حالا این بازی و رویارویی با هم‌تیمی‌های سابق شاید برای طناز آرمات، بازیکن شماره ۱۱ تیم مشهد، چالش مهمی باشد. سی‌وهفت‌ساله است. از همان نسل اول فوتسال بانوان است. بعد از ۱۸ سال به فوتسال مشهد بازگشته است و برای اولین‌بار در لیگ برای شهرش بازی می‌کند. استایل اختصاصی خود را در زمین دارد، گاهی خشن بازی می‌کند و بیشتر از بازیکنان دیگر به داور بازی اعتراض می‌کند؛ اما امسال فقط یک کارت زرد گرفته است. مأموریتش در میدان، بازی‌سازی یا همان مهندسی بازی است، اما تابه‌حال توانسته است ۹ گل را برای تیم شهرش به ثمر برساند. طناز آرمات، هم‌دوره بازیکنانی همچون شریف، ارژنگی، چهکندی، زرین راد و خیاط است، نسل طلایی دختران فوتبالیست و فوتسالیست مشهد که هنوز هم موفقیت‌های آن‌ها ادامه دارد.
از هندبال تا فوتسال
در دوران کودکی و نوجوانی‌اش هنوز چیزی به نام فوتبال یا فوتسال بانوان در ایران وجود نداشت و او هم جسته‌گریخته ورزش‌های مختلف را تجربه کرده بود و حتی مدتی دروازه‌بان هندبال بود. هفده‌ساله بود که اولین مسابقات فوتسال دختران راه‌اندازی شد و به خاطر علاقه همیشگی‌اش به توپ و دروازه، توانست ۲ دوره قهرمانی کشور در آموزشگاه‌ها را تجربه کند. بعد از آن بود که تصمیم گرفت رؤیای خود را خارج از مشهد و در پایتخت دنبال کند. آرمات نوزده‌ساله از همان سال، حضور در لیگ‌های مختلف را تجربه کرد، برای باشگاه استقلال توپ زد، پیراهن راه‌آهن تهران را پوشید و حضور در تیم‌های پرسپولیس تهران، ملی حفاری اهواز، پالایش نفت آبادان و دانشگاه آزاد را در کارنامه دارد. سال‌های زیادی نیز ملی‌پوش بوده و برای تیم ملی بازی کرده است.
تجربه فوتبال در کنار فوتسال
او درباره شرایطش در زمان شروع فوتسال می‌گوید: زمان ما همه‌چیز فرق می‌کرد. من از کودکی به فوتبال علاقه داشتم، اما چیزی به نام فوتبال دختران وجود نداشت. همان سال اولی که مسابقات فوتسال آغاز شد، من هم درتیم استان حاضر شدم. بعد از یکی‌دو سال شرایط مشهد باعث شد تصمیم بگیرم برای ادامه فوتسال حرفه‌ای به تهران بروم. خداراشکر خانواده‌ام در این مسیر با من همراهی کردند و اجازه دادند مستقل باشم. شرایط تهران خیلی پیشرفته‌تر بود، اما در مشهد اصلا خبری نبود و از بانوان حمایت نمی‌شد. بازیکن شماره ۱۱ تیم هیئت فوتبال خراسان رضوی ادامه می‌دهد: فوتبال هم بازی می‌کردم. در همان سال‌های ابتدایی، یک سال اجازه دادند چند بازیکن در هر ۲ رشته یعنی فوتبال وفوتسال بازی کنند که من هم یک سال فوتبال بازی کردم و حتی در تیم ملی نیز حاضر شدم؛ اما بعد از آن باید یک رشته را انتخاب می‌کردیم.
خاطره اولین قرارداد رسمی
او با اشاره به تجربه حضورش در تیم ملی تصریح می‌کند: از همان ابتدا در اولین تیم ملی حضور داشتم. سال ۷۹ برای اولین‌بار به اردوی تیم ملی دعوت شدم. در تمام آن سال‌ها به تیم ملی دعوت می‌شدم و فقط یک سال به‌دلیل پارگی رباط، ۷ ماه از تمرینات و مسابقات دور بودم و به‌همین‌دلیل در تیم ملی نیز حضور نداشتم. آخرین سالی که در تیم ملی حضور داشتم، سال ۹۵ بود. اگر به اول خط بازمی‌گشتم، بازهم همین راه و حضور در فوتسال را انتخاب می‌کردم. هرچند در آن سال‌ها اوضاع مالی و امکانات، چنگی به دل نمی‌زد، اما ما به‌خاطر دلمان بازی می‌کردیم و خیلی اهمیتی به پول نمی‌دادیم. هرچند آن زمان‌ها فدراسیون می‌توانست مربیان خارجی بهتری را جذب کند. درحال‌حاضر امکانات بهتر شده است و پیشرفت خوبی در فوتسال در آسیا داشته‌ایم و تا حدودی قرارداد‌های بازیکنان هم بهتر شده است. اولین سالی که باشگاهی بازی کردم، خاطرم نیست پولی گرفتم یا نه، اما اولین قرارداد رسمی من با باشگاه راه آهن، یک‌میلیون تومان بود.
تجربه ۷ بار قهرمانی در لیگ
آرمات درباره کارنامه حرفه‌ای خود می‌گوید: تابه‌حال ۷ قهرمانی را با تیم‌های مختلف لیگ تجربه کرده‌ام و ۲ عنوان سومی را نیز در کارنامه دارم. خوشبختانه در این سال‌ها پیشنهاد‌های خوبی داشتم و برای خودم نیز شرایط تیمی و مالی هر باشگاه اهمیت داشت. در سال‌های گذشته تیم‌های مشهدی توقع داشتند صرفا به خاطر تیم شهرمان بدون دستمزد و رایگان بازی کنیم درحالی‌که فوتسال به‌نوعی شغل ما و محل درآمد زندگی ماست. خیلی امیدوارم که امسال بتوانیم در شهر مشهد عنوان قهرمانی را کسب کنیم. تمام بچه‌ها در این مدت برای این هدف تلاش کرده‌اند. ملی‌پوش سابق فوتسال درباره تفاوت امسال با سال‌های گذشته اظهار می‌کند: امسال به لحاظ اینکه در کنار خانواده‌ام در شهر خودم بودم، خیلی خوب بود و نسبت به سال‌های قبل تفاوت داشت. اما من در تمام این سال‌ها یاد گرفتم در هر تیمی‌که هستم و پیراهن هر باشگاهی را که می‌پوشم، به همان تیم تعصب داشته باشم و برای موفقیت آن بجنگم.
مهاجرت اجباری از مشهد
او می‌گوید: آن سال‌های اول، مشهد واقعا امکانات، تیم و اسپانسر نداشت، اما در مقابل، استعداد‌های بسیار زیادی داشت. همه بازیکنان هم‌دوره من هم در همان یکی‌دو سال اول فعالیت شرایط را که دیدند، بازی خارج از مشهد را انتخاب کردند، بازیکنانی مثل ارژنگی، زرین‌راد، خیاط و چهکندی که هنوز بیرون مشهد هستند. برای اولین‌بار است که همه‌چیز در مشهد خوب است و تیم مشکل مالی ندارد. الان شرایط کلی در مشهد بسیار پیشرفت کرده و می‌بینیم بازیکنان خوبی از مشهد در تیم‌های ملی فوتبال و فوتسال حضور دارند. دیگر نیازی نیست مثل ما از مشهد بیرون بروند، زیرا از همین‌جا هم سکوی پرتاب موفقیت دارند. آرمات درباره تعداد گل‌های خود تصریح می‌کند: فکر می‌کنم ۹ یا ۱۰ گل زده ام. اوایل فصل خیلی هماهنگ نبودیم، زیرا هر کدام از تیم‌های مختلف جمع شده بودیم. کمی‌زمان برد، اما اواسط نیم‌فصل اول شرایط بهتر شد. خیلی گل‌زن نیستم، بیشتر بازی‌سازی می‌کنم، اما تا جایی که بتوانم گل می‌زنم یا پاس گل می‌دهم. بیشتر از همه مهم است که برای تیم مفید باشم.
قرارداد‌های بیست برابری
این بازیکن باتجربه فوتسال می‌گوید: تمام گلایه دختران ورزشکار تفاوت قرارداد‌ها بین زنان و مردان است، موضوعی که در تمام دنیا وجود دارد. زنان هم مانند مردان همان قدر تلاش می‌کنند و وقت می‌گذارند، اما دستمزد‌های بسیار کمی دریافت می‌کنند.
فکر می‌کنم در فوتسال ایران قرارداد مردان ۲۰ برابر دختران باشد و به فوتبال هم که اصلا نمی‌شود فکر کرد و آن‌ها را با هم مقایسه کرد.