شهرآرانیوز، اریک تن هاخ به برهه سرنوشت‌ساز دیگری در منچستریونایتد وارد شده است. منچستریونایتد فصل را خوب آغاز نکرده است. تیمی که در لیگ قهرمانان اروپا باید با بایرن مونیخ برای صدرنشینی گروه مصاف کند، هر روز یکی از مهره هایش را به علت مصدومیت از دست می‌دهد و در این میان تنبلی برخی بازیکنان مزید بر علت شده است تا دست تن هاخ برای به ثمرنشاندن تفکرات و تاکتیک هایش بسته‌تر شود.
نیمه اول دیدار مقابل آرسنال، اوج درماندگی اریک تن هاخ بود. در روز نه چندان خوب بازیکنان و غیبت رافائل واران و لوک شاو، تیم با مارسیال در پست شماره ۹ کار را آغاز کرد و حضور این بازیکن تنبل فرانسوی درعمل تیم را ده نفره کرده بود. در این وضعیت مارکوس رشفورد روی یک صحنه بار گل زنی تیم را به دوش کشید، اما در نیمه دوم پس از مصدومیت لیساندرو مارتینز، ورود هری مگوایر هر هوادار منچستری را برای قبول باخت آماده کرد.
سرمربی هلندی شیاطین سرخ کار سختی برای برگرداندن تیمش به وضعیت ایده آل در پیش دارد. جیدن سانچو و آنتونی، دو بال گران قیمت تیم، هنوز انتظارات را برآورده نکرده اند و در این میان، اوضاع سانچو بسیار وخیم‌تر است. او غایب سرشناس تیم در تقابل حساس با آرسنال بود و وقتی کار بازی گره خورد، می‌توانست با ورودش راهگشا باشد، اما تن هاخ در کنفرانس پس از بازی اعلام کرد به علت آماده نبودن این بازیکن در تمرینات، صلاح دیده است او را به میدان نفرستد. البته سانچو بلافاصله پاسخ سرمربی اش را داد. او در بیانیه‌ای رسمی نوشت: پشت پرده‌های دیگری درباره خط خوردن من از فهرست وجود دارد و اطمینان دارم در تمرینات کاملا آماده نشان داده ام.
به نظر می‌رسد وقت آن رسیده است که تن هاخ تکلیفش را بار دیگر با تیم و باشگاه مشخص کند. همان گونه که برای اخراج رونالدو از هیچ تصمیم قاطعانه‌ای دریغ نکرد، این بار هم باید با سانچو رفتاری مشابه انجام دهد. روح منچستریونایتد در دهه گذشته به گونه‌ای خدشه دار شده است که این باشگاه هرچه بازیکن می‌فروشد، هنوز هم بنجل‌هایی مانند مارسیال در تیم باقی مانده اند و روزبه روز به تعداد بازیکن‌های خوش گذران بی اهمیت به موفقیت تیم افزوده می‌شود. فراموش نکنید سانچو پس از انتقال به اولدترافورد دو سال بسیار ضعیف را گذراند و پیراهن تیم ملی انگلیس را هم از دست داد. روزگاری بازیکنان انگلیسی ازجمله جسی لینگارد اردوگاه منچستریونایتد را با شهربازی اشتباه گرفته بودند و اکنون نوبت به سانچو رسیده است.
انتظار معجزه داشتن از تن هاخ در چنین وضعی با این لشکر مصدومان، به همان اندازه غیرمنطقی است که مقایسه سرمربی پنجاه وسه ساله در دومین فصل سرمربیگری اش در لیگ برتر با کلوپ؛ سرمربی پرافتخاری که سه سال از تن هاخ بزرگ‌تر است، اما سیل افتخاراتش چه با دورتموند و چه با لیورپول، او را همچون مربی هشتادوپنج ساله سردو گرم چشیده‌ای به نظر رسانده است. کلوپ برای تبدیل بحران به وضعیت عادی و شکست ناپذیری در ۱۰ بازی گذشته لیگ، فقط به یک سخنرانی انگیزشی احتیاج دارد.
واقعیت ماجرا اینجاست که هر نتیجه‌ای سیتی و لیورپول در چند فصل اخیر گرفته اند و حتی در چند فصل آینده بگیرند، نمی‌توان این دو سرمربی موفق را در یک رده با امثال تن هاخ، امری، ادی هاو، آرتتا و... قرار داد. پپ و کلوپ در اوج افتخار و تجربه راهی لیگ برتر شدند، اما دسته دیگر با آزمون سخت اعاده حیثیت در لیگ برتر روبه رو خواهند بود؛ به خصوص تن هاخ و آرتتا که انتظارات هواداران تیم هایشان از آن‌ها بسیار بیشتر است.
تن هاخ برای موفقیت در لیگ برتر انگلیس باید دومین بار نسل بازیکنانی را که فوتبال را به چشم دورهمی دوستانه نگاه می‌کنند، از اردوگاه منچستریونایتد پاک کند. هویت باشگاه به شدت خدشه دار شده است و پس از باخت دردناک به آرسنال در امارات، بازیکنان منچستری واکنش متعصبانه‌ای از خود نشان ندادند.
در صحنه‌ای که تن هاخ پس از مصدومیت مارتینز می‌خواست به مگوایر برای ورود به زمین دستورات تاکتیکی را گوشزد کند، به واکنش مگوایر به عنوان کاپیتان سابق تیم نگاه کنید. به مربی نگاه نمی‌کند و مربی هم به ناچار تصمیم می‌گیرد هیچ حرفی برای گفتن نداشته باشد. شاید در زمستان سایه او و هم قماش هایش از سر تیم برداشته شد.