به گزارش شهرآرانیوز، امامعلی رحمان در سمپوزیوم بین‌المللی باباجان غفورف بزرگترین محقق و مروج تاریخ مردم این کشور در دوشنبه تاکید کرد که هدف دولت از این اقدام حفظ تاریخ و میراث علمی، ادبی، فرهنگی و تمدنی تاجیکان است.
او گفت: ما باید از این تاریخ پرافتخار و این میراث گرانبها هر چه بیشتر و عاقلانه به نام وحدت، انسجام، سربلندی مردممان، سعادت وطن نیاکانمان و تحکیم پایه‌های دولت ملی جدیدمان استفاده کنیم.
شاهنامه فردوسی اولین کتابی نیست که مقامات تاجیکستان دستور اهدای آن را به ساکنان تاجیکستان صادر کرده اند؛ در سال ۲۰۲۰، امامعلی رحمان دستور داد با هزینه دولت به هر خانواده، کتاب «تاجیک‌ها» اثر باباجان غفورف» اهدا شود.
امامعلی رحمان در سخنرانی خود در سمپوزیوم بین المللی یکصد و پانزدهمین سالگرد درگذشت «باباجان غفورف» خاطرنشان کرد: در جلسات و سخنرانی‌هایم از ابتدای فعالیتم به‌عنوان رئیس‌جمهور بار‌ها بیان کرده‌ام که باید بدانیم اجداد و خودمان چه کسانی هستند، یعنی ریشه‌های خود را بشناسیم، به آن‌ها ادای احترام کنیم و به آریایی‌تبار بودن خود افتخار کنید.
رحمان همچنین پیشنهاد ایجاد یک جایزه دولتی به نام باباجان غفورف را مطرح کرد و گفت که این موضوع برای اجرا در آکادمی ملی علوم تاجیکستان بررسی شود.
به دستور امامعلی رحمان، این جایزه باید برای دستاورد‌های مهم در مطالعه تاریخ مردم تاجیک، باستان‌شناسی، قوم‌نگاری، تاریخ و فرهنگ باستانی تاجیکستان در عرصه بین‌المللی اعطا شود.
وی تاکید کرد که گرامیداشت یاد باباجان غفورف مکتبی بزرگ برای القای حس خودشناسی، خودآگاهی تاریخی و غرور ملی است. امامعلی رحمان خاطرنشان کرد: با توجه به این امر لازم است از این فرزند برجسته ملت یاد، کتاب «تاجیکان» و دیگر آثار بزرگ استاد را مطالعه کنیم و از کار و فعالیت‌های فداکارانه ایشان عبرت بگیریم.
او اثر «تاجیک‌ها» باباجان غفورف را شاهکار خواند و تاکید کرد که این کتاب «تاریخ مردم تاجیکستان از دوران باستان تا اوایل قرن بیستم» را در بر می‌گیرد و بر اساس بسیاری از مواد باستان شناسی، آثار غنی نوشته شده تاریخی و ادبی و تحقیقات دانشمندان مشهور شرق و غرب با جزئیات زیادی نوشته شده است.
باباجان غفورف تاریخ‌دان، سیاستمدار و خاورشناس نامی و اهل تاجیکستان بود. وی ۳۱ دسامبر سال ۱۹۰۸ در منطقه‌ای روستایی در ولایت سغد به دنیا آمد، شهرستان و ناحیه‌ای در برگیرنده این روستا امروزه به افتخار وی «ناحیه باباجان غفوروف» نامیده می‌شود.
باباجان غفوروف در سال ۱۹۴۱ میلادی مفتخر به دریافت عنوان علمی کاندیدای علم تاریخ شد و به عنوان عضو حقیقی آکادمی علوم اتحاد شوروی برگزیده شد. وی چندی بعد به ریاست انستیتوی خاورشناسی آکادمی علوم اتحاد شوروی رسید.
او با استفاده از آخرین یافته‌های باستان‌شناسی، مردم‌شناسی، سکه‌شناسی و منبع‌شناسی در سال ۱۹۷۲ میلادی شاهکار تاریخی خود، کتاب «تاجیکان» را به زبان روسی منتشر کرد که در آن زمان یک رویداد مهم علمی در علم تاریخ‌شناسی شوروی محسوب می‌شد. وی در نشر آن به زبان تاجیکی تمام منابع و پژوهش‌های نوین تا سال ۱۹۷۷ میلادی را مورد استفاده قرار داد. کتاب تاجیکان نه تنها در اتحاد شوروی سابق، بلکه در خارج از آن به شهرت رسید و مورد استقبال مورخان و خاورشناسان شرق و غرب قرار گرفت.
غفوروف همیشه به کشور باستانی ایران حسن توجه داشت و دانشمندان ایرانی نیز او را به عنوان دکتر افتخاری دانشگاه تهران انتخاب نمودند. غفوروف در سال ۱۹۷۷ میلادی درگذشت.
منبع: ایرنا