به گزارش شهرآرانیوز، امیره بنت ابی‌العباس‌الحمرائی، یکی از بانوان (احتمالا) شیعه در سده پنجم هجری است که نسخه‌ای سی‌پاره از قرآن کریم به خط کوفی ایرانی را بر حرم امام‌رضا (ع) وقف کرده است.
وی در وقف‌نامه خود اظهار می‌کند که ثواب قرائت این قرآن را نخست برای فرزندش ابوصالح‌بن‌ابی‌الحسن‌الکریزی -که احتمالا تازه درگذشته بوده- قرار داده است، اما لازم است پس از وفات بانو امیره بنت‌ابی‌العباس، واقف، تمام این مجموعه قرآن سی‌جلدی به حرم امام علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع) منتقل شود. متن یادداشت واقف چنین است:
«هذا کتاب ا... تعلى وهو ثلثون عددا/ سَبّلته أمیرتى بنت أبی العباس الحمرائی/ وجعلت ثوابه لابن‌ها أبى صلح بن أبى الحسن/ الکریزی فإذا ماتت حمل جمیع ذلک/ إلى مشهد الامام على‌بن‌موسى‌الرضا علیه‌السلام تقبل ا... منها وغفر لها/ ولابن‌ها ولکاتبه ولجمیع المؤمنین والمؤمنات آمین رب العلمین».
پس از درگذشت این بانو، مجموع سی جزء قرآن وی از محل سکونتش (کریز/ کاریز) به شهر مشهد انتقال یافت و بر آستان امام‌رضا (ع) وقف شد. در این زمان، فردی دیگر با دست‌خطی متفاوت یعنی خط رقاع آمیخته با تحریر، در آغاز تک‌تک این اجزای قرآنی، وقف‌نامه‌ای نوشت که مفاد آن مطابق با وصیت خود واقف است.
متن این وقف‌نامه چنان‌که در آغاز جزوه قرآنی شماره۳۱۱۴ در کتابخانه آستان‌قدس‌رضوی آمده، چنین است: «وقف على مشهد الرضا علیه السلم وقفه وسبله/ أمیرتی بنت أبی العباس بن أبی أحمد الحمرائی/ لا یباع ولا یوهب ولا یورث إلى أن یرث ا... / الأرض وهـو خـیـر الوارثین/غفرا... لها».