شهرآرانیوز؛ تغییرات مولکولی که در هر دوره رخ می‌دهد می‌تواند علائم ظاهری ناگهانی پیری مانند ظاهر شدن چین و چروک، افتادگی پوست، سفیدی مو، درد عضلات و مفاصل و افزایش آسیب‌پذیری در برابر عفونت‌های ویروسی را توضیح دهد.
جان وایت، پزشک خانواده و مدیر سابق سازمان غذا و داروی ایالات متحده که البته در این تحقیق شرکت نداشته، توضیح می‌دهد: «این مطالعه نشان می‌دهد که چرا بسیاری از افراد به‌طور ناگهانی پیرشدن خود را احساس می‌کنند. او می‌گوید، این مطالعه، دیدگاه سنتی را که پیری فرآیندی آهسته و پیوسته است به چالش می‌کشد.»
دیوید سینکلر، متخصص ژنتیک مولکولی، محقق طول عمر و استاد دانشکده پزشکی هاروارد، که او نیز در این تحقیق شرکت نداشته، این موضوع را واضح‌تر بیان می‌کند: «به نظر می‌رسد که این تحقیق در مقابله با مدل‌های فعلی پیری، به ویژه ساعت اپی ژنتیکی و سایر تغییرات تدریجی و خطی مانند افزایش مداوم سطح قند خون قرار دارد.»
در حالی که این مطالعه ممکن است برای همه صدق نکند، سینکلر یافته‌های آن را محرک می‌نامد و می‌گوید که در واقع تغییرات بزرگی را در زیست‌شناسی بدن ما در دهه ۴۰ و ۶۰ زندگی نسبت به سایر زمان‌های زندگی پس از بلوغ نشان می‌دهد.
این مطالعه همچنین از یک دیدگاه علمی در حال تکامل در مورد چگونگی پیری پیروی می‌کند، زیرا مطالعات دیگر به دوره‌های مشابهی اشاره کرده‌اند که به نظر می‌رسد پیری ناگهانی رخ می‌دهد. میچ مک وی، زیست‌شناس دانشگاه تافتز که متخصص در ترمیم DNA و مکانیسم‌های مولکولی مرتبط با پیری است، توضیح می‌دهد: «تحقیقات زیادی نشان داده است که تغییرات مرتبط با افزایش سن ممکن است در زمان‌های خاصی از زندگی ما به طور ناگهانی رخ دهد.»
یکی از نویسندگان مطالعه استنفورد، دانشمند میکروبیوم، یعنی شیائوتائو شن، می‌گوید که کار این تیم بر یافته‌های قبلی استوار است و به طور کلی نشان می‌دهد که پیری امری غیرخطی است.
اما این یافته‌ها نباید شما را از رسیدن به ۴۰ و ۶۰ سالگی بترساند. درک چگونگی و زمان پیری می‌تواند به افراد و متخصصان مراقبت‌های بهداشتی کمک کند تا برای پیشگیری یا حداقل آمادگی‌داشتن برای برخی از نامطلوب‌ترین پیامد‌های پیری گام‌های خاصی بردارند.
برای نزدیک به دو سال، دانشمندان استنفورد که روی این تحقیق کار می‌کردند، فعالیت مولکولی را با تجزیه و تحلیل میکرو ارگانیسم‌های موجود در نمونه‌های خون، پوست، بینی، دهان و روده که هر سه تا شش ماه یکبار از ۱۰۸ شرکت‌کننده بین سن ۲۵ تا ۷۵ با پیشینه‌های قومی مختلف گرفته می‌شد، اندازه‌گیری کردند.
دانشمندان از این نمونه‌ها برای بررسی بیش از ۱۳۵۰۰۰ مولکول و میکروب مختلف از جمله متابولیت‌ها، لیپیدها، پروتئین‌ها و پیش‌ساز‌های پروتئین‌ها (مولکول‌های RNA) استفاده کردند که با سلامت سیستم ایمنی، عملکرد قلب و عروق، متابولیسم، عملکرد کلیه، ماهیچه‌ها و ساختار پوست مرتبط هستند.
در مجموع، نمونه‌ها حدود ۲۴۶ میلیارد نقطه داده (بیومارکر) را برای تیم تشکیل دادند تا در طول ۵۰ سال سن شرکت‌کنندگان را اندازه‌گیری کنند. مایکل اسنایدر، یکی از نویسندگان این مطالعه و رئیس بخش ژنتیک در پزشکی استنفورد توضیح می‌دهد: «ما به دنبال این بودیم که چه زمانی تغییرات و اختلالات بیشتر در سطح مولکولی و بیوشیمیایی رخ می‌دهد.»
نتایج نشان می‌دهد که ۸۱ درصد از مولکول‌ها به طور مداوم تغییر نکرده‌اند، همانطور که با پیری خطی این انتظار می‌رود اتفاق بیفتد، اما در عوض به طور قابل توجهی در حدود سنین ۴۴ و ۶۰ سالگی تغییر شکل داده‌اند.
در سن ۴۴ سالگی، برخی از تغییرات مشاهده‌شده در سلول‌های مؤثر بر متابولیسم رخ داد که می‌تواند توضیح دهد که چرا با افزایش سن، جذب و پردازش کافئین و الکل دشوارتر می‌شود. همینطور پروتئین‌های بافت چربی که می‌تواند سطح کلسترول بالاتر و افزایش وزن غیرمنتظره را در میانسالی توضیح دهد و پروتئین‌های بافت همبند مرتبط با پوست و ساختار عضلانی که می‌تواند توضیح دهد که چرا پوست شروع به افتادگی می‌کند، چین و چروک ظاهر شود و چرا افراد مشکلات بیشتری در رابطه با فشار و آسیب‌های عضلانی دارند.
در سن ۶۰ سالگی، این تیم تحقیقاتی بیشتر از همان تغییرات مولکولی را همراه با نوسانات جدید قابل توجه در مولکول‌های مربوط به عملکرد کلیه و سلامت سیستم ایمنی مشاهده کردند. اسنایدر می‌گوید این می‌تواند توضیح دهد که چرا افراد مسن در برابر بیماری‌هایی مانند کووید-۱۹ آسیب‌پذیرتر هستند و چرا میزان سرطان، مشکلات کلیوی و اختلالات قلبی عروقی در دهه ۶۰ زندگی ما به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد.
ساموئل لین، استادیار جراحی در دانشکده پزشکی هاروارد و جراح پلاستیک در بوستون، که در این تحقیق شرکت نداشته، توضیح می‌دهد که تغییرات مولکولی که به طور ناگهانی در اولین انفجار پیری رخ می‌دهد ممکن است بیشتر تشدید شود. وقتی به دهه ۶۰ خود می‌رسیم، هر دوره نتایج قابل مشاهده‌ای مانند کاهش تولید کلاژن و الاستین، کاهش ملانین و تغییرات هورمونی را به دنبال دارد که به کاهش کیفیت پوست و سفید شدن و نازک شدن مو‌ها کمک می‌کند. او می‌گوید: «این علائم قابل مشاهده پیری نتایج مستقیم تغییرات مولکولی و میکروبی زیربنایی است که در بدن ما رخ می‌دهد.»
فراتر از موارد قابل مشاهده، لین خاطرنشان می‌کند که تغییرات در جوامع میکروبی در سراسر بدن همچنین می‌تواند التهاب را افزایش دهد که یک عامل کلیدی در بسیاری از اختلالات مرتبط با افزایش سن و شرایط مزمن است.
علی‌رغم مزایایی که این اطلاعات جدید می‌تواند به همراه داشته باشد، این مطالعه تعدادی محدودیت دارد و سؤالات مهمی را بی پاسخ می‌گذارد. برای مثال، یک نکته سوال‌برانگیز این است که همه شرکت‌کنندگان در این مطالعه در کالیفرنیا زندگی می‌کنند که احتمال داشتن پیشینه، سبک زندگی و عوامل محیطی مشابه را افزایش می‌دهد. شن می‌گوید: «به همین دلیل، گروه ما ممکن است به طور کامل نشان دهنده تنوع جمعیت گسترده‌تر نباشد.»
تغییرات مولکولی مشاهده‌شده در این مطالعه نیز تنها در افراد مختلف در سنین مختلف و نه در افراد مشابه در طول زمان ردیابی شد. این قطعه گم‌شده ممکن است ضروری باشد، زیرا تحقیقات قبلی منتشر شده در استنفورد نشان می‌دهد که سن همه افراد متفاوت است، بنابراین نتایج مطالعه ممکن است در یک فرد مشابه که برای چندین دهه دنبال شده متفاوت باشد.
لین می‌افزاید: «این مطالعه همچنین هیچ شرکت‌کننده بالای ۷۵ سالی ندارد، که این بدان معناست که الگو‌های پیری در مراحل بعدی زندگی را در نظر نمی‌گیرد».
نکته قابل توجه این است که این تحقیق همچنین به ریشه علت این تغییرات نمی‌پردازد و تغییرات در رژیم غذایی یا تغییرات رفتاری مانند فردی که مقادیر زیادی استرس را تجربه می‌کند یا کیفیت خواب کمی دارد را در نظر نمی‌گیرد. همچنین در نظر نمی‌گیرد که آیا فرد سیگار می‌کشد، الکل مصرف می‌کند یا دارو‌های خاصی مصرف می‌کند که ممکن است برخی از این تغییرات مولکولی را توضیح دهد.
در واقع، تحقیقات دیگر نشان می‌دهد که برخی از افراد در اواخر دهه ۳۰ و اوایل دهه ۴۰ زندگی خود دچار بحران میانسالی یا بحران اواخر زندگی در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ زندگی خود می‌شوند که دو دوره زمانی است که با انفجار پیری این تحقیق همزمان است. به عبارت دیگر، سینکلر توضیح می‌دهد: «این امکان وجود دارد که تغییرات روانی و سبک زندگی مرتبط با این تغییرات در افزایش سن ما دخیل باشد و به دلیل زیست‌شناسی ذاتی ما نباشد.»
راماکریشنان می‌گوید: «صرف‌نظر از آنچه در پس این تغییرات مولکولی نهفته است، دلایل زمینه‌ای پیری به احتمال زیاد آن‌هایی هستند که قبلاً شناسایی کرده‌ایم، بنابراین ما ایده خوبی در مورد آنچه می‌توان برای جلوگیری از برخی از نامطلوب‌ترین پیامد‌های آن انجام داد، داریم.»
برای اولین بار، شن توصیه می‌کند که مصرف الکل و کافئین خود را در سنین ۴۰ یا ۶۰ سالگی کاهش دهید، زیرا متابولیسم هر دو ماده برای بدن دشوارتر می‌شود.
اسنایدر توصیه می‌کند که مراقب سطح کلسترول باشید و مراقبت‌های بهداشتی خود با وارد شدن به ۴۰ سالگی را با دارو‌هایی که ممکن است در مدیریت آن و کاهش سایر چربی‌های خون موثر باشند را به انجام برسانید.
او همچنین بر اهمیت ورزش منظم، به ویژه وزنه زدن برای حفظ توده عضلانی و همچنین نوشیدن آب بیشتر برای مقابله با مشکلات کلیوی مرتبط با افزایش سن و مصرف بیشتر غذا‌های غنی از آنتی اکسیدان برای کاهش اثرات نامطلوب استرس اکسیداتیو تاکید می‌کند.
سینکلر توصیه می‌کند مصرف گوشت قرمز و گوشت فرآوری شده را محدود کنید، سبزیجات بیشتری بخورید، خواب را در اولویت قرار دهید، استرس را به حداقل برسانید، وزن اضافی را کاهش دهید و فعال بمانید.
همچنین لین توصیه می‌کند که از محصولات مراقبت از پوست حاوی رتینوئید‌ها یا آنتی اکسیدان‌هایی مانند ویتامین C استفاده کنید، که می‌تواند به حفظ سلامت پوست با افزایش تولید کلاژن و کاهش آسیب رادیکال‌های آزاد کمک کند. او می‌افزاید: «در حالی که نمی‌توانیم روند پیری را متوقف کنیم، اما درک تغییرات مولکولی برجسته‌شده در این تحقیق ما را قادر می‌سازد تا قدم‌هایی برداریم که می‌تواند کیفیت زندگی‌مان را افزایش دهد و به ما کمک کند که پیری بهتری را تجربه کنیم».