به گزارش شهرآرانیوز؛ امروز در اتفاقی عجیب پیجرهای چندنفر در بیروت لبنان منفجر شد. طبق برخی گمانه‌زنی‌ها رژیم صهیونیستی به پیجرهای اعضای حزب‌الله نفوذ کرده و در حمله‌ای سایبری آن‌ها را منفجر کرده است. تصاویری غیررسمی از نوع پیجرهای منفجرشده هم در فضای مجازی منتشر شده است:
سیستم پیجر را اولین‌بار شرکت دیترویت (امریکا) در سال ۱۹۲۱ استفاده کرد. اصطلاح پیجر هم اولین بار در سال ۱۹۵۹ در اشاره به یک محصول ارتباط رادیویی ساخت شرکت موتورولا به کار رفت و در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی توسعه یافتند. این وسیله کوچک پیام‌ها را به‌صورت رادیویی می‌رساند.
در اوایل دهه ۱۹۹۰ پیجرهای با پوشش آنتن‌دهی وسیعی به بازار آمد و تعداد استفاده‌کنندگان آن به ۲۲ میلیون نفر رسید. در سال ۱۹۹۴ بیش از ۶۱ میلیون نفر از پیجر استفاده می‌کردند. در کشور‌های پیشرفته پس از یک دوره رکود کوتاه پیجر مجددا استفاده از پیجر، به عنوان یک وسیله ارتباطی کارامد، بی‌خطر و ارزان باب شد. در سال ۲۰۰۳ تعداد مشترکین پیجر به بیش از ۲۵۰ میلیون نفر رسید.
پیجر یک وسیله پیام‌گیر ارتباطی قابل‌حمل است. شخص ارسال‌کننده پیام (خواهان ارتباط calling party)، از تلفن معمولی برای گرفتن شماره پیجر طرف مقابل استفاده می‌کند و پیام، عدد، حرف یا صوت خود را ارسال می‌کند. پیجر پیام را بعد از مدتی دریافت می‌کند و دارنده پیجر با شنیدن صدای بیپ و یا لرزش بدون صدا، از رسیدن پیام آگاه می‌شود. این پیام در صفحه نمایشگر (LCD) پیجر نمایش داده می‌شود. رمز و راز پیجر در این است که در داخل آن جعبه کوچک گیرنده‌ای کار گذاشته شده که در عین سادگی از نظر تکنیکی بسیار پیچیده است.
تعریف استاندارد و بین‌المللی از پیجینگ را اتحادیه بین المللی مخابرات این‌طور ارائه کرده است:
«پیجینگ سرویسی است یک‌طرفه و غیرصوتی که پیام‌های عددی و حروفی را ارسال می‌کند.»
ابتدایی‌ترین نوع پیجر است که با دریافت سیگنال از مراکز پیام به صدا در می‌آید و صاحب خود را از وجود پیام در مرکز آگاه می‌کند.
این نوع پیجر با داشتن یک صفحه نمایشگر کوچک اعداد ارسال شده توسط مرکز پیام (Paging Terminal) را روی صفحه نمایش نشان می‌دهد.
این نوع پیجر امکان دریافت و پخش صدا دارد و در بعضی از موارد خاص کاربرد دارد. نوع پیشرفته آن نیز امکان دریافت و ضبط صدا را دارد.
متداول‌ترین گیرنده، پیجر حروفی و عددی است و نسل جدیدی از استاندارد‌های پیام‌رسانی را شامل می‌شود. این پیجرها علاوه بر نمایش اعداد قادر به ارسال و دریافت تماس هستند و به دو صورت اپراتوری و مستقیم می‌توان روی این نوع پیجرها پیام ارسال کرد.
اصولا پیجر گیرنده یک‌طرفه است. اما برای تنوع بخشیدن و ایجاد جذابیت بیشتر اخیرا گیرنده‌هایی ساخته شده است که پس از دریافت پیام گیرنده پیامی برای فرستنده ارسال می‌کند که با ارسال این سیگنال یا پیام، گیرنده دریافت پیام را تائید می‌کند. طراحی این سیستم بسیار پیچیده و دارای هزینه بسیار بالاست.
الف – شبکه‌های عمومی (Public Network)
در سیستم‌های پیجر، شبکه پیجر عمومی به شبکه‌هایی گفته می‌شود که در یک شهر، برای سرویس‌دهی به مشترکین عمومی و برای تعداد بیش از هزار نفر راه‌اندازی شده است. در این حالت هر شهری به طور مستقل مشترکین خود را سرویس‌دهی می‌کند و یا اینکه در حالت‌های خاص می‌تواند با بهره‌گیری از شبکه سراسری پیجر، مشترکین شهر‌های دیگر را نیز زیر پوشش قرار دهد. شبکه‌های رادیویی پیجر عمومی دارای طراحی متناسب با عوارض طبیعی و جغرافیایی شهر موردنظر هستند.
ب – شبکه‌های اختصاصی (Private Network)
این حالت با قابلیت شبکه عمومی برای تعداد کاربر کم و مکان محدود طراحی و مورد استفاده قرار می‌گیرد. سرویس‌های شبکه پیجر اصولا با توجه به وضعیت زیربنایی ارتباطی شبکه‌های PSTN، PSPN، PLMN، ISDN کشور دایر و یا تکمیل و قابل ارائه به مشترکین می‌شود.
در بیشتر پیجرهایی که امروزه تولید می‌شوند از باتری‌های لیتیوم یونی قابل شارژ (باتری‌های استفاده‌شده در تلفن‌های همراه) استفاده می‌شود. طبق برخی گزارش‌ها انفجار پیجرها بر اثر داغ‌شدن بیش از حد باتری لیتیومی آن‌ها بوده است. ضعف‌های نرم‌افزاری بعضی از پیجرها می‌تواند راهی برای نفوذ، دستکاری عملکرد و انفجار آن‌ها باشد. آتش ناشی از انفجار این باتری‌ها می‌تواند حرارتی تا ۵۹۰ درجه سانتی‌گراد تولید کند. در سناریویی دیگر این فرضیه مطرح می‌شود که مواد منفجره از قبل در این دستگاه‌ها کار گذاشته شده تا در زمانی مشخص با ارسال فرکانسی خاص این مواد منفجر شوند.