برای پاکستانی‌ها مشهد رفتن و مشهدی شدن با حاجی‌شدن برابری می‌کند. هرسال پاکستانی‌های زیادی سوار اتوبوس‌های خوش‌رنگ‌شان می‌شود و دوسه‌هفته قبل از اربعین از مرز میرجاوه به ایران می‌آیند. بعد از اهواز می‌روند سمت مرز و اربعین را عراق می‌مانند. یک هفته قبل از چهل‌وهشتم و شهادت امام رضا(ع) از همان مسیری که آمده بودند برمی‌گردند مشهد. عبور نمی‌کنند، می‌مانند. خیلی بیشتر از کربلا حتی. سختی راه و یک ماه در مسیر بودن، زیارت مشهد را دست‌نیافتی می‌کند و شیرین‌تر. هرجا باشد می‌مانند. هرچه باشد می‌خورند. بعضی‌ها حتی برای زنان و دختران‌شان اتاق می‌گیرند ولی خودشان هر جا باشد شب را صبح می‌کنند.
