راه ورسم میزبانی از مسافرانی که به مشهد می‌آیند

به گزارش شهرآرانیوز؛ قصه سفر به شهر‌های زیارتی مانند مشهد همیشه متفاوت از هر سفری است. این را دست کم ما مشهدی‌ها که مجاور حرم امام هشتم (ع) هستیم، بهتر می‌دانیم و درک می‌کنیم؛ زیرا همیشه دیده و شنیده ایم کسی که مشهد را برای مقصد سفرش انتخاب می‌کند، گردشگر یا یک مسافر معمولی نیست.

برای مسافرانی که به مشهد می‌آیند، یک جنبه مهم سفر، میهمان آقا امام رضا (ع) شدن است. این افراد پیش از چشیدن طعم خوشایند سفر، چشم انتظار این میهمانی باشکوه هستند، بنابراین اگر هر شهر ویژگی‌ای دارد که براساس آن مسئولیتی بر دوش شهروندانش است، مسئولیت مشهدی‌ها به دلیل همسایگی با مضجع مطهر امام هشتم (ع) بیش از دیگر هموطنان است. 

خیلی از رفتار‌هایی که ممکن است در شهر‌های دیگر هم شاهدش باشیم، وقتی در مشهد می‌بینیم، پیامد‌های زیادی دارد که شاید دلیلش این باشد که برداشت مجاوران از خودشان و مسافران از مشهدی ها، خادم الرضا (ع) بودن است، مطلب پیش‌رو به برخی رفتار‌هایی اشاره می‌کند که بهتر است مجاوران تأمل بیشتری روی آنها داشته باشند. ناگفته نماند که سعی داریم در روز‌های آتی بیشتر به شیوه تعامل مجاوران با زائران می‌پردازیم.

تلخی کام زائران با گران فروشی

گران فروشی همان صابون بدبو و نامرغوب برخی کسبه مشهدی است که به جامه بیشتر زائران و مجاوران خورده است. با اینکه در شهرمان کسبه منصف و معتبر زیادی داریم، متأسفانه بعضی‌ها هم هستند که به بهانه گذری بودن مسافران، سود‌های نامتعارفی از آن‌ها دریافت می‌کنند، درحالی که کاسبان مشهد به ویژه کاسبان اطراف حرم رضوی، نباید چشم طمع به رفت وآمد مسافران داشته باشند؛ زیرا این کار نه تنها در زندگی شان برکت نمی‌آورد که تصویر نامطلوبی هم از شهرمان به دیگران ارائه می‌دهد. همه باید این موضوع را رعایت کنند به‌ویژه نانوایی‌ها و مغازه‌دار‌های حریم حرم مطهر امام رضا (ع) که مسافران سروکار زیادی با آنها دارند. 

هرچند گران فروشی موضوعی است که به وجدان افراد برمی گردد و به ساکنان یک شهر مربوط نمی‌شود، برخورد مشهدی‌ها به دلیل مجاورت با حرم مطهر، بیشتر زیر ذره بین است. شنیدن خبر‌هایی از این دست که در سال گذشته گران فروشی بیشترین تخلفی بوده که از اصناف مشهد ثبت شده، بسیار تلخ و ناگوار است. این نکته را نباید فراموش کنیم که برخی مسافرانی که به مشهد می‌آیند، هزینه این سفر را به سختی و تنها به عشق زیارت جور می‌کنند و از تمکن مالی برخوردار نیستند.

سنگینی بار کرایه‌ها

گفتن ندارد، ولی ما مجاوران در هر نقشی که هستیم، باید حواسمان به زائران باشد. به غیر از فروشنده‌ها که زائران زیادی با آن‌ها سروکار دارند، راننده‌ها هم باید بار سنگینِ «مجاور خوب بودن» را روی دوش خود احساس کنند. بعضی راننده‌های تاکسی یا زوارکش‌ها با دولاپهنا حساب کردن مبلغ کرایه، خاطره‌ای تلخ برای زائران شهرمان می‌گذارند که به نوعی آبروی ساکنان خوب این شهر را‌ می‌برند. 

گاهی هم پیش می‌آید که راننده‌ها می‌خواهند از کنار مسافرانشان، منفعتی به دست بیاورند؛ برای نمونه مسافر از راننده می‌خواهد او را به رستوران یا مرکز خریدی ببرد و راننده از اینکه می‌تواند به واسطه این معرفی، از صاحب آن کسب و کار یک وعده غذای رایگان یا بن خرید دریافت کند، مسافرش را متحمل هزینه سنگینی می‌کند. ازطرفی شاید برای ما مشهدی‌ها هم وقتی مسافر شهر دیگری هستیم پیش آمده باشد که وقتی می‌خواهیم به یک قسمت از شهر که برایمان ناآشناست برویم، راننده آن قدر مسیر‌های دور و پرت را انتخاب می‌کند و در شهر می‌چرخاندمان که بتواند کرایه نامتعارف و بیشتری دریافت کند.

همسایه آزاری به جای همسایه مداری

اختلاف بین همسایگان موضوعی نیست که ویژه یک شهر باشد،  بلکه تفاوت فرهنگ‌ها و وجود سلیقه‌های گوناگون در بین ساکنان یک ساختمان مسکونی، می‌تواند زمینه ساز این چالش شود. گاهی پیش می‌آید فرد یا خانواده‌ای از شهر دیگر همسایه ما می‌شوند، بنابراین نباید در صورت بروز هر اختلاف نظری از متعلق نبودن آن‌ها به شهرمان، دستاویزی برای تخلیه روانی خود بسازیم. 

احساس مجاور خوب بودن فقط مربوط به زمان حضورمان در حرم مطهر و رویارویی با زائران نیست؛ افرادی که از شهر‌های دیگر ساکن شهر ما می‌شوند، درواقع همان زائرانی هستند که با هدف تحصیل خود یا فرزندانشان، کار یا هر موضوع دیگری قرار است مدت بیشتری کنارمان باشند. 

بهتر است با هواخواهی بیشتر از این افراد، خادم الرضایی خودمان را به آن‌ها نشان دهیم. گاهی هم می‌توانیم عهدی درونی بین خود و پروردگار ببندیم و برای گره گشایی از کارمان یا هر نیتی که داریم، بکوشیم به همه همسایگانمان به ویژه این افراد بیشتر توجه کنیم. در زمینه همسایه مداری، کار‌های زیادی از دستمان برمی آید؛ از «شنونده خوب بودن» تا «همراهی و همکاری کردن در کارها».

بزرگ دیدن خطای دیگران

اتفاق‌های زیادی در شهر می‌افتد که ممکن است ما را ناراحت و حتی عصبی کند؛ مانند پرتاب کردن زباله، ایجاد کردن ترافیک با رانندگی غیرمسئولانه و توقف‌های نابجا، شوخی‌های ناهنجار با نگاه قومیتی و.... گاهی یکی از وظایف مجاور خوب بودن، نادیده گرفتن اشتباه دیگران و اصلاح آن رفتار با عملکرد خوب خودمان است.

زندگی کردن در یک کلان شهر اگر برتری‌هایی بر شهر‌های کوچک دارد، باید در رفتار انسانی و با فرهنگ افراد تجلی پیدا کند، نه در گفتار و ایجاد حس برتری بر دیگر هموطنان؛ برای نمونه وقتی در اتوبوس، با بازیگوشی‌های کودکی روبه رو می‌شویم که به توصیه‌های مادرش چندان اعتنایی نمی‌کند و باید مسیر طولانی را با آن‌ها همسفر باشیم، کمی درکشان کنیم و با اخلاق نیکو وضعیت را مدیریت کنیم، نه اینکه دائم به نجوای درونمان گوش کنیم که به طور حتم این مادر در تربیت کودکش کم گذاشته است. امام علی (ع) در نهج البلاغه می‌فرمایند تا زمانی که انسان عیب دیگران را بزرگ ببیند، اصلاح نمی‌شود.

رابطه اجاره با جیب زائر

اگر خودمان را هم جای مسافران بگذاریم، خوب درک می‌کنیم که تهیه اسکان مناسب در سفر، یکی از دغدغه‌های اولویت دار هر مسافر است. افراد زیادی هستند از مجاوران گرفته تا ساکنان شهر‌های دیگر که خانه یا محل اسکانی در مشهد تهیه می‌کنند و آن را به زائران اختصاص می‌دهند. درمقابل بعضی‌ها هم هستند که در ازای اجاره دادن ملکشان، نگاه چندان درست و پسندیده‌ای به زائران ندارند.

درصورتی که اگر افراد نخواهند ملکشان را رایگان دراختیار زائران بگذارند، روش‌های منصفانه زیادی را‌ می‌توانند برای دریافت اجاره بها اعمال کنند. همه ما خوب می‌دانیم که بخشی از زندگی، وابسته به درآمدی است که به دست می‌آوریم و بخش بزرگ و پنهان دیگرش، برکتی است که خدا به مال و جان ما می‌دهد.

دست اندازی و ریشخند در محیط کار

محیط کار ترکیبی از افراد مختلف است که قرار نیست همه آن‌ها اهل یک شهر یا فرهنگ باشند؛ به همین دلیل ممکن است گاهی در بین همکارانمان، کسانی باشند که پوشش، لهجه، فرهنگ و رسم ورسوم آن‌ها بسیار با ما متفاوت باشد، بنابراین نه تنها مؤلفه «مجاور خوب بودن» که ادب هم حکم می‌کند این افراد را در جمع، انگشت نما نکنیم. اگر همکاری داریم که از قومیت دیگری است، به او احترام بگذاریم و کاری کنیم که از ما مجاوران مشهدی خاطره‌ای خوب برایش به یادگار بماند.