به گزارش شهرآرانیوز، به طور کلی در قانون برای نقش‌ها و وضعیت‌های مختلف حقوق و تکالیف متفاوتی در نظر گرفته شده است. یکی از مهم‌ترین نقش‌های تعریف شده در جامعه نقش همسر و زن و شوهر است. همانطور که زوجین (زن و شوهر) نسبت به یکدیگر چه در طول زندگی مشترک و چه در زمان بروز اختلافات و تصمیم برای جدایی تکالیفی دارند، حقوقی هم برای آنها در نظر گرفته شده است.
یکی از حقوقی که برای زن براساس قانون ما در نظر گرفته شده است، نحله نام دارد. احتمالا این اصطلاح برای شما نا آشنا بوده و کمتر با آن سر و کار داشته‌اید. نحله در واقع یک حق مالی است که بر عهده شوهر قرار دارد و تنها در شرایط خاصی به زن تعلق می‌گیرد.
نحله به مبلغی گفته می‌شود که دادگاه در صورت درخواست طلاق از طرف شوهر به زن پرداخت می‌کند و به صلاحدید دادگاه تعیین می‌شود. در مقابل، اجرت المثل به مزد کار‌هایی گفته می‌شود که زن در طول زندگی مشترک انجام می‌دهد و از نظر شرعی و قانونی وظیفه او نبوده است.
لازم به ذکر است بیان کنیم که نحله تنها در صورتی به زن تعلق می‌گیرد که مرد بدون داشتن یک دلیل موجه زندگی مشترک خود را ترک کرده یا بنا به هر دلیل و مشکلی قصد طلاق دادن وی را داشته باشد. در حین زندگی مشترک زن نمی‌تواند خواستار دریافت نحله از همسر خود شود.
برای دریافت نحل ابتدا لازم است که زوجه دادخواست خود را به دادگاه محل زندگی خود ارائه دهد پس از آن نیز دادگاه با توجه به در نظر گرفتن دادخواست یک زمان معین برای تشکیل جلسه در نظر گرفته و دو طرف را دعوت خواهد کرد.
نحله و مهریه هر دو حقوق مالی برای زن در ازدواج هستند، اما تفاوت‌های مهمی دارند.
مهریه هدیه‌ای است که مرد در زمان عقد به زن می‌دهد و حق زن است که آن را هر زمان که بخواهد مطالبه کند. نحله مبلغی است که دادگاه در صورت طلاق از طرف مرد به زن پرداخت می‌کند. این مبلغ به عنوان نوعی حمایت مالی برای زن در نظر گرفته می‌شود و در زمان عقد تعیین نمی‌شود. به طور خلاصه، مهریه در زمان عقد و نحله در صورت طلاق از طرف مرد به زن تعلق می‌گیرد.
نحله در لغت به معنی بخشش است و مستند شرعی آن آیه چهارم سوره نساء می‌باشد. البته این حق، تنها از منظر شرعی معتبر نبوده و قانون گذار نیز آن را معتبر می‌داند.
با توجه به بند ب ماده ۶ قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق، زمانی که امکان تعیین اجرت المثل برای زوجه به دلیلی فراهم نباشد، با توجه به مدت زمان زندگی مشترک و کار‌هایی که زن در طول زندگی انجام داده است، مبلغی به عنوان نحله برای او در نظر گرفته می‌شود.
تمکن مالی مرد (معیار اصلی برای تعیین مبلغ نحله، توانایی مالی مرد است)، سنوات زندگی مشترک (مدت زمان زندگی مشترک)، کار‌های انجام شده توسط زن (کار‌هایی که زن در طول زندگی مشترک انجام داده است، به عنوان دلیل برای دریافت نحله در نظر گرفته می‌شود)، تصمیم قاضی (تنها قاضی رسیدگی کننده به طلاق از طرف مرد، می‌تواند مبلغ نحله را تعیین کند) و قصد طلاق (نحله تنها زمانی به زن تعلق می‌گیرد که شوهر قصد طلاق دادن وی را داشته باشد) در خصوص دریافت نحله موثر است.
طبق قانون ایران، اگر زن ناشزه شناخته شود، ممکن است حق دریافت نُحله را از دست بدهد. این به این دلیل است که امتناع او از انجام وظایف خود می‌تواند به عنوان نقض قرارداد زناشویی تلقی شود.