در تملک آپارتمان‌ها دو لفظ «مشاعات» و «مشترکات» با دو معنی استفاده می‌شود که رابطه بین این دو معنی عموم و خصوص مطلق است. در واقع کلیه مشترکات مشاع هستند، ولی همه مشاعات مشترک نیستند.
ماده ۲ قانون تملک آپارتمان‌ها بیان می‌کند: «قسمت‌های مشترک مذکور در این قانون عبارت از قسمت‌هایی از ساختمان است که حق استفاده از آن منحصر به یک یا چند آپارتمان یا محل پیشه مخصوص نبوده و به کلیه مالکین به نسبت قسمت اختصاصی آن‌ها تعلق می‌گیرد. به طور کلی قسمت‌هایی که برای استفاده اختصاصی تشخیص داده نشده است یا در اسناد مالکیت ملک اختصاصی یک یا چند نفر از مالکین تلقی نشده، از قسمت‌ها مشترک محسوب می‌شود؛ مگر آنکه تعلق آن به قسمت معینی بر طبق عرف و عادت محل مورد تردید نباشد.»
در واقع از مفهوم این ماده قانونی چنین برمی‌آید که قسمت‌هایی از ملک که استفاده از آن به کسی اختصاص داده نشده، از مشترکات است؛ لذا حیاط یا بامی که به‌واسطه عدم دسترسی در استفاده اختصاصی احدی از واحد‌های آپارتمان است (این موضوع تحت عنوان «حق استفاده اختصاصی» در صورت مجلس تفکیکی بایستی قید شود)، بخشی از مشترکات نیست؛ حال آنکه مالکیت آن مشاع بوده و حتی در تبصره ۳ ذیل ماده ۴ همان قانون، هزینه نگهداری از این قسمت‌ها به‌عهده دارنده حق استفاده اختصاصی است.
البته در بعضی موارد، تراس‌هایی که بام واحد‌های زیرین هستند در صورت مجلس تفکیکی در مالکیت واحد استفاده‌کننده وارد شده که در این صورت نه‌تنها مالکیت اختصاصی دارد، بلکه در تعیین قدرالسهم نیز دخیل هستند.