به گزارش شهرآرانیوز؛ شیعه تعارف و باک ندارد که همه‌جا سر را بالا بگیرد و باافتخار بگوید جانش به محبت و عشق امام‌حسین (ع) گره خورده است و اگرچه به همه ائمه (ع) ارادت دارد، به سیدالشهدا (ع) طور دیگری علاقه دارد؛ به همین دلیل هم نمک شادی و غم ما، اشک بر مصائب حضرت ثارا... (ع) است. به‌مناسبت فرارسیدن سوم شعبان‌المعظم، سالروز ولادت حضرت اباعبدا... الحسین (ع)، با حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدکاظم راشدیزدی، خطیب سرشناس و سخنران حرم مطهر رضوی، گفت‌و‌گو کرده‌ایم.
پیامبر اکرم (ص) درباره اباعبدا... الحسین (ع) می‌فرمایند: «برای حسین (ع) محبتی عمیق در دل مؤمنان است»؛ یعنی به هر دل سالمی دست بزنی، صدای یاحسین (ع) از آن بلند می‌شود. کسی که پیامبر (ص) درباره ایشان چنین می‌گوید، عزیزا... است. پیامبر (ص) حبیب‌ا... است، امیرالمؤمنین (ع) ولی‌ا... است، حضرت آدم (ع) صفی‌ا... است و امام‌حسین (ع) عزیزا...؛ چون هر آنچه در دنیا برای انسان‌ها ارزش محسوب می‌شود، ایشان در راه خدا بذل و بخشش کردند.
هرکه به عزیز خدا محبت و ارادت داشته باشد، او هم عزیز می‌شود؛ یعنی هر فرد به همان اندازه که به عزیزا... نزدیک شود، عزیزالناس هم می‌شود. امام‌حسین (ع) عزیزا... شدند، چون همه کار‌هایش برای خدا بود و این وجه تمایز و امتیاز ایشان بر سایر بندگان است؛ چون همه کار‌هایشان در حد نهایت برای خدا بود؛ برای همین هم هزارو ۳۸۵ سال است که آفتاب بر قبر مطهر ایشان می‌تابد و باران بر مزارشان می‌بارد، اما هر روز بر شور و عشق به حضرت افزوده می‌شود.
بسیار در این‌باره سخن گفته و مطلب نوشته شده است که چرا حادثه عاشورا زنده مانده و درخت طیبه‌ای شده است که همیشه میوه و ثمر می‌دهد و برای آن خزانی نیست. برخی بر این باور هستند که این مانایی در طول این نزدیک به چهارده قرن، به‌دلیل سنگینی مصائب ظرف چند ساعت است؛ اعم از داغ جوان، کشته شدن عزیزان و یاران و اسارت اهل‌بیت (ع) و... که احساسات تاریخ را جریحه‌دار کرده است، اما این نمی‌تواند دلیل بقا و حیات عاشورا باشد.
بسیاری از وقایع تاریخی چه‌بسا از عاشورای حسینی سنگین‌تر و فاجعه‌بارتر بوده‌اند؛ مثل حمله چنگیز به ایران و سوزاندن زن و بچه‌ها در آتش یا در همین دوران معاصر، بمباران شیمیایی ناکازاکی و هیروشیما که ۳۰۰هزار زن و مرد و کودک و جوان و... در آتش و خون دست‌وپا زدند، اما در سالروز آن، نهایتا چند خط درباره‌اش می‌نویسند، درحالی‌که دنیا همیشه متوجه عاشورای حسینی بوده است.
عاشورا، چون برای خدا بود، ماندگار شد؛ همان‌طور که قرآن می‌فرماید: «یُثَبِّتُ‌ا... الَّذینَ آمَنوا بِالقَولِ الثّابِتِ فِی الحَیاه‌الدُّنیا وَ فِی الآخِرَه...؛ خداوند کسانی را که ایمان آوردند، به‌خاطر گفتار و اعتقاد ثابتشان، استوار می‌دارد؛ هم در این جهان و هم در سرای دیگر...» (ابراهیم، ۲۷).
هرچه رنگ خدایی داشته باشد، جاودانه می‌شود. امام‌حسین (ع) وقتی در مدینه و آغاز سفر پا در رکاب ذوالجناح گذاشتند، فرمودند: «بِسْمِ‌ٱ... ٱلرَّحْمنِ‌ٱلرَّحِیمِ» و در گودی قتلگاه و پس از افتادن از اسب هم فرمودند: «بسم‌الله و بالله و علی مله رسول ا...». این است سِر بقای عاشورا.
امام‌حسین (ع) را در گودی قتلگاه به شهادت رساندند و عبدا... بن‌زبیر درکنار کعبه کشته شد، پیکر مطهر امام‌حسین (ع) سه روز زیر آفتاب بود و بدن عبدا... یک سال بر دار باقی ماند، اما به قول شاعر «میان ماه من تا ماه گردون/ تفاوت از زمین تا آسمان است»؛ چون وقتی از عبدا... بن‌زبیر پرسیدند چرا با یزید بیعت نمی‌کنی، گفت: من پسرِ پسرعمه پیامبر (ص) هستم و یزید پسر پسر هند جگرخوار، اما... حضرت اباعبدا... الحسین (ع) در پاسخ مروان‌بن‌حکم که پرسید یابن
رسول‌ا... (ص) چرا با یزید بیعت نمی‌کنید و جان خود را از خطر مصون نمی‌دارید، با نگاه عاقل‌اندرسفیه فرمودند: «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ». اگر همچون منی با یزید بیعت کند، باید فاتحه اسلام را خواند؛ یعنی اول باید پیکر اسلام را دفن و بعد با یزید بیعت کنم، چنین نخواهم کرد؛ هرچه می‌خواهد، بشود.
کسانی بودند مثل امام‌حسین (ع) که با یزید بیعت نکردند و پرچم مخالفت بلند کردند، اما حرکت آنها هرگز مثل حضرت اباعبدا... (ع) نشد؛ ازجمله عبدا... بن‌زبیر؛ او هم مثل امام‌حسین (ع) با یزید بیعت نکرد، او هم مدینه را ترک و فرار کرد و چند روز زودتر از حضرت به مکه رسید و پناه گرفت. او در حجاز ماند و امام‌حسین (ع)، راه عراق را در پیش گرفتند. امام را شمربن‌ذی‌الجوشن به شهادت رساند، درحالی‌که تشنه‌لب بودند و عبدا... را حجاج‌بن‌یوسف ثقفی در حال تشنگی و گرسنگی شدید به قتل رساند.
امام‌حسین (ع) برای خدا و اسلام بیعت کردند؛ برای همین، هم اسلام و هم نام و کار ایشان باقی ماند. درمقابل عبدا... بن‌زبیر که ظاهر حرکاتش شبیه امام (ع) بود ولی باطن عملش، شامل منافع و امیال شخصی بود، فانی شد؛ بنابراین عمل صالحی که برای خدا باشد، جاودانه می‌ماند؛ چنان‌که قرآن می‌فرماید: «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُ وَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاه طَیِّبَه: هرکه از مرد یا زن، کار شایسته کند و مؤمن باشد، قطعا او را با زندگى پاکیزهاى، حیات [حقیقى]بخشیم...». (نحل،۱۶)
اگر کسی عمل صالح را برای رضای خدا انجام دهد، می‌ماند: وَما عِنْدَ ا... باقٍ «(نحل، ۹۶). رمز جاودانگی و محبوبیت امام‌حسین (ع)، خدامحوری و تمرکز بر رضای خدا بود. علت‌العلل بقای امام‌حسین (ع) کار برای خداست. بنا بر حدیثی از پیامبر (ص) (نقل به مضمون)، خدا به طول و عرض و حجم و وزن عمل نگاه نمی‌کند، بلکه به عمق آن می‌نگرد؛ یعنی اینکه عمل برای او باشد. در عمل، مهم نیت است؛ به همین علت هم بسیار اعمال کوچکی که با رنگ خدایی، عظمت و ماندگاری یافته‌اند.