به گزارش شهرآرانیوز، گزارش تازه کنوانسیون مقابله با بیابان‌زایی سازمان ملل متحد (UNCCD) هشدار می‌دهد که خشک شدن زمین‌ها به بحرانی جهانی بدل شده و زندگی میلیارد‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داده است.
بر اساس این گزارش جامع، خشکی زمین‌ها اکنون به یکی از تهدید‌های جدی در مقیاس جهانی تبدیل شده است.
این گزارش که با عنوان «تهدید جهانی خشک شدن زمین‌ها: روند‌های منطقه‌ای و جهانی خشکی و پیش‌بینی‌های آینده» منتشر شده، به بررسی روند‌های فعلی و آتی بیابان‌زایی، تأثیرات آن بر اکوسیستم‌ها و جوامع انسانی، و راهکار‌های سازگاری با این پدیده پرداخته است.
یافته‌های کلیدی گزارش نشان می‌دهد که بیش از ۷۵ درصد از اراضی جهان در فاصله‌ی سه دهه منتهی به سال ۲۰۲۰، نسبت به دوره‌ی ۳۰ ساله‌ی پیش از آن، خشک‌تر شده‌اند. این روند موجب گسترش مناطق خشک در سطحی معادل ۴.۳ میلیون کیلومتر مربع شده است. شمار افرادی که در این مناطق زندگی می‌کنند، از ۱.۲ میلیارد نفر در سال ۱۹۹۰ به ۲.۳ میلیارد نفر در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته و در بدترین سناریوی تغییرات اقلیمی، ممکن است تا پایان قرن بیست و یکم به ۵ میلیارد نفر برسد.
تأثیرات خشکی بر محیط‌زیست و جوامع انسانی گسترده و عمیق است. پیش‌بینی می‌شود که تا پایان این قرن، ۲۳ درصد از اراضی جهان در معرض خطر بیابان‌زایی قرار گیرند. افزایش خشکی، موجب افزایش فراوانی و شدت طوفان‌های شن و گرد و غبار در برخی مناطق شده و زیستگاه‌های طبیعی را تهدید می‌کند؛ به‌طوری‌که بیش از ۵۵ درصد از گونه‌های جانوری ممکن است محل زندگی خود را از دست بدهند. همچنین، احتمال وقوع آتش‌سوزی‌های گسترده و شدیدتر نیز افزایش یافته است.
خشکی تأثیرات منفی قابل توجهی بر کشاورزی و امنیت غذایی داشته است. این پدیده تاکنون ۴۰ درصد از زمین‌های قابل‌کشت جهان را تحت تأثیر قرار داده و به بزرگ‌ترین عامل تخریب سیستم‌های کشاورزی بدل شده است. افزون بر این، خشکی باعث کاهش تولید ناخالص داخلی (GDP) در برخی کشور‌ها شده و سلامت انسان‌ها، به‌ویژه کودکان و زنان را تحت تأثیر منفی قرار داده است. افزایش خشکسالی و کمبود منابع آب، همچنین به افزایش نرخ مهاجرت در سراسر جهان دامن زده است.
این گزارش راهکار‌های متعددی برای سازگاری با خشکی ارائه می‌دهد. این راهکار‌ها شامل رویکرد‌های افزایشی مانند احیای زمین‌های تخریب‌شده و رویکرد‌های تحول‌آفرین مانند پروژه‌ی «دیوار سبز بزرگ آفریقا» است. همچنین، سازگاری در بخش‌های تولیدی، از جمله مدیریت آب، کشاورزی و دامداری، امری ضروری تلقی شده است.
گزارش UNCCD تأکید می‌کند که برای مقابله با گسترش خشکی، باید نظارت بر منابع طبیعی تقویت شود، برنامه‌ریزی‌ها مبتنی بر شواهد علمی باشند، و استراتژی‌هایی کارآمد برای مقابله با تخریب زمین تدوین شود. همکاری‌های بین‌المللی و اقدامات فوری برای کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای نیز از جمله تدابیر کلیدی برای کاهش پیامد‌های خشکی عنوان شده است.
در نهایت، این گزارش هشدار می‌دهد که خشکی، تهدیدی جدی برای اکوسیستم‌ها و جوامع انسانی است و اقداماتی فوری و هماهنگ در سطح جهانی برای کاهش تأثیرات آن ضروری است. مدیریت پایدار زمین و منابع آب از جمله مهم‌ترین راهکار‌هایی است که می‌تواند در برابر این بحران، مانع‌ساز شود.
منبع:تنسیم