به گزارش شهرآرانیوز؛ یکی از جلوه‌های نقش مردم در نهضت امام خمینی بعد از انقلاب اسلامی، در انتخابات‌ها شکل می‌یافت. در اتفاقی کم‌نظیر در کشوری که انقلابش تازه به پیروزی رسیده که در سایه دولت موقت اداره می‌شود ۵ انتخابات در یک سال (سال ۵۸) برگزار کرد.
با وجود این کارنامه درخشان در بهره‌مندی از نقش مردم در حکمرانی، با موجی از شبهات سفارشی از سوی ضد انقلاب خارجی و داخلی مواجهیم که بیش از هر چیز از عقل و انصاف دور است. در مواجهه با شبهات و تحریفات بدخواهان، بازخوانی ماجرای یوم الله ۱۲ فروردین امری واجب است.
سال ۵۸ برهه‌ای بی‌نظیر در تاریخ سیاسی ایران اسلامی و به تعبیری سال طلایی برگزاری انتخابات در ایران رهایی‌یافته از عصر ستم‌شاهی بود. نظام نوپای جمهوری اسلامی در سال ۵۸ و بعد از گذار از عصر سیاه دیکتاتوری پهلوی‌ها، دوران طلایی بازگشت به انتخاب آزادانه مردم را رقم زد.
بعد تجربه درخشان همه‌پرسی تعیین نوع حکومت، بی‌سابقه‌ترین مشارکت را با آرای بسیار بالا ثبت کرد و بیش از ۹۸ درصد مردم در انتخابات شرکت کرده و ۹۷ درصد به جمهوری اسلامی رای دادند (روزنامه اطلاعات، ۱۲/۱/۱۳۵۸، ص ۸).
برخلاف ادعا‌های جریان‌های معاند و ضد انقلاب که این انتخابات را در فضای تک‌قطبی و تک‌صدایی روایت می‌کنند، فضای رسانه‌ای کشور تحت اختیار روزنامه‌های وابسته به جریان‌های چپ یا جریان‌های ملی بود و همه نوع حکومتی از جمهوری دموکراتیک اسلامی تا جمهوری دموکراتیک ایران و جمهوری خلق و ... لقلقله زبان رسانه‌ها بود (تاریخ تحولات سیاسی جمهوری اسلامی ایران، صص ۴۱-۳۸).
مقام معظم رهبری در این باره می‌فرمایند:
«خاطره‌ای که فقط اشاره می‌کنم مخالفت‌هایی است که با رأی‌گیری به این شکل وجود داشت که از طرف جناح‌های مختلف این مخالفت‌ها بود همه هم خودشان را بعد‌ها نشان دادند. هم آن جناح‌هایی که بر مطبوعات کشور مسلط بودند، روشنفکر‌های چپ و نیمه چپ و لیبرال و التقاطی، اینها که مطبوعات آن روز را اطلاعات، کیهان آن روز را توی مشت داشتند که خب بحمدالله بعد همه ازاله شدند و روزنامه‌ی حسابی دیگری هم نبود یعنی همین روزنامه‌ی جمهوری اسلامی که نبود روزنامه‌ی دیگری هم که بشود مورد اتفاق باشد همین‌طور. هرچه دلشان می‌خواست می‌نوشتند. رفته بودند این‌جا و آن‌جا این روشنفکر‌های گروهکی سیاسی ملحد و نیمه‌ملحد از شخصیت‌های گوناگون نظر خواسته بودند که به نظر شما آری یا نه درست است؟ یا بیائید چندجور حکومت را مطرح کنیم و رأی بگیریم. مقصودشان هم این بود که مردم را از آن یکپارچگی خارج کنند، اگرچه فرقی هم نمی‌کرد یعنی تأثیری هم نداشت. اگر مردم خب طبیعی بود که به آن شیوه‌های دیگر رأی نمی‌دادند و به خصوص بعداز آنی که امام آنجور صریح فرمودند جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم، نه یک [کلمه]زیاد، لکن آنها کار خودشان را می‌کردند به امید این‌که شاید بتوانند شکاف بیندازند این رأی زیاد مردم را کم کنند، رأی را تقسیم کنند از این کار‌ها می‌کردند و اوضاعی داشتیم ما در شورای انقلاب با آن جناح لیبرال و به اصطلاح ملی‌گرا که بیشترین خصوصیتشان مخالفت با خط اصیل انقلاب بود که این شیوه‌ای را که بعد هم انجام گرفت این شیوه را اثبات کنیم که این شیوه‌ی درستی است.»
منبع: روزنه