نامه‌ای به جوراب

سلام جوراب پاره عزیزم

امروز در خبر‌ها دیدم یک شرکت تحت عنوان «دیگر خجالت نکش»، جوراب‌های سوراخ‌دار را برای فروش در بازار‌های جهانی به عنوان مد تابستانی سال‌۲۰۲۵ عرضه می‌کند.

راستش را بخواهی تا قبل از مشاهده این خبر از تو و بقیه جوراب‌های سوراخی که قبلا داشتم ناراحت بودم که چرا این‌قدر راحت پاره می‌شوید و با خودم می‌گفتم اندازه‌ای که سوراخ شدن این جوراب‌ها به اقتصاد خانوارمان ضربه می‌زنند، اختلاس دبش به اقتصاد کشور ضربه وارد نمی‌کند.

هرقدر هم در حفظ و نگهداری تو کوشا بودم فایده نداشت، حتی در مسیر برگشت به خانه و در حالی که هنوز از توی پلاستیک بیرون نیاورده بودمت می‌دیدم قسمت مربوط به شست تو سوراخ است.

اما حالا با خواندن خبر فوق فهمیدم تو تلاش کردی تا همگام و هم‌راستا با صنعت مد جهان حرکت کنی و آن قسمت پاره وجودت روزنه‌ای است به سوی مد جهانی.

حتی سوراخ قسمت شست تو بسیار گسترده‌تر و بزرگ‌تر از سوراخ جوراب‌های آن شرکت است که من در اینترنت دیدم، یعنی حتی از مد جهانی تابستان ۲۰۲۵ نیز پیشی گرفته‌ای.

اکنون می‌فهمم توسعه یافتن این قسمت پاره تو را می‌توان یک جور توسعه فردی قلمداد کرد. من سوراخ بودن تو را به منزله یک خلأ می‌دیدم و حس می‌کردم جزو نداشته‌هایت است در حالی که جزو داشته‌هایت بود و این من بودم که در غفلت به سر می‌بردم.

البته الان چند ساعت است که در‌به‌در دنبال آن لنگه دیگر تو می‌گردم ولی انگار آب شده و رفته است توی زمین.

بر همین اساس امیدوارم صنعت مد به جایی برسد که یک پا، جوراب سوراخ داشته باشد و آن پای دیگر اصلا جوراب نداشته باشد.

همچنین امیدوارم تورفتگی عمیق گلگیر سمت راست جلو ماشین هم مد شود تا بتوانم یک گام بزرگ دیگر به سمت مد جهانی بردارم.