به گزارش شهرآرانیوز، عرفا و معتقدان به معنویت اغلب ادعا کرده‌اند که می‌توانند تابشی از نور مرموز را در اطراف موجودات زنده ببینند. اکنون، دانشمندان کشف کرده‌اند که ممکن است ادعا‌های آنها تا حدودی حقیقت داشته باشد.
محققان دانشگاه کلگری در کانادا دریافته‌اند که موجودات زنده تابشی شبح‌وار و ضعیف تولید می‌کنند؛ و مطالعه جدید آنها ثابت می‌کند که این نور به محض مرگ خاموش می‌شود.
این تیم تحقیقاتی می‌گوید که این یک نیروی عرفانی یا مدرکی برای روح انسان نیست، بلکه یک پدیده فیزیکی به نام انتشار فوتون فوق ضعیف است.
همانطور که سلول‌های موجودات زنده انرژی تولید می‌کنند، فرآیند‌های شیمیایی درگیر نیز مقدار کمی نور را به شکل فوتون‌ها، ذراتی که نور را تشکیل می‌دهند، آزاد می‌کنند.
در حالی که وجود این تابش بحث‌برانگیز بوده است، دانشمندان با استفاده از دوربین‌های فوق حساس ادعا می‌کنند که شواهد بسیار روشنی برای وجود بیوفوتون‌ها ارائه داده‌اند.
دکتر دنیل اوبلاک، نویسنده اصلی این مقاله به مجله نیو ساینتیست گفت: «این واقعاً نشان می‌دهد که این فقط یک نقص یا ناشی از سایر فرآیند‌های بیولوژیکی نیست. این واقعاً چیزی است که از همه موجودات زنده ساطع می‌شود.»
چیزی که همه موجودات زنده در آن مشترک هستند این است که برای زنده ماندن نیاز به تولید انرژی دارند. در سلول‌های هر موجود زنده، ساختار‌هایی به نام میتوکندری وجود دارد که در آن قند‌ها در فرآیندی به نام متابولیسم اکسیداتیو با اکسیژن سوخته می‌شوند. در طول این واکنش‌ها، مولکول‌ها انرژی به دست می‌آورند و از دست می‌دهند و چند فوتون آزاد می‌کنند.
اگرچه بسیاری از دانشمندان معتقد بودند که این نور باید وجود داشته باشد، اما تشخیص آن بسیار دشوار بوده است. از آنجا که نور ساطع شده توسط سلول‌های زنده بسیار ضعیف است، تشخیص آن از سایر منابع طبیعی نور مانند تابش ساطع شده توسط اشیاء گرم، دشوار است. با این حال، دکتر اوبلاک و همکارانش با استفاده از دوربین‌های تخصصی که قادر به تشخیص فوتون‌های منفرد هستند، اکنون این نور را جدا کرده و نشان داده‌اند که پس از مرگ یک حیوان چه اتفاقی برای آن می‌افتد.
موش‌ها در جعبه‌های تاریک و با دمای کنترل‌شده قرار داده شدند که در آن دوربین‌های دیجیتال دو تصویر با نوردهی یک ساعته تولید کردند. یکی در حالی که موش زنده بود و دیگری پس از مرگ او گرفته شد. در تصویر اول، دوربین‌ها فوتون‌هایی را نشان می‌دهند که از سراسر بدن موش با نقاط داغ روی اندام‌ها، سر و پنجه‌هایش در حال افزایش هستند. در تصویر دوم، پس از مرگ موش، تقریباً تمام انتشار فوتون‌ها به جز چند ردپای ماندگار بالای نقاط داغ قبلی ناپدید شده است.
محققان در مقاله خود که در مجله Physical Chemistry Letters منتشر شده است، می‌نویسند: «در حالی که موش‌های زنده UPE قوی [انتشار فوتون فوق ضعیف]منتشر می‌کنند، که احتمالاً نشان‌دهنده فرآیند‌های بیولوژیکی مداوم و فعالیت سلولی است، انتشار UPE موش‌های مرده تقریباً خاموش شده است. این به روشنی نشان می‌دهد که UPE با زنده بودن مرتبط است.»
دکتر اوبلاک می‌افزاید: «این واقعیت که انتشار فوتون فوق ضعیف یک چیز واقعی است، در حال حاضر غیرقابل انکار است.»
علاوه بر این، محققان از دوربین‌های خود برای مطالعه درخشش ساطع شده از برگ‌ها استفاده کردند. آنها کشف کردند که برگ‌ها پس از بریده شدن از درخت همچنان می‌درخشند و وقتی آسیب‌ها سیستم‌های ترمیم گیاه را فعال می‌کنند، درخشش روشن‌تر می‌شود. ایجاد استرس با افزودن مواد شیمیایی مانند داروی بی‌حس‌کننده بنزوکائین به سطح گیاه نیز افزایش مشابهی در نور ایجاد کرد.
این امر شواهد بیشتری را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد انتشار فوتون‌های فوق ضعیف با فرآیند‌های بیولوژیکی زندگی مرتبط است. با این حال، این درخشش لزوماً به معنای زنده بودن به روشی که معمولاً آن را درک می‌کنیم، مرتبط نیست.
مرگ در یک محیط پزشکی معمولاً به معنای توقف فعالیت در نواحی کلیدی مانند تنفس، ضربان قلب یا فعالیت مغز است. اما درخشش موجودات زنده لزوماً به هیچ یک از علائم عادی که ما برای تعیین زنده بودن کسی استفاده می‌کنیم، مرتبط نیست.
دکتر میشال سیفرا، زیست‌شناس آکادمی علوم چک در پراگ که در این مطالعه شرکت نداشته، می‌گوید که این امر در واقع به حیات بافت‌های منفرد مربوط می‌شود. او می‌افزاید که ناپدید شدن نور پس از مرگ به دلیل قطع اکسیژن‌رسانی به بافت‌ها می‌باشد.
نبود اکسیژن به معنای نبود متابولیسم اکسیداتیو است که به نوبه خود به معنای عدم تولید نور است. با این حال، اگر خون به طور مصنوعی در یک حیوان دچار مرگ مغزی یا حتی در یک اندام واحد در گردش باشد، آن درخشش زنده همچنان توسط سلول‌ها تولید می‌شود.
این ویژگی انتشار فوتون‌های فوق ضعیف به این معنی است که می‌تواند کاربرد‌های ارزشمندی در معاینات پزشکی داشته باشد. از آنجایی که میزان نور تولید شده تحت تأثیر پاسخ‌های بهبودی بدن قرار می‌گیرد، می‌تواند نشان دهد که در کدام نواحی بافت‌های آسیب دیده وجود دارد. با بررسی اینکه کدام بافت‌ها نور بیش از حد یا خیلی کمی تولید می‌کنند، پزشکان می‌توانند سلامت فرد را به روشی غیرتهاجمی کنترل کنند.
برخی از محققان حتی پیشنهاد کرده‌اند که می‌توان از انتشار فوتون‌های فوق ضعیف برای نظارت بر پیشرفت بیماری‌هایی مانند آلزایمر استفاده کرد. محققان پیشنهاد می‌کنند که در آینده، حتی می‌توان از آن برای نظارت بر سلامت کل اکوسیستم‌ها مانند جنگل‌ها با نگاه کردن به درخشش در شب استفاده کرد.