زمانی که کش‌وقوس برای برگزاری یا تعطیلی کامل رقابت‌های لیگ برتر فوتبال به اوج خود رسیده بود، تیم‌های مدعی قهرمانی و تعقیب‌کنندگان پرسپولیس - که با ۱۰امتیاز اختلاف صدرنشین بود - حاضر نشدند رأی به قهرمان‌کردن این تیم ازسوی سازمان لیگ بدهند و اصرار کردند که یا لیگ بدون اعلام قهرمان تمام شود یا حتما برگزار شود.
اصرار آن‌ها به‌حق بود، چراکه می‌توانستند در دیدارهای باقی‌مانده با کسب امتیازات لازم به پرسپولیس برسند و حتی شانس قهرمانی هم داشته باشند. در فوتبال ایران هم سابقه داشته که یک تیم امتیازاتی بیشتر از این را هم با تعقیب‌کنندگانش فاصله داشته، اما در پایان رقابت را واگذار کرده و به قهرمانی نرسیده است. شاید مدعیان و تعقیب‌کنندگان هم با همین انگیزه و نیت خواستار ادامه برگزاری لیگ بودند؛ اما وقتی لیگ دوباره شروع شد، رؤیاهایشان رنگ باخت. مدعیانی که می‌خواستند به پرسپولیس برسند، از «خودشان» هم جا ماندند.
خودزنی به سبک مجیدی
استقلال با فرهاد مجیدی «نبردن» را تمرین کرد و بیشتر از آنکه رقیبانش برایش دردسرساز شوند، خودش خودزنی کرد و هر بار به بهانه‌ای تمرکزش از فوتبال را برداشت و دست‌به‌دامن حاشیه‌ها شد. آبی‌های تهران که می‌توانستند در بین 3 تیم بالای جدول قرار بگیرند و شانس اصلی کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا باشند، حالا در رده ششم قرار گرفته‌اند و کار سختی برای رسیدن به این مهم دارند. آبی‌ها انواع راه‌ها را برای عقب‌افتادن از کورس امتحان کردند، از باخت به فولاد تا خطر ازدست‌دادن 3امتیاز بازی با پارس!
فرش قرمز سپاهان جلوی راه پرسپولیس
سپاهان با امیر قلعه‌نویی هم راهی غیر از مسیر استقلال را طی نکرد. زردهای اصفهانی که یکی از پرهزینه‌ترین تیم‌های فصل نوزدهم لیگ برتر هستند، به‌راحتی امتیازات را از دست دادند و حتی در ورزشگاه خانگی هم نتوانستند تیم پارس جنوبی را ببرند. قلعه‌نویی که مدت‌هاست دستش به جام نمی‌رسد، تلاش زیادی کرد که بتواند سپاهان را به پرسپولیس برساند؛ اما تیمش نه‌تنها به هدفی که داشت نرسید، بلکه بزرگ‌ترین خدمت را به پرسپولیس کرد و شانس قهرمانی سرخ‌های تهران را افزایش داد. سپاهانی‌ها در 6 دیدار اخیر خود (3 بازی پیش از تعطیلات و 3 بازی پس از تعطیلات) فقط 7امتیاز گرفته‌اند که برای یک تیم مدعی قهرمانی، بسیار آمار ناامید‌کننده‌ای به نظر می‌رسد؛ هرچند قلعه‌نویی پس از تساوی مقابل پارس، همچنان امیدوار به قهرمانی صحبت کرد، اما به نظر، ژنرال باید تلاش کند تا با توجه به ترافیک مدعیان بالای جدولی، بتواند سهمیه مستقیم صعود به لیگ قهرمانان آسیا را در 6 دیدار باقی‌مانده از لیگ نوزدهم کسب کند.
شهرخودرو هم که توانسته بود از 2 تیم دیگر مدعی بهتر نتیجه بگیرد، درست در جایی که می‌توانست شرایط را به سود خودش تغییر دهد، 2 امتیاز هفته بیست‌وچهارم را بعد از سرمربی‌اش از دست داد تا آن‌ها هم فرصت سبقت‌گرفتن از سپاهان و نزدیک‌شدن به پرسپولیس را از دست بدهند و با ۴۲امتیاز چسبیده به زردهای اصفهان باشند.
تراکتور، دیگرمدعی کسب سهمیه آسیا، که از ابتدای فصل به‌دنبال قهرمانی بود، در روزی که می‌توانست با پیروزی برابر استقلالِ کم‌رمق و کم‌بازیکن به رده‌های بالاتر برسد، زور بردن نداشت و با گرفتن یک امتیاز بی‌تأثیر، از تهران به تبریز برگشت.
شرایط هفته‌های پایانی این فصل، سال گذشته هم برای پرسپولیسی‌ها تکرار شد. البته سال گذشته زمانی که سایر مدعیان هم امتیازات را از دست می‌دادند، سرخ‌پوشان بازی‌های حساس را از کف می‌دادند. امسال اما در هفته‌هایی که تیم‌های سپاهان، شهرخودرو، تراکتور و استقلال در کسب پیروزی مقابل حریفانشان ناکام می‌ماندند، نوبت پرسپولیس می‌شد که با یک پیروزی دل‌چسب، یک گام بلند دیگر به سوی قهرمانی بردارد. حالا پرسپولیس در صدر جدول یکه‌تازی می‌کند و شانس اول قهرمانی است و با رقیبانی که دارد، خیالش آسوده است که حتی اگر دیدارهای آینده‌اش را هم با پیروزی پشت‌سر نگذارد، هستند تیم‌هایی که با امتیازاتی که از دست می‌دهند، عملا این تیم را بدون نیاز به بردهای خودش قهرمان خواهند کرد.
پرسپولیس با داشتن این رقیبان کم‌اثر باید هم به پیروزی‌های کم‌گل و شکننده‌اش راضی باشد و با همین مسیر به‌سمت شکستن رکورد کسب امتیاز در لیگ نوزدهم پیش برود. سرخ‌ها بیشتر از آنکه خودشان قامت یک صدرنشین مقتدر را داشته باشند، رقیبانی دارند که رمقی برای رسیدن به بالای جدول ندارند و صرفا برای اینکه حرفشان به کرسی بنشیند، روی برگزاری ادامه لیگ اصرار کردند. هرچند برخی تعقیب‌کنندگان هم از این شرایط و موقعیتی که از دست می‌دهند، ترسیدند و اصرار داشتند لیگ برگزار نشود، اما آنچه پس از شروع مجدد بازی‌ها مشخص شد، این بود که اصرار برخی تیم‌ها برای برگزاری لیگ بیهوده بود، چراکه آن‌ها برای رسیدن به هدفشان آماده نبودند و نتایجی که کسب کردند، بر این اتفاق مهر تأیید زد.