هنگامی که زنان خشونت را تجربه می‌کنند، خانواده‌ها و جوامع، همگی، از تبعات آن رنج خواهند برد.
هدی جاودانی|شهرآرانیوز، فوربز- طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، از هر ۳ زن در جهان، یک نفر در طول دوران زندگی اش خشونت جسمی یا جنسی را تجربه می‌کند.
در مواقع بحران، مانند بلایای طبیعی و جنگ ها، خطر خشونت‌های وابسته به جنسیت افزایش می‌یابد. این واقعیت درباره همه گیری ویروس کرونا نیز صدق می‌کند. به طور مثال، در چین آمار‌ها حاکی از آن اند که تعداد موارد خشونت خانگی گزارش شده به پلیس در ماه فوریه با شیوع ویروس کرونا و اوج قرنطینه خانگی، در مقایسه با سال گذشته تا ۳ برابر افزایش داشته است.
قرنطینه‌های خانگی در سراسر دنیا به خصوص در کشور‌های برزیل، قبرس، ایتالیا و اسپانیا افزایشی ناگهانی داشته است. هنگام شیوع ویروس در استرالیا، گوگل بیشترین میزان جست وجوی عبارت «درخواست کمک برای خشونت خانگی» را با افزایشی هفتادوپنج درصدی در مقایسه با ۵ سال گذشته ثبت کرده است.
از طرف دیگر، به دنبال قرنطینه خانگی در آمریکا، تماس با خطوط تلفن ملی مقابله با خشونت خانگی در بسیاری از ایالت‌های این کشور، ابتدا کاهش داشته و از ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ تماس در روز به حداکثر ۱۷۰۰ تماس رسیده است. تانیا سلواراتنام در مقاله نیویورک تایمز خود اثبات می‌کند کاهش تعداد تماس‌ها به معنای کاهش میزان خشونت خانگی نیست بلکه نشان از آن دارد که قربانیان دشوارتر از گذشته می‌توانند وضعیت خود را گزارش دهند.
آنیتا باتیا، معاون اجرایی زنان سازمان ملل، بر این ادعا صحه می‌گذارد: «شیوه‌ای که برای محافظت از مردم در مقابل ویروس به کار گرفته شده است می‌تواند ناخواسته شرایط قربانیان خشونت خانگی را تحت تأثیر قرار دهد.» به طور مثال، با بسته شدن مراکز نگهداری از کودکان و مدارس، کودکان بیشتر در معرض خطر خشونت خانگی قرار گرفته اند.
قربانیان خشونت خانگی به علت ترس از انتقال ویروس به والدین مسن خود، دیگر نمی‌توانند به خانواده هایشان پناه ببرند. علاوه بر این ها، ازدحام بیمارستان‌ها و مراکز درمانی توسط مبتلایان به کرونا باعث شده است این افراد از ترس ابتلا به ویروس به دنبال کمک پزشکی برای وضعیت جسمی و روحی خود نباشند.
هنگامی که زنان خشونت را تجربه می‌کنند، خانواده‌ها و جوامع، همگی، از تبعات آن رنج خواهند برد. به عبارت دیگر، خشونت علیه زنان می‌تواند اقتصاد‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. طبق آمار سال ۲۰۱۳ مرکز تحقیقاتی کپنهاگ، هزینه خشونت توسط شریک زندگی سالیانه حدود ۱۰۰۰ میلیارد دلار و معادل ۲/۵ درصد تولید ناخالص داخلی جهان است. علاوه بر این، ریشه خشونت خانگی به تمایل افراد به اعمال قدرت و تحت کنترل درآوردن دیگران نه تنها در زمان بحران و بی ثباتی و جنگ بلکه در زمان صلح و ثبات نیز برمی گردد.
در واقع، رواج خشونت خانگی در یک کشور می‌تواند گرایش آن کشور به تروریسم و جنگ‌های داخلی را نیز پیش بینی کند. با اینکه جهان در هنگامه مقابله با ویروس و تبعات گسترده آن است و مسائلی، چون خشونت خانگی مانند بسیاری از معضلات دیگر به حاشیه رانده شده است، در برخی کشور‌ها فعالان بخش خصوصی در همکاری با دولت‌ها تدابیری را -هرچند حداقلی- برای تسکین این وضعیت به کار بسته اند. به طور مثال، قربانیان خشونت خانگی در فرانسه می‌توانند با مراجعه به داروخانه‌ها و گفتن کلمه «ماسک ۱۹» به متصدی پشت پیشخوان، به صورت رمزی وضعیت خود را گزارش دهند تا آن‌ها با اطلاع به مراکز مربوط، اقدامات لازم را انجام دهند.