رودریگو در برزخ رئال و برزیل

به گزارش شهرآرانیوز، رودریگو در حدود یک سال گذشته مسیری عجیب را طی کرده است. او تا یک سال پیش، به عنوان عضوی ضروری از تیم مادریدی دیده می‌شد. بدون شک رودریگو گزینه ایده‌آلی برای پست وینگر راست نبود، اما بازهم انتخاب اول رئال برای حضور در این پست بود. اما در ماه‌های گذشته این بازیکن برزیلی ابتدا توسط آنچلوتی که آن زمان سرمربی رئال بود، به تدریج کنار گذاشته شد و ژابی آلونسو، سرمربی فعلی مادریدی‌ها هم که اعتقاد چندانی به او نداشت، به فروش احتمالی‌اش چراغ سبز نشان داد.

البته در نهایت انتقال او به باشگاهی دیگر انجام نشد و حالا در آخرین ضربه به دوران حرفه‌ای رودریگو، او در جریان آخرین بازی‌های تیم ملی برزیل در انتخابی جام جهانی به اردوی سلسائو دعوت نشد.

شروع جذابی که ادامه نداشت

هواداران مادریدی همیشه انتظار زیادی از پدیده‌های برزیلی که باشگاهشان به خدمت می‌گیرد دارند. رودریگو هم خرید گرانی بود و فشار انتظار‌ها را روی دوشش احساس می‌کرد؛ اما او این فرصت را داشت که در ترکیب اصلی رشد کند. وقتی مادرید او را در سال ۲۰۱۹ خرید، نیازی به یک مهاجم کناری نداشت و پدیده برزیلی از این فرصت به نفع خود استفاده کرد. رودریگو ابتدا یک بازیکن ذخیره فوق‌العاده برای فدریکو والورده بود و در ادامه به یک بازیکن ارزشمند در ترکیب اصلی تبدیل شد. دو گل پیاپی مقابل چلسی در لیگ قهرمانان اروپا او را به اسطوره مادرید تبدیل کرد و در مسیر آن‌ها برای کسب چهاردهمین قهرمانی اروپا در اواخر همان سال حیاتی بود. پیشرفت این بازیکن ادامه داشت و در پایان فصل ۲۳-۲۰۲۲، مشخص بود که لوس بلانکوس یک ستاره تمام عیار در اختیار دارد.

با این حال، او به تدریج به بازیکن ثابت سمت راست خط حمله رئال تبدیل شد، پستی که چندان احساس راحتی از بازی در آن نمی‌کرد. رودریگو، با وجود تمام استعداد‌های تهاجمی‌اش، یک وینگر راست طبیعی نیست. فصل گذشته او خیلی وقت‌ها به سمت جناح چپ حرکت می‌کرد و گاهی اوقات، مادرید عملا بدون وینگر راست بازی می‌کرد. در پایان فصل، آنچلوتی سیستم تیمش را تغییر داده و با ترکیب دو مهاجمه، وینیسیوس و امباپه را به میدان فرستاد و رودریگو نیمکت‌نشین شد تا احتمال فروشش در تابستان به اوج برسد.

فرصت‌های تابستانی به باد رفت

پنجره تابستانی گذشته فرصت ایده‌آلی برای تغییر بود. رئال سرمربی جدیدی به خدمت گرفته و با خرید یک وینگر راست آینده‌دار، یعنی فرانکو مستانتونو، عملا دیگر به حضور رودریگو نیازی نداشت. چند باشگاه بزرگ، از جمله آرسنال، لیورپول و منچسترسیتی تلاش‌هایی برای خرید این بازیکن برزیلی انجام دادند، اما در نهایت رودریگو در لوس بلانکوس ماندنی شد.

مهمترین علت ناکامی مشتریان رودریگو برای جذبش، قیمت ۱۰۰ میلیون یورویی بود که رئال برای این بازیکن در نظر گرفته بودند.

شرایط زیر نظر آلونسو هم برای او تغییری نکرده است و سرمربی جدید رئال در وینگر راست گزینه‌های دیگرش، از جمله مستانتوئونو و براهیم دیاز را به رودریگو ترجیح می‌دهد. در واقع به نظر می‌رسد که از نظر آلونسو، رودریگو تنها مهره‌ای نیمکت‌نشین است و زمانی به میدان می‌رود که این مربی بخواهد در وینگر چپ به وینیسیوس استراحت بدهد.

سلسائو هم به رودریگو پشت کرد

رودریگو حتی در روز‌های نیمکت‌نشینی در رئال، بازهم روی حضور در تیم ملی برزیل حساب می‌کرد و این حس با نشستن آنچلوتی روی نیمکت سلسائو تقویت هم شد. مربی ایتالیایی همیشه در رئال روی استعداد او حساب می‌کرد و فرض بر این بود که این رویه در تیم ملی برزیل هم ادامه پیدا کند.

مخصوصا در روز‌هایی که دقایق بازی او در رئال محدود شده است، این بازیکن نیاز زیادی به حمایت قاطع سرمربی تیم ملی کشورش داشت؛ اتفاقی که در نهایت رخ نداد و آنچلوتی ترجیح داد در وضعیتی که وینیسیوس و نیمار را هم در اختیار ندارد، بازهم رودریگو را به اردوی سلسائو دعوت نکند.

با توجه به اینکه ۹ ماه تا شروع جام جهانی در آمریکا، کانادا و مکزیک باقی مانده است، رودریگو با دوره‌ای تعیین‌کننده در دوران حرفه‌ای خود در سطح باشگاهی و ملی روبه‌رو است. اگر اوضاع قبل از نقل و انتقالاتی نیم‌فصل تغییر نکند، رودریگو دیگر نمی‌تواند گزینه جدایی از رئال را نادیده بگیرد و با رفتن به باشگاهی دیگر و به دست آوردن زمان کافی برای بازی، هم در عرصه باشگاهی و هم در رقابت‌های ملی دوران حرفه‌ای فوتبالش را نجات دهد.