به گزارش شهرآرانیوز، چارلی کرک، فعال سیاسی جوانی که در سال‌های اخیر به چهره‌ای شناخته‌شده در جریان محافظه‌کاری افراطی آمریکا تبدیل شده است، نمونه‌ای از تحول نگران‌کننده‌ای است که حزب جمهوری‌خواه و فضای سیاسی این کشور را دچار انشقاق و خشونت کرده است.
این مرد ۳۱ ساله، که سازمان Turning Point USA را بنیان گذاشته و هدف اصلی‌اش جذب جوانان به سمت محافظه‌کاری تندرو و نژادپرستانه بوده، اخیراً در جریان یک برنامه در ایالت یوتا مورد تیراندازی قرار گرفته و در وضعیت بحرانی به سر می‌برد. اما پرونده چارلی کرک فراتر از این حادثه است؛ نمادی است از رشد پوپولیسم افراطی که آمریکا را در بحران‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی عمیق فرو برده است.
Turning Point USA که توسط کرک در ۱۸ سالگی تأسیس شد، به ظاهر به دنبال ترویج «مالیات‌های پایین» و «دولت محدود» است، اما در واقع به مرکزی برای ترویج ایدئولوژی‌های افراطی و جنگ فرهنگی تبدیل شده است. کرک با بهره‌گیری از تکنیک‌های رسانه‌ای مدرن و حضور پررنگ در شبکه‌های اجتماعی و دانشگاه‌ها، توانسته است صد‌ها هزار جوان را جذب کند، اما این جذب همراه است با ترویج نفرت، تقابل‌های دینی و سیاسی و تحقیر گروه‌های مختلف جامعه.
یکی از نکات نگران‌کننده در رفتار و سخنان کرک، استفاده مکرر از زبان نفرت‌انگیز و تمایز دادن جامعه به «ما» و «آنها» است؛ او بار‌ها دموکرات‌ها را «نماینده همه چیز‌هایی که خدا از آن متنفر است» خوانده و انتخابات را به یک «نبرد معنوی» تبدیل کرده است. چنین خطابی نه تنها به دوقطبی شدن بیشتر جامعه کمک می‌کند، بلکه فضای خشونت را نیز تشدید می‌کند.
در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ، کرک و سازمانش به بخشی از ماشین سیاسی جمهوری‌خواهان تبدیل شدند که به جای حل مشکلات واقعی، بیشتر بر جنگ‌های فرهنگی و تبلیغ تئوری‌های توطئه تمرکز داشتند. این سازمان که به خاطر برگزاری مراسم پر زرق و برق و جنجالی مشهور است، توانست در انتخابات ۲۰۲۴ نقش مهمی ایفا کند و رای‌دهندگان محافظه‌کار جوان را که قبلاً کمتر مشارکت داشتند، به پای صندوق‌های رای بکشاند.
اما این مشارکت سیاسی همراه با پیام‌هایی بود که جامعه را به سمت نفرت و تفرقه سوق می‌دهد. حمایت بی‌چون و چرا از ترامپ و دفاع از سیاست‌ها و دیدگاه‌های جنجالی او، از جمله مخالفت سرسختانه با حقوق اقلیت‌ها و سقط جنین، باعث شده است که محافظه‌کاری آمریکایی بیش از هر زمان دیگری از واقعیت‌های اجتماعی و نیاز‌های متنوع مردم فاصله بگیرد.
یکی از اهداف اصلی کرک، نفوذ به دانشگاه‌ها و تبدیل آنها به میدان جنگ ایدئولوژیک بوده است. او و Turning Point به دنبال مقابله با فضای لیبرال دانشگاه‌ها هستند، اما این تلاش‌ها نه تنها به گفتمان آزاد کمک نمی‌کند، بلکه باعث افزایش خشونت کلامی، تنش‌های بین گروه‌های دانشجویی و حتی موانع جدی در مسیر آموزش علمی و مستقل شده است.
حضور مستمر کرک در دانشگاه‌ها و برنامه‌های گفت‌و‌گو و مناظره، اگرچه ظاهراً به معنای ارائه دیدگاه‌های مختلف است، اما در واقع به ترویج تفکرات تندرو و محدودکننده منجر شده است؛ از جمله دیدگاهی که سقط جنین را قتل می‌داند و حقوق زنان را به‌شدت زیر سوال می‌برد. این نوع تفکر در جامعه‌ای که باید به حقوق فردی و آزادی‌های مدنی احترام بگذارد، می‌تواند پیامد‌های جبران‌ناپذیری داشته باشد.
فعالیت‌ها و پیام‌های چارلی کرک، در نهایت به تداوم و تشدید شکاف عمیق سیاسی و اجتماعی در آمریکا کمک کرده‌اند. تقسیم جامعه به دو قطب مخالف، هر یک با دیدگاه‌های رادیکال و بدون تلاش برای گفت‌و‌گو و مصالحه، شرایط را برای بروز خشونت‌های سیاسی و اجتماعی مهیا کرده است. تیراندازی به خود کرک در برنامه‌ای که در آن سخنرانی می‌کرد، تنها یکی از نمونه‌های این شرایط خطرناک است.
شخصیت‌هایی مانند کرک که با تکیه بر احساسات و تبلیغات افراطی، نسل جوان را جذب می‌کنند، خطر بزرگی برای دموکراسی و ثبات اجتماعی آمریکا محسوب می‌شوند. زمانی که سیاست به میدان جنگ تبدیل شود و رهبران سیاسی به جای اتحاد و حل مشکلات، به شعله‌ور کردن تنش‌ها بپردازند، نتیجه‌ای جز فروپاشی اجتماعی و فرهنگی در پی نخواهد داشت.
چارلی کرک و سازمان Turning Point USA نمادی از بحران عمیق‌تر در سیاست آمریکا هستند؛ بحران از دست رفتن اخلاق سیاسی، افزایش نفرت و تعصب، و دور شدن از اصول دموکراسی و حقوق بشر. جامعه آمریکا باید به جای حمایت از چنین جریان‌هایی که تنها به دنبال تحکیم قدرت سیاسی از طریق تفرقه‌اندازی هستند، به دنبال احیای گفت‌و‌گو، تفاهم و احترام به حقوق تمامی شهروندان باشد.
حادثه تیراندازی به کرک، اگرچه تلخ و قابل تاسف است، نباید باعث شود که مشکلات ریشه‌ای و پیامد‌های خطرناک فعالیت‌های سیاسی او نادیده گرفته شود. آمریکا در برابر انتخابی تاریخی قرار دارد: یا ادامه مسیر تفرقه و نفرت که به فروپاشی جامعه منجر می‌شود، یا بازگشت به اصول همبستگی، احترام متقابل و دموکراسی واقعی.
منبع: دانشجو