گروه ورزش|شهرآرانیوز، دیدار پرسپولیس و فولاد خوزستان در ورزشگاه شهدای شهر قدس با تساوی یک-یک به پایان رسید؛ دیداری که از همان ابتدا حساسیت بالایی داشت و انتظار می‌رفت مورد توجه ویژه کادر فنی تیم ملی قرار گیرد. اما نکته عجیب و تأمل‌برانگیز این بود که نه امیر قلعه‌نویی و نه هیچ‌یک از دستیارانش در ورزشگاه حضور نداشتند تا این بازی مهم را از نزدیک تماشا کنند.
حضور مربیان تیم ملی در چنین‌مسابقاتی به یک اقدام معمول تبدیل شده است. این حضور ازیک‌سو امکان ارزیابی دقیق شرایط بازیکنان ملی‌پوش و مستعد را فراهم می‌کند و ازسوی‌دیگر پیام مثبتی به فوتبال‌دوستان و بازیکنان می‌دهد که تلاش‌های آن‌ها دیده می‌شود. نبودن کادر فنی در این دیدار، اما باعث شد نگاه‌ها به‌سمت تیم ملی و شیوه مدیریت آن جلب شود.
پرسپولیس و فولاد تیم‌هایی هستند که همیشه بازیکنان باکیفیت و اثرگذار در ترکیب خود داشته‌اند؛ بازیکنانی که بعضاً شانس دعوت به تیم ملی را نیز دارند. طبیعی بود اگر قلعه‌نویی یا دستیارانش این مسابقه را فرصتی ارزشمند برای بررسی دقیق‌تر وضعیت این نفرات در فضای رقابتی لیگ می‌دانستند. با‌این‌حال، غیبت آن‌ها پرسشی جدی ایجاد می‌کند: آیا تیم ملی می‌تواند تنها با تکیه بر تصاویر تلویزیونی و گزارش‌ها بهترین انتخاب‌ها را انجام دهد؟
تماشای مستقیم مسابقه از نزدیک چیزی فراتر از تصویر تلویزیونی است؛ از درک فضای بازی گرفته تا دیدن واکنش‌ها، ارتباطات درون‌تیمی و حتی جزئیات رفتاری بازیکنان. چنین جزئیاتی دقیقاً همان چیز‌هایی است که می‌تواند تفاوت یک انتخاب درست با یک انتخاب اشتباه را رقم بزند.
تیم ملی در آستانه رقابت‌های مهمی قرار دارد و انتظارات از آن بالاست. عاقلانه است که کادر فنی بیش از گذشته به لیگ برتر بها دهد و حضور در چنین‌بازی‌هایی را به‌عنوان بخشی جدی از برنامه خود در نظر بگیرد. بی‌توجهی به این جزئیات کوچک می‌تواند در آینده به مسائلی بزرگ‌تر در سطح ملی تبدیل شود.