وقتی باید‌ها و نباید‌ها درباره یک موضوع خطاب به بچه‌ها زیاد می‌شود، معمولا نتیجه عکس می‌دهد. بیشتر بچه‌ها قصد لج بازی با والدینشان را ندارند، ولی به دلیل شیطنت و بازیگوشی، خیلی زود آنچه را باید، فراموش می‌کنند. برای همین، مدام مجبور می‌شوید به آن‌ها تذکر بدهید.
وقتی باید‌ها و نباید‌ها درباره یک موضوع خطاب به بچه‌ها زیاد می‌شود، معمولا نتیجه عکس می‌دهد. بیشتر بچه‌ها قصد لج بازی با والدینشان را ندارند، ولی به دلیل شیطنت و بازیگوشی، خیلی زود آنچه را باید، فراموش می‌کنند. برای همین، مدام مجبور می‌شوید به آن‌ها تذکر بدهید.
برای نمونه، درباره رعایت نکات بهداشتی‌ای که این روز‌ها جامعه درگیر آن شده است: «دستات رو به صورتت نزن. مریض می‌شی»، «دست به اون وسایل نزن، آلوده اند.»، «دستت رو با صابون تمیز بشور. این طوری فایده نداره.»، «وقتی با دوستت بازی می‌کنی، این قدر بهش نچسب.» و... این در حالی است که عمر عمل به آن‌ها بیش از چند دقیقه نیست.
گذشته از این موضوع، شما با حساسیت‌های بیش ازاندازه تان، پیگیری کردن‌های مداوم خبر‌های ابتلا و مرگ ومیر از رسانه ها، و بزرگ نمایی بیماری برای بچه‌ها با هدف ترساندن آن ها، بدون آنکه خودتان متوجه باشید، اضطراب شدیدی در آن‌ها ایجاد می‌کنید. این در حالی است که خیلی وقت‌ها اصلا نیازی نیست مستقیم درباره موضوعی با بچه‌ها حرف بزنیم. در عوض، خیلی راحت‌تر می‌توانیم حساسیت آن موضوع را از زبان شخص دیگری و در قالب یک داستان یا توصیه برای آن‌ها بگوییم. این مسئله باعث شده است جاینت رابیت در همان اوایل همه گیری بیماری کرونا به نوشتن کتابی با نام «کرونا ویژه کودکان» رو بیاورد تا بتواند آنچه را بچه‌ها باید درباره این بیماری بدانند، غیرمستقیم و با تصاویر جذاب و رنگارنگ به آن‌ها آموزش بدهد. توصیه می‌کنیم شما هم این کتاب را که در ۲۶ صفحه منتشر شده است، تهیه و مطالعه کنید.