چهره‌های سفید‌وسیاه زیادی ازآن‌سوی‌مرزها برای قهرمان داستان فوتبال مشهدشدن، پا به این خطه گذاشتند و در اقلیم 4 تیم فوتبال این شهر که تاریخ نوزده‌دوره‌ای لیگ برتر تاکنون، را برای فوتبال‌دوستان این شهر رقم زدند، بازی کردند؛ از سیه‌چرده‌هایی که طلای سیاه مستطیل سبز شدند تا موبورهای خارجی که با شخصیت فوتبال اروپایی به مشهد آمدند. از عرفان اولروم، آقای‌گل لیگ برتر با پیراهن مشکی و قرمز ابومسلم، تا اشپیتیم پیام با موهای بلند بور که او را به کار مدلینگ کشاند. ابومسلم با 9 دوره حضورش در لیگ برتر چهره‌های خارجی بیشتری در قیاس با پیام، سیاه‌جامگان و پدیده (شهرخودرو) به خود دید؛ شاخ‌های فوتبال‌بلدی که سکوها را منفجر می‌کردند. از تکنیک منحصربه‌فرد ایوان پتروویچ تا گل‌زنی‌های طلای سیاه، عرفان اولرم. ابومسلم، مومونی و آتسو را هم داشت؛ سیه‌چرده‌هایی که حتی بعدتر رنگ پیراهن تیم‌های بزرگ پایتخت را دیدند و از محبوبیت در میان هواداران ابومسلم پُلی به رستگاری بر سکوهای آزادی زدند. دراین‌میان ابومسلمی‌ها خارجی‌های کم‌بهره‌‌ای هم در ترکیب تاریخ لیگ‌برتری‌شان داشتند؛ ژلسون، عدنان فاروق، ژسیرا و سایر دوستان. اما مشکی‌های اول مشهد یک خارجی کم‌تأثیر اما فراموش‌نشدنی هم در ترکیبشان داشتند؛ ژان نگودی. بازیکن کامرونی که در دیدار ابومسلم و ملوان در استادیوم ثامن‌الائمه(ع) مشهد تصویری تاریخی را به ثبت رساند و باعث شد فوتبال‌دوستان مشهدی همیشه او را به‌خاطر داشته باشند؛ بازیکنی که از داور بازی اجازه می‌گیرد، پشت نیمکت می‌رود و در حضور هواداران رفع حاجت می‌کند! از خارجی‌های ابومسلم که بگذریم، نام‌دارترین خارجی پیام، اشپیتیم آرفی است؛ بازیکن آلبانیایی‌تباری که بعدها در پرسپولیس، تراکتورسازی و ابومسلم هم بازی کرد، اما همه هنرش را در همان سال اول حضورش در ایران برای پیامی‌ها به خرج داد و 18 بار پایش برای سبزها به گل‌زنی باز شد تا به‌عنوان یک خاطره خوش در تاریخ فوتبال مشهد از او یاد شود. سوپراستاری که بعدها به‌خاطر چهره‌اش وارد کار مدلینگ شد. خارجی‌های سیاه‌جامگان و پدیده هم ماجراهای خود را داشتند. از درخشش نیم‌فصلی 3 اروپایی پدیده ایگور، زوران و میلان که در ادامه به تلخ‌کامی کسر 6 امتیاز از پدیده در کورس قهرمانی محمدرضا مهاجری در فصل 97-96 به‌خاطر شکایت زوران کنزوویچ منجر شد. دراین‌میان بازیکنان آرام و تأثیرگذاری همچون وارزادات هارویان، مدافع تیم ملی ارمنستان، هم بودند که به مشهد آمدند و برای پدیده یکی‌دو فصلی خوب بازی کردند و بی‌سر‌وصدا رفتند. خارجی‌های شاخ فوتبال مشهد چه خوب بودند، چه بد و چه جلف، در تاریخ فوتبال این شهر پول‌های زیادی به جیبشان رفت و حواشی ریز‌ودرشت زیادی با خود به ارمغان آوردند. دراین‌میان برخی هم با عملکرد خوبشان قهرمان داستان «خوب، بد، جلف» فوتبال شدند.