فرزانه دلارامی نقاش نوجوانی است که از معلولیت جسمی رنج می‌برد. اما معلولیت او سد راه پیشرفتش نشده است و توانسته از معلولیتش پله بسازد و ترقی کند. دختری بااستعداد که علاوه بر اینکه در نقاشی هنرمندی چیره‌دست است، در ورزش هم مقام‌های رنگارنگی را به دست آورده است.
سمیرا منشادی | شهرآرانیوز؛ فرزانه دلارامی نقاش نوجوانی است که از معلولیت جسمی رنج می‌برد. اما معلولیت او سد راه پیشرفتش نشده است و توانسته از معلولیتش پله بسازد و ترقی کند. در ذهن ما حک شده که معلولیت برابر است با ناتوانی، افرادی که برای کار‌های روزانه‌شان هم نیازمند کمک هستند و نمی‌توانند بدون همراهی دیگران از عهده کار‌های روزمره‌شان برآیند. اما برخی توان‌یابان مانند فرزانه دلارامی ثابت کرده‌اند فرقی نمی‌کند که معلولیت جسمی و حرکتی داشته باشند، ناشنوا باشند و یا نابینا؛ مهم اراده و توان بالای آن‌هاست که بسیاری افراد سالم را به رقابت دعوت می‌کنند. هنگامی که برای دیدن آثارش به نگارخانه حامی می‌روم این موضوع خودش را بیشتر نشان می‌دهد که هیچ محدویتی برای هنر و هنرمند وجود ندارد و آنچه مهم است توان و اراده است. هنگامی که با خانم رحمتی، مدیر نگارخانه، درباره فعالیت‌های فرزانه دلارامی صحبت می‌کنم، او می‌گوید که این دختر بااستعداد علاوه بر اینکه در نقاشی هنرمندی چیره‌دست است، در ورزش هم مقام‌های رنگارنگی را به دست آورده است. با این نوجوان هنرمند گفت‌وگوی کوتاهی درباره کارهایش داشتیم.
من فرزانه نقاش زندگی هستم
وارد نگارخانه که می‌شوم آثار او به دیوار‌های نگارخانه رنگ و لعاب خاصی داده‌اند که سرشار از انرژی است. همان ابتدای ورودی تابلویی با این مضمون وجود دارد: «من فرزانه دلارامی نقاش زندگی هستم. دنیای من نمایشگاهی از مهر و عشق شماست. گاهی که احساس تنهایی می‌کنم و به در و دیوار احساسم رنگ می‌پاشم تا جهان شما رنگارنگ شود. و...» به راستی که او نقاش زندگی است و با استعدادی که دارد زندگی را رنگی دیگر داده است. به گفته خواهر بزرگ‌تر فرزانه او تا سال ۹۵ در روستایشان زندگی می‌کرده و بعد از آمدن به مشهد و آشنایی با گروه باران استعدادش در زمینه نقاشی کشف شده است.
خواهر دلارامی می‌گوید: خواهرم از همان کودکی استعداد خوبی در زمینه نقاشی و کاردستی درست کردن با مواد بازیافتی داشت، اما آن‌ها را به من و سایر اعضای خانواده نشان نمی‌داد تا اینکه خودم متوجه کارهایش شدم. بعد از اینکه دانشجوی مشهد شدم در نمایشگاه کتابی با مؤسسه توانمندسازی بچه‌های باران آشنا شدم و سپس خواهرم را به این گروه معرفی کردم. این آغازی برای کار‌های هنری خواهرم بود.
در ادامه فرزانه دلارامی می‌گوید: استاد کیانیان با ایجاد این گروه بسیاری از توان‌یابان را استعدادیابی کرده‌اند و در همان زمینه مسیر پیشرفت را برایشان هموار کرده‌اند. هنگامی که استعدادم را در نقاشی دیدند تشویقم کردند که در این زمینه فعالیت کنم.
این دختر نوجوان هنرمند ادامه می‌دهد: از چهار سال قبل یعنی سال ۱۳۹۵ کارم را زیر نظر استاد نگین طاهری شروع کردم. پیشرفتم در این کار خوب بود و در این مدت توانسته‌ام گواهی شرکت در نمایشگاه فروغ زندگی را که به مناسبت گرامیداشت روز جهانی معلول بود در سال ۹۷ به دست بیاورم. همچنین در نمایشگاه هنر و صنایع دستی گروهی «دست‌فروشی، گدایی نیست» شرکت کردم که اسفند ماه سال ۹۷ در نگارخانه سمرقند برپا بود. همچنین در بازارچه مهربانی صنایع دستی توان‌یابان خرداد ۹۸ که در نگارخانه رادین برپا شد به طور گروهی شرکت کردم.
استقبال از کارهایم خوب است
دلارامی بعد از سه سال تمرین کردن، نمایشگاه انفرادی را سال گذشته دایر کرده است. او در این زمینه توضیح می‌دهد: سال گذشته حدود ۳۲ اثرم را در نگارخانه حامی به طور انفرادی به نمایش گذاشتم. استقبال از آثارم خوب بود و در آنجا توانستم بیشتر آثارم را بفروشم. با فروش آثارم مواد اولیه تهیه کردم. آن‌قدر از مردم انرژی و عشق در ارتباط با نقاشی‌هایم گرفتم که به فکر برپایی نمایشگاه دیگری افتادم.
وی با اشاره به اینکه نگارخانه مکان برگزاری نمایشگاه را به طور رایگان در اختیارش قرار داده توضیح می‌دهد: امسال نیز با توجه به اینکه بیماری کرونا بر همه فعالیت‌ها سایه انداخته این نمایشگاه را با رعایت تمام دستورالعمل‌های بهداشتی گذاشتم. از ۲۷ مرداد ماه تا ۲۹ مرداد ماه در نگارخانه آثارم را به نمایش گذاشتم که تا کنون ۱۶ اثرم به فروش رسیده است.
این هنرمند نوجوان که سرشار از انرژی است، ادامه می‌دهد: در نقاشی سبک من اکریلیک و رنگ روغن است. در بیشتر نقاشی‌هایم طبیعت را به تصویر می‌کشم. هر تابلو بسته به ابعادش که بزرگ باشد یا کوچک بین ۲ تا ۳ هفته کار می‌برد. همه تابلو‌ها را با عشق و علاقه خاص می‌کشم و به طور کلی نقاشی کشیدن به من انرژی خاصی می‌دهد.
وی درباره توانمندی‌های توان‌یابان می‌گوید: در جامعه ما توان‌یابان زیادی هستند که استعداد‌های درخشانی دارند، اما برخی از آن‌ها به دلیل اینکه خانواده‌هایشان از امکاناتی که برای توانمندسازی فرزندانشان وجود دارد بی‌خبر هستند استعدادهایشان به رشد و شکوفایی نمی‌رسد. اما به نظر من این امید هست که اگر شرایط را برای آن‌ها فراهم کنیم بیشتر و بیشتر در عالم هنر می‌درخشند.