رشد و تربیت کودکان نقش اساسی و تعیین‌کننده‌ای در زندگی آینده آن‌ها دارد. در این دوران حساس و مهم، یادگیری کودکان عمیق‌تر، سریع‌تر و آسان‌تر انجام می‌شود. توانایی‌های آن‌ها در جنبه‌های گوناگون در دوره‌های مختلف رشد شکوفا می‌شود و پایه‌های اصلی شخصیت آن‌ها شکل می‌گیرد. آموزش و سلامت روانی کودکان در عصر تکنولوژی با تمام تجربیات کسب‌شده نیازمند سازمان‌دهی است. ضمن اینکه مسائل مختلف در سیاست‌های یکپارچه در زمینه مراقبت و رشد کودکان خردسال و سیاست‌های پیشگیری و مراقبت از کودکان نیازمند به حمایت ویژه در زمینه‌های حقوق کودک، استانداردهای آموزشی، آموزش خودمراقبتی، مهارت‌های زندگی، محیط زندگی ایمن و اهمیت رسانه بر تربیت و رشد کودکان است. از این رو دبیرخانه دائمی کنگره آموزشی و سلامت کودکان پیش از دبستان با توجه به برگزاری موفق دوره‌های قبلی کنگره در دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی بازتاب بسیار گسترده آن‌ها را در نظر گرفته است. این کنگره به دنبال این است که با گرد هم‌آوردن صاحب‌نظران، اندیشمندان، دانشگاهیان، سیاست‌گذاران، مدیران، سازمان‌های ذی‌ربط و علاقه‌مند، مربیان، متخصصان و علاقه‌مندان به مباحث کودک به تبیین مفاهیم و اهداف آن بپردازند و فرصتی مناسب برای تبادل اطلاعات، ارائه یافته‌های پژوهشی نوین در زمینه آموزش، سلامت، رسانه و دیگر موضوعات مرتبط با محورهای کنگره فراهم کند. آموزش مسائل مختلف اهمیت زیادی دارد طوری‌که در زندگی افراد و حتی امور روزانه آن‌ها به‌خوبی خود را نشان می‌دهد. اهمیت این موضوع به قدری است که باید آموزش را از سنین کودکی و دوره پیش‌دبستانی آغازکرد زیرا هرچه کودک در این دوران بیاموزد در دوره‌های بعدی زندگی خود بر آن آموزه‌ها تکیه خواهد کرد. براین اساس دوران پیش‌دبستانی که به دوران یادگیری معروف است اهمیت بسیاری دارد و تأثیر زیادی بر زندگی افراد می‌گذارد. آموزش در زمینه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی، تربیتی و... به کودکان باید با لحنی دلنشین و تدبیرانه همراه باشد حتی می‌توان در این امر از قصه، داستان و بازی نیز کمک گرفت تا تأثیرگذاری را به نحو احسن انجام دهد. از طرف دیگر تعلیم و تربیت فقط وظیفه مربیان و مسئولان آموزش و پرورش نیست بلکه قبل از آن خانواده به عنوان اولین نهاد نقش مهمی در آموزش فرزندان دارد . در واقع خانواده در زمینه‌های تربیتی، اخلاقی، روحی و روانی فرزندان می‌تواند مؤثر باشد و آموزش‌های لازم از جمله مهارت‌های زندگی، تصمیم‌گیری، قدرت نه گفتن، حل مسئله، برقراری ارتباطات اجتماعی، اعتماد به خود و خانواده را به فرزند خود ارائه دهد. کودک در مدرسه نیز ضمن بهره‌گیری از این آموزش‌ها مشارکت گروهی و رفتارهای صحیح را باید بیاموزد، در تمام ابعاد دینی، اخلاقی، علمی، آموزشی و اجتماعی پرورش یابد و استعدادهایش شناسایی و شکوفا شود. از این رو مدارس و معلمان نیز می‌توانند در امر آموزش فرد و تربیت صحیح او تأثیرگذار باشند. کودکان قبل از ورود به مدرسه رفتارها و مهارت‌های گوناگون را توسط خانواده آموزش می‌بینند و با آموزه‌های خود وارد مدرسه می‌شوند. بنابراین ضرورت دارد که والدین آموزش صحیح و مناسبی داشته باشند. کودک باید از سمت خانواده و مدرسه مورد حمایت قرار گیرد تا از آسیب‌های اجتماع در امان باشد .در حال حاضر کودکان امروز آرام نیستند و حتی در بسیاری از مواقع پرخاشگر نیز هستند. براین اساس خانواده نقش مهمی در سلامت کودک دارد و باید با آموزش‌های خود و حفظ آرامش و امنیت محیط خانه فرزندان خوبی تربیت کنند. درنهایت والدین باید با معلمان و اولیای مدرسه همکاری داشته باشند و در یادگیری و کاهش دغدغه‌ها و استرس کودکان او را راهنمایی کنند.