به گزارش شهرآرانیوز؛ ابوریحان محمد بن احمد بیرونی؛ از دانشمندان بزرگ اسلامی است که در علوم حكمت، اخترشناسی، ریاضیات، تاریخ و جغرافیا مقامی ارزنده داشته است. او در سال ۳۶۲ هجری قمری در حوالی خوارزم متولد شده و گفته‌اند که از این جهت به بیرونی یعنی خارج از خوارزم معروف شده است.
کتاب‌های زیادی از این دانشمند در حوزه‌های مختلف دانش بشری به یادگار مانده است.
او در دربار مأمون خوارزمشاهی قرب و منزلتی عظیم داشته، چند سال هم در دربار شمس المعالی قابوس بن وشمگیر به سر برده، در حدود سال ۴۰۴ هجری قمری به خوارزم مراجعت کرده است، موقعی که سلطان محمود غزنوی خوارزم را گرفت در صدد قتل او برآمد و به شفاعت درباریان از کشتن وی درگذشت و او را در سال ۴۰۸ هجری با خود به غزنه برد.
در سفر محمود به هندوستان، ابوریحان همراه او بود و در آنجا با حکما و علمای هند معاشرت کرد و زبان سانسکریت را آموخت و مواد لازمه برای تالیف کتاب خود موسوم به تحقیق ماللهند جمع آوری کرد. ابوریحان بیرونی در سال ۴۴۰ هجری در سن ۷۸ سالگی در غزنه بدرود حیات گفت و در همانجا مدفون شد.
اکنون بارگاه بیرونی یکی از غریب‌ترین مزارهای دانشمندان درگذشته و فراموش شده این دیار است.
برای نخستین بار پس از سال‌ها، مقام‌های دولتی غزنی، کار بازسازی مقبره این دانشمند ارجمند علوم اسلامی و بشری را به یک شرکت خصوصی اجاره دادند؛ اما اکنون از این قرارداد تنها بازسازی باغ مربوط به مقبره ابوریحان بیرونی ساخته شده و خود مزار او همچنان در غربت دیرین و همیشگی خود باقی است.
عبدالصبور نگهبان پروژه ساخت مرقد ابوریحان بیرونی است، می‌گوید که در اوایل زمستان سال ۱۳۹۱ خورشیدی، با حضور وال/ استاندار و شماری از مقام‌های دولتی و فرهنگیان غزنی، کار ساخت گنبد و چاه آب مزار بیرونی به یک شرکت خصوصی دیگر واگذار شد؛ اما به گفته وی از آن زمان تاکنون از بازسازی این مکان، خبری نیست.
عبدالعلی فکوری، روزنامه‌نگار و فعال فرهنگی در غزنی، می‌گوید که با وجود وعده وزارت اطلاعات و فرهنگ مبنی بر بازسازی مقبره ابوریحان بیرونی تاکنون اقدامی در‌‌این‌باره صورت نگرفته است.
منبع: صدای افغان