هانیه فیاض - همیشه نام بیمارستان برای ما تداعی‌کننده درد و بیماری بوده است، حال اگر چاشنی دربه‌دری و بی‌جایی هم به این حس و حال اضافه شود، دیگر چه می‌شود؟ برخی اهالی محله سعدآباد، از حضور همراهان بیماران بیمارستان دکتر شیخ در معابر و پیاده‌رو گله دارند و گویا نشستن همراهان در جلو در منازل ساکنان مخل آسایش آن‌ها شده است. از طرفی همراهان بیماران نیز برای حضور خود در کوچه‌های مجاور بیمارستان دلایل خاص خود را دارند. باوجود اینکه در یکی از کوچه‌های منتهی به بیمارستان، اقامتگاهی برای همراهان بیماران درنظر گرفته شده است، اما خیلی از آن‌ها از این مکان استفاده نمی‌کنند! بنابراین به این محل سری می‌زنیم تا از اوضاع آن باخبر شویم.
شلوغ و گرم!
کمی که به بیمارستان دکتر شیخ نزدیک می‌شویم، خانواده‌ها و همراهان بیمارانی را می‌بینیم که نگران و مضطرب در کوچه‌های مجاور بیمارستان و درمانگاه در حال تردد هستند، اما تعدادی از آن‌ها هم به همراه خانواده‌هایشان در پیاده‌روها نشسته‌اند. پدر یکی از این خانواده‌ها که روبه‌روی بیمارستان زیراندازی پهن کرده‌اند و در حال استراحت هستند، می‌گوید:« ما بلوچ هستیم و پسرم یک هفته است که در این بیمارستان بستری شده است. او سرطان خون دارد و حدود یک هفته است که او و دیگر اعضای خانواده را به مشهد آورده‌ام تا هم نمونه‌برداری‌ها و آزمایش‌های لازم را انجام دهد و هم شفاعت فرزندم را از آقا علی‌بن موسی‌الرضا(ع) بگیرم . اقامتگاه خیلی شلوغ و بسیار گرم است! سیستم سرمایشی اقامتگاه فقط یک پنکه است و آن‌طور که باید خنک نمی‌کند اما اینجا زیر سایه درخت هستیم و هوا هم در محیط بسته نیست و جریان دارد. دلیل دیگر استفاده‌نکردن ما از این مکان، هزینه‌های آن است. شاید به‌طور کلی برای اقامت هر نفر، هزینه سنگین و درخور توجهی نباشد اما برای ما که یک خانواده عیال‌وار هستیم و مشخص نیست که قرار است چند روز بمانیم، هزینه اقامت در آنجا زیاد می‌شود.» کمی آن‌طرف‌تر، زیر نرده‌های محوطه بیمارستان هم یک خانواده دیگر روی زمین پتو انداخته و نشسته‌اند.آن‌ها هم از روستاهای اطراف مشهد به‌دلیل بستری‌شدن فرزندشان در بیمارستان به اینجا آمده‌اند. مادربزرگ وقتی دلیل حضور ما را می‌فهمد، بیان می‌کند: «روزهای سختی را می‌گذرانیم، اما قصدمان مزاحمت برای ساکنان و اهالی محل نیست زیرا به دعای خیر مردم نیاز داریم. اقامتگاهی که برای همراهان درست کرده‌اند به شکل سالن بوده و قسمت بانوان از آقایان مجزاست به همین دلیل خانواده‌ها مجبور هستند از هم جدا شوند. مادر خانواده نیز بیماری فشارخون دارد و همگی باید یک‌جا باشیم. به همین دلیل حدود 3روز است که اینجا یا داخل خودرویمان استراحت می‌کنیم.»
سلب آسایش
خانم وثوقی، یکی از ساکنان همین محله است که از وضعیت موجود دل پُری دارد و می‌گوید: « حضور این همراهان در کوچه و خیابان اطراف خانه‌هایمان، آرامش و آسایش را از ما گرفته است به‌طوری‌که گاهی مجبور می‌شویم از مأموران نیروی‌انتظامی بخواهیم تا آن‌ها را پراکنده و دور کنند.گاهی حتی می‌بینیم که همراهان برای خشک‌کردن لباس‌های خود، به درخت‌های جلوی خانه‌ها طناب می‌بندند و نه‌تنها شکل ظاهری کوچه زشت می‌شود، بلکه تردد و رفت و آمد برای ما و همسایگان را با مشکل روبه‌رو می‌کنند. بسیاری اوقات مجبوریم به دلیل نشستن همراهان در پیاده‌رو از فضای خیابان برای عبور و مرور استفاده کنیم که این مسئله با داشتن فرزند خردسال برایمان سخت و دشوار است. متأسفانه گاهی هم همراهان برای اسکان خود، به نصب چادر مسافرتی اقدام می‌کنند که این وضعیت از همه اسف‌بارتر است. » وی ادامه می‌دهد:«برخی اوقات، شب‌ها تا نیمه‌های شب صدای گریه و زاری کودکان همراهان، سبب می‌شود که ما تا دیروقت بیدار بمانیم و نتوانیم راحت و آسوده استراحت کنیم. یکی از همسایه‌ها با نصب بنر، از همراهان بیماران خواسته است که در پیاده‌رو اسکان نداشته باشند، اما باز هم بی‌فایده بوده است. علاوه‌براین همراهان بیماران، خودروهای خود را جلو در پارکینگ‌های مسکونی پارک می‌کنند و ما برای ورود و خروج خودرویمان باید ساعت‌ها به دنبال صاحب خودروها بگردیم.» برخی مراجعان، فضای سالنی را نمی‌پسندند
مرکز اقامت همراهان بیمار «بیمارستان دکتر شیخ» در انتهای کوچه، روبه‌روی بیمارستان است. رفت و آمد زیاد در آن، جمعیت بسیار همراهان را نشان می‌دهد. یوسف صالحی، مسئول پذیرش، تاریخچه احداث اقامتگاه را این‌گونه شرح می‌دهد: «ساختمان این مرکز توسط خیّری به نام آرمان عمرانی به‌منظور اقامت همراهان بیمار بیمارستان دکتر شیخ احداث شد. این مجموعه به‌طور کلی دارای 4آسایشگاه در 4طبقه است که 2آسایشگاه آن مختص آقایان و 2آسایشگاه دیگر، ویژه بانوان در نظر گرفته شده است. هر آسایشگاه دارای سالن تقریبا بزرگی است که با ظرفیت 24تختخواب طبقه‌ای در اختیار مراجعان قرار می‌گیرد. »وی ادامه می‌دهد:« سیستم گرمایشی این مرکز متشکل از شوفاژهای مناسب است، همچنین کولرگازی موجود در هرطبقه و چندین پنکه هم به‌عنوان سیستم سرمایشی برای مجموعه تعبیه شده است. البته به دلیل اینکه امکان استفاده هم‌زمان از کولرهای گازی وجود ندارد، در ساعات مشخصی روشن می‌شوند؛ اما فضا را به‌خوبی خنک نگه می‌دارند. قیمت اسکان هر نفر به مدت یک شب فقط مبلغ 2هزار و 500تومان است که در مقایسه با امکانات موجود چشمگیر نیست. تمایل‌نداشتن همراهان به اسکان در این مرکز به این دلیل است که می‌خواهند اینجا سوئیت‌های مجزا داشته باشد تا در کنار خانواده خود باشند و بعضی هم معتقدند که فضای عمومی برای فرزند بیمارشان خوب نیست و فضای سالنی را نمی‌پسندند.»
حضور همراهان سدمعبر نیست
وحید زارعی، رئیس اداره خدمات و محیط‌زیست شهری شهرداری منطقه یک، نیز در این زمینه اظهار می‌کند: « موارد اتراق همراهان بیمار به‌طور مقطعی و در مدت زمان کوتاهی انجام می‌شود و دائمی نیست ولی با تذکر همکاران به‌سرعت برطرف می‌شود. برای سامان‌دهی وضعیت موجود هیچ دستور خاصی دریافت نکرده‌ایم که از حضور همراهان بیماران در این محدوده جلوگیری کنیم. در واقع شهرداری در این زمینه تکلیفی ندارد و این مورد جزو مصادیق سدمعبر محسوب نمی‌شود.»