اواخر سال قبل بود که خبری با این تیتر در بیشتر رسانه‌ها منتشر شد: «التماس می‌کنم مردم سفر نروند!» این را وزیر بهداشت، دکتر نمکی، گفته بود. خبری که از چندین نظر عجیب بود و عواقبش از همان زمان پیش‌بینی‌پذیر.
محمدناصر حق‌خواه | شهرآرانیوز؛ اواخر سال قبل بود که خبری با این تیتر در بیشتر رسانه‌ها منتشر شد: «التماس می‌کنم مردم سفر نروند!» این را وزیر بهداشت، دکتر نمکی، گفته بود. خبری که از چندین نظر عجیب بود و عواقبش از همان زمان پیش‌بینی‌پذیر. درحالی‌که در زمان مشابه سال قبل‌ترش، یعنی نوروز ۱۳۹۹، سفر‌ها و دیدوبازدید‌ها به‌کلی لغو شده بود و رسانه‌ها و مسئولان با ابزار تبلیغ و تنبیه از مردم می‌خواستند که شیوه‌نامه‌ها را رعایت کنند؛ این‌بار انگار یک سر ماجرا یعنی تنبیه شل شده بود. رسانه هم به‌تن‌هایی نمی‌توانست جلو ماجرا را بگیرد. سفر‌ها شروع شد و مهمانی‌ها شلوغ. پس شد آنچه نباید می‌شد!
قانون حد وسط ندارد!
در توافق‌نامه‌ای نانوشته بین مردم و دولت، انگار وجه قدرت و اعمال قانون حدفاصل روز‌های آخر اسفند و اوایل فروردین‌ماه از بین رفته و جای خود را به هرج‌ومرج داده بود! درحالی‌که چندین‌ماه است رفت‌و‌آمد شبانه ممنوع شده است و جریمه‌ها سنگین و مردم هم مقید به قانون، ناگهان با وجود باقی‌ماندن قانون رفت‌و‌آمد شبانه، سفررفتن آسان‌تر شد.
مسئولان شهر‌ها را رنگ‌بندی کردند و از محدودیت حرف زدند، اما نه در رسانه ملی و نه در هیچ کنفرانس خبری، قانونی سفت‌وسخت برای رفت‌و‌آمد گذاشته نشد و به‌نظر می‌رسد درعمل هم هیچ مجازات سنگینی اعمال نشد. اما وقتی پس از چند روز ناگهان تعداد بیماران و حجم مراجعه‌ها به بیمارستان‌ها زیاد شد، از اواسط تعطیلات ضرب‌الاجل‌هایی برای تخیله زودهنگام شهر‌ها گذاشته و دوباره رسما اعلام شد که اگر پلاک غریبه ببینیم، فلان می‌کنیم!
این شکل از رفتار عجیب‌وغریب چند شک و شائبه مهم بین مردم به وجود آورد که بازتابش در شبکه‌های اجتماعی و بین کاربران در چند سؤال خلاصه شد؛ اول اینکه اگر ماجرا قرار است شل باشد و مردم از شیوه‌نامه‌ها با اغماض رد شوند، پس چرا وقتی خیلی‌ها وسط سفرند، ضرب‌الاجل بازگشت می‌گذاریم؟ آیا دنبال گیرانداختن و جریمه بیشتریم یا واقعا همین‌قدر شتاب‌زدگی در تصمیم‌گیری وجود دارد یا در بخش‌هایی از دولت، بعضی موافق محدودیت هستند و بعضی مخالف؟ و آیا به همین دلیل است که مسئول اصلی ماجرا که وزیر بهداشت است، وقتی می‌بیند حرفش به کرسی ننشسته شروع به التماس و درخواست کرده است؟
هرکدام از این‌ها باشد، چیزی که مشخص است، این است که یا نباید قانونی در کار باشد یا اگر هست باید سفت‌وسخت و قطعی و با ضمانت اجرایی پیگیری شود. همان‌طور که از چندماه پیش و با شروع ممانعت‌های رفت‌و‌آمد، به‌طرز محسوسی روند صعودی بیماران کرونایی نزولی شد. اما به‌هرحال اتفاقی که نباید بیفتد، افتاده و یکی‌یکی خبر قرمزشدن شهر‌ها می‌رسد. حالا باید چه کرد؟
کرونای محفلی
اندک‌اندک جمع شهر‌های قرمز جمع می‌شوند و وضعیت سختی که در نیمه غربی کشور بود، به نیمه شرقی می‌رسد؛ از خوزستان و ایلام به اصفهان و شیراز و زنجان! طبق آخرین آمار، همه مراکز استان‌های کشور به‌جز زاهدان، یا قرمزند یا نارنجی و کلان‌شهر‌هایی مثل تهران، شیراز و اصفهان در وضعیت قرمز قرار دارند. مشهد هم از زرد به نارنجی رسیده است!
گله‌ها و انتقاد‌هایی را که باید از مسئولان می‌شد، انجام دادیم و می‌دانیم که این اشتباه بزرگ انجام شده، اما حالا که می‌دانیم موج چهارم آغاز شده است، باید دوباره به همان حالت احتیاط سابق برگردیم. استفاده از ماسک مهم‌ترین و بهترین راه پیشگیری است و نباید آن را فراموش کرد و خداراشکر تعطیلات هم به پایان رسید و دیگر بساط دیدوبازدید و میهمانی‌ها هم جمع شده است.
فراموش نکنیم که طبق اعلام مکرر مسئولان وزارت بهداشت و ستاد ملی کرونا، عمده‌ترین علت انتشار ویروس در کشور ما شرکت در دورهمی‌های خانوادگی است و دلیل منع تردد شبانه هم جلوگیری از همین اتفاق است. اقوام هم مانند آدم‌های داخل اتوبوس و قطارشهری و خیابان و محل کار، ممکن است ناقل باشند و خوب است تا وارد خانه‌ای می‌شویم، اولین کارمان برداشتن ماسک نباشد! به‌قول آقای حریرچی که معرف همه شماست، عمده کرونا در ایران «کرونای محفلی» است. پس مراقب باشیم کرونای محفلی نگیریم!