به گزارش شهرآرانیوز، بر اساس برخی برآوردها، آنفلوآنزای اسپانیایی پس از جنگ جهانی اول به فوت بیش از ۵۰ میلیون نفر در سال‌های ۱۹۱۹-۱۹۱۸ منجر شد. این رقم بسیار بیشتر از شیوع کروناویروس است، حتی اگر طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، شمار واقعی قربانیان بیماری کووید ۱۹ دو تا سه برابر بیش از ارقام رسمی باشد.
در ادامه مقایسه برخی از اپیدمی‌های ویروسی با همه گیری کووید-۱۹ آمده است:
شمار قربانیان بیماری کووید ۱۹ بسیار بیشتر از سایر اپیدمی‌های ویروسی در قرن بیست و یکم است. در سال ۲۰۰۹، ویروس H ۱ N ۱ یا آنفلوآنزای خوکی باعث بروز همه‌گیری شد و طبق آمار رسمی ۱۸ هزار و ۵۰۰ نفر جان خود را از دست دادند. بعد‌ها آمار تلفات این بیماری در مجله پزشکی لنست اصلاح شد و به رقم ۱۵۱ هزار و ۷۰۰ تا ۵۷۵ هزار و ۴۰۰ مورد رسید.
در سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳ نیز بیماری سارس (سندرم حاد تنفسی شدید) که از چین پدیدار شد، اولین نوع کروناویروس بود که نگرانی جهانی به همراه داشت، اما تنها ۷۷۴ فوتی برجا گذاشت.
شمار قربانیان کووید ۱۹ اغلب با آنفلوآنزای فصلی مقایسه می‌شود که به گفته سازمان جهانی بهداشت، سالانه بین ۲۹۰ تا ۶۵۰ هزار مورد مرگ و میر در سراسر جهان از میان حدود پنج میلیون مورد شدید ابتلا ثبت می‌شود.
در قرن بیستم، دو بیماری غیرفصلی آنفلوآنزا - آنفلوآنزای آسیایی در سال‌های ۱۹۵۸-۱۹۵۷ و آنفلوآنزای هنگ‌کنگ در سال‌های ۱۹۷۰-۱۹۶۸ - هر کدام حدود یک میلیون فوتی برجا گذاشت.
بزرگترین فاجعه همه گیری‌های مدرن تا به امروز، همه گیری آنفلوآنزای اسپانیایی ۱۹۱۹-۱۹۱۸ نیز از طریق یک ویروس جدید ایجاد شد. طبق تحقیقات منتشر شده در دهه ۲۰۰۰، در سه موج متوالی، ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر بر اثر این بیماری از بین رفتند. این تلفات بسیار بیشتر از ۱۰ میلیون نفری است که در جنگ جهانی اول جان باختند.
تعداد تلفات ناشی از بیماری کووید ۱۹ بسیار بیشتر از ابولاست که اولین بار در سال ۱۹۷۶ شناسایی شد. آخرین شیوع عمده ابولا در جمهوری دموکراتیک کنگو بین اوت ۲۰۱۸ تا ژوئن ۲۰۲۰ اتفاق افتاد که باعث فوت نزدیک به ۲۳۰۰ نفر شد. طی چهار دهه، شیوع دوره‌ای ابولا به فوت حدود ۱۵ هزار و ۳۰۰ نفر در آفریقا منجر شد.
با این حال میزان کشندگیِ بیماری ابولا در بین افرادی که مبتلا می‌شوند، بسیار بالاتر از کووید-۱۹ است و حدود ۵۰ درصد از افرادی که به این بیماری دچار می‌شوند جان خود را از دست می‌دهند. اما ابولا نسبت به سایر بیماری‌های ویروسی کمتر مسری است، زیرا از طریق هوا منتقل نمی‌شود و تنها راه انتقال آن از طریق تماس مستقیم و نزدیک است.
سایر ویروس‌های گرمسیری مانند تب دنگی که شکل شدید آن می‌تواند کشنده باشد، آمار مرگ و میر کمتری دارد. تب دنگی که از طریق پشه‌ها منتقل می‌شود، در دو دهه گذشته رو به افزایش بوده است، اما طبق آخرین آمار سازمان جهانی بهداشت، سالانه تنها چند هزار نفر بر اثر این بیماری فوت می‌کنند که در سال ۲۰۱۵ این آمار ۴۰۳۲ نفر بوده است.
ایدز تا کنون کشنده‌ترین اپیدمی مدرن است: از سال ۱۹۸۰ تقریبا ۳۶.۳ میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر این بیماری که بر سیستم ایمنی تاثیر می‌گذارد و قابل درمان نیست، جان خود را از دست داده اند. هیچ واکسن موثری برای مقابله با این بیماری پیدا نشده، اما دارو‌های آنتی رتروویروسی زمانیکه به طور منظم مصرف شوند، به طور موثری روند پیشرفت بیماری را متوقف می‌کنند و خطر آلودگی را به شدت کاهش می‌دهند.
بر اساس گزارش برنامه مشترک ملل متحد در زمینه ایدز، این روش درمانی کمک کرده که تعداد مرگ و میر‌ها از بالاترین سطح خود در سال ۲۰۰۴ یعنی ۱.۷ میلیون مرگ به ۶۸۰ هزار مورد در سال ۲۰۲۰ کاهش یابد.
ویروس‌های هپاتیت B و C نیز که عمدتا از طریق خون منتقل می‌شوند، دارای تلفات بالایی هستند و سالانه جان بیش از یک میلیون نفر را می‌گیرند که اغلب در کشور‌های فقیر هستند.
منبع: جام جم آنلاین