الهام حبشی | شهرآرانیوز؛ همین که چراغ راهنمایی قرمز می‌شود، سرو کله چند کودک قد و نیم قد بین ماشین‌های متوقف شده، پیدا می‌شود. پراید سمت راستی فوری شیشه پنجره اش را بالا می‌کشد. پسرک لاغر اندام و سبزه رویی دستمال کهنه و چرکش را با قدرت روی شیشه ماشین می‌کشد و به فریاد‌های راننده تاکسی توجهی نشان نمی‌دهد.
روبه رو شدن با کودکان کار شاید برای خیلی‌ها همیشه حس گنگ و معذب کننده‌ای همراه داشته باشد. طبق توصیه ها، پول دادن به کودکان کار آنها را در کوچه و خیابان ماندگار کرده است و تعدادشان را افزایش خواهد داد؛ از سوی دیگر، بی توجهی به عجز و التماس یک کودک زمانی که قصد فروش یک بسته آدامس به ۳ برابر قیمت اصلی آن را دارد، دشوار به نظر می‌آید.
اخبار ناخوشایند درباره این کودکان را فراوان شنیده ایم. آنان کسانی هستند که هر روزه با دایره وسیعی از مصائب و آسیب‌ها رو به رو هستند و هنوز بسیارند کسانی که نمی‌دانند در رویارویی با این کودکان چگونه رفتاری داشته باشند. اکنون می خواهیم رویی دیگر از برخورد با کودکان کار را به چشم ببینیم؛ رویی که نه تنها از آزار و اذیت آنها خبر نمی‌دهد، بلکه سعی در فراهم کردن یک فضای هرچند موقت، اما سرشار از حس خوب و خوش حالی برای این کودکان دارد.
کودکانی که هر روز پشت چراغ قرمز خیابان ها، شیشه پنجره ماشین هایمان را به رویشان می‌بندیم و غضب آلود از خودمان دورشان می‌کنیم. کودکانی که چگونگی برخورد صحیح با آنان را نمی‌دانیم، اگر قصد خرید از آنها را داشتید، مثل یک فروشنده محترم با آنها صحبت کنید، جنسی را که می‌فروشند بررسی کرده و گاهی با چانه زدن و درخواست تخفیف، عزت نفس را به این کودکان برگردانید.
اگرچه در برخی سریال ها، همیشه کودکان کار را وابسته به یک باند نشان می‌دهد، درحالی که برخی هم این گونه نیستند. در واقع بسیاری از این کودکان، نان آور و کمک خرج خانواده خود هستند، پس بهتر است شرافتمندانه‌تر با آنها رفتار کنیم. این کودکان معمولا از سوءتغذیه رنج می‌برند، پس نذر غذا برای آنان از پسندیده‌ترین کارهاست. می‌توانیم برای آنها غذا و خوراک سالم ببریم و در فصول سرما برایشان لباس گرم تهیه کنیم یا هرکار خوب دیگری که می‌تواند کمک حالشان باشد.