عروجی | شهرآرانیوز - اگر کسی از یک فیلم، سریال یا بازی ویدئویی ترسناک نترسد، اصلا از آن لذتی نمی‌برد. دوست داشتن یک اثر ترسناک بدون ترسیدن، مثل دوست داشتن یک فیلم اکشن بدون علاقه داشتن به صحنه‌های اکشن است. در نتیجه باید پذیرفت که آدم‌های زیادی در جهان وجود دارند که از ترسیدن لذت می‌برند و هرچه بیشتر می‌ترسند و اذیت می‌شوند، بیشتر هم مشتاق لمس وحشت در آثار مختلف هستند.
تقریبا همیشه افرادی که به شدت از دیدن فیلم‌های ترسناک یا تجربه بازی‌های ترسناک لذت می‌برند به سختی می‌توانند توضیحی برای این حجم از دوست داشتن ترس بیابند. شاید عده‌ای از آن‌ها بگویند که مواجهه با ترس‌های خیالی، کار انسان در تحمل ترس‌ها و فشار‌های واقعی حاضر در زندگی را کمی آسان‌تر خواهد کرد.
تعجبی هم ندارد اگر برخی از این آدم‌ها باور داشته باشند که معمولا پس از ترسیدن شدید و فریاد زدن، به خنده می‌افتند و اوقات جالبی را حداقل در جمع سپری می‌کنند؛ توضیحاتی که حداقل برای بسیاری از مخاطبان دیگر، اصلا منطقی به نظر نمی‌آیند. در آن سو می‌توان انسان‌هایی را دید که از زاویه‌ای متفاوت مایل به بررسی مسئله هستند.
برای آن‌ها پرسش اینجاست که چگونه تجربه‌هایی این قدر ترسناک که می‌توانند آزاردهنده باشند و برای چند شب کابوس‌هایی مهیب را تحویل آدم بدهند، سرگرم کننده خطاب می‌شوند؟ اصلا چطور ممکن است شخصی از مواجهه با چنین سکانس‌های استرس زا و میخکوب کننده‌ای لذت ببرد؟ همان گونه که گفته شد، احتمالا عده‌ای از آن‌ها می‌گویند که افراد علاقه‌مند به ژانر وحشت، شجاعت فراوانی دارند و از هیچ چیز نمی‌ترسند.
ولی نکته اینجاست که اگر کسی از یک فیلم، سریال یا بازی ویدئویی ترسناک نترسد، اصلا از آن لذتی نمی‌برد. دوست داشتن یک اثر ترسناک بدون ترسیدن، مثل دوست داشتن یک فیلم اکشن بدون علاقه داشتن به صحنه‌های اکشن است. در نتیجه باید پذیرفت که آدم‌های زیادی در جهان وجود دارند که از ترسیدن لذت می‌برند و هرچه بیشتر می‌ترسند و اذیت می‌شوند، بیشتر هم مشتاق لمس وحشت در آثار مختلف هستند.
ترس طیف گسترده‌ای از احساسات و واکنش‌های ذهنی انسان را تحریک می‌کند؛ سرعت تپش قلب را افزایش می‌دهد، باعث تعرق می‌شود و ممکن است صدای جیغ برخی از بینندگان را بلند کند. حتی بار‌ها و بار‌ها می‌بینیم که یک نفر موقع دیدن فیلم ترسناک، سر را پشت شانه دوست خود می‌برد یا به شکلی دیگر، تا حدی دیدن فیلم را برای خود سخت می‌کند؛ عجب تضاد عجیبی. ما حتی گاهی نمی‌توانیم تصمیم به دیدن یا ندیدن اثر ترسناک بگیریم و به جای اینکه چشم‌های خود را ببندیم، گوش‌های خود را بگیریم، از اتاق خارج شویم یا نمایشگر را خاموش کنیم، خود را در دل این تجربه نگه می‌داریم. با اینکه مشخصا آن قدر از آن ترسیده ایم که با محدود کردن زاویه دید یا نگه داشتن گوش ها، می‌خواهیم کمتر بترسیم.
در ادامه بخوانید
نقد و بررسی بازی Resident Evil Village | دهکده وحشت، شما را به نقطه آغاز این مجموعه خواهد برد
آیا رزیدنت اویل ۸ از عنوان‌های قبلی این مجموعه ترسناک‌تر است؟
نگاهی به بازی نسل نهمی The Medium، عنوان ترسناکی که شما را نمی‌ترساند