به گزارش شهرآرانیوز - امروزه نه تنها همه لپ تاپ ها، مودمها و روترها دارای ارتباط بی سیم وای فای هستند، بلکه بسیاری از مادربردها نیز این قابلیت را دارند. اما بهتر است با کابل به اینترنت وصل شویم یا وای فای؟
طبیعی است که نحوه وصل شدن دستگاههای مورد استفاده ما به اینترنت بی اهمیت نباشد. بیشتر ما به منظور وصل شدن به شبکه جهانی اینترنت ۲ راه داریم؛ اولین آنها ارتباط بی سیم از طریق فناوری وای فای است. ارتباط کابلی نیز که به عنوان «اترنت» (Ethernet) شناخته میشود، دومین راه موجود برای وصل شدن به اینترنت است. اما به راستی کدام یک سریعتر است؟
بدیهی است فناوری ارتباط بی سیم از اقبال بیشتری برخوردار است. زیرا دیگر خبری از کابلهای دست وپا گیر نیست. اما هنگامی که بحث سرعت به تنهایی مطرح میشود، دستیابی به یک اتفاق نظر بسیار دشوار است. وای فای یک پروتکل ارتباطی جدیدتر و به روزتر است و پهنای باند اسمی آن میتواند بیشتر از ارتباط کابلی ۱۰۰ مگابیتی رایج باشد، اما درحقیقت عوامل زیادی بر سرعت نهایی آن تأثیر میگذارند که باعث میشوند همیشه سریعتر نباشد.
مشکل اصلی شبکههای بی سیم که باعث میشود سرعت آنها از ارتباط کابلی پایینتر باشد، اشباع کانالها و تعداد زیاد کانکشنهای پیش فرض است که باعث میشود سرعت ارتباط بی سیم ناپایدار و معمولا پایینتر باشد.
در کنار آنچه گفته شد، تأثیر ساختار محیط را هم اضافه کنید. برای نمونه دیوارهای بتنی باعث افت چشمگیر قدرت سیگنالها و درنتیجه کارایی آن میشوند که خود از حداکثر سرعت قابل دستیابی با ارتباط وای فای میکاهد. میتوان گفت هرچه فرکانس شبکه بی سیم بالاتر باشد، شدت جذب سیگنالها به وسیله اجسام و موانع بیشتر است.
بدیهی است آنچه گفته شد، در استفادههای معمول، چون وبگردی چندان محسوس نیست، اما هنگامی که فعالیتهای سنگینتر و وابسته به سرعت ارتباطی مانند پخش ویدئو، بازی آنلاین، به اشتراک گذاری فایل یا استریم محتواهای باکیفیت میپردازید، بیشتر نمایان میشود. یکی دیگر از مزایای ارتباط کابلی، تأخیر کمتر است که در استفادههایی مانند گیمینگ آنلاین به خوبی خود را نشان میدهد.
بدون شک شبکههای وای فای به واسطه بی نیازبودن به کابل کشی و همچنین امکان جابه جایی، از محبوبیت بیشتری نسبت به ارتباط کابلی برخوردار هستند. همچنین بسیاری از وسایل مورد استفاده ما ازجمله گوشی موبایل، ساعت هوشمند و تبلتها درگاه شبکه کابلی ندارند.