بعد از انصراف رضا یزدانی از حضور در مسابقات جهانی ۲۰۱۹ قزاقستان، علی شعبانی به‌عنوان نماینده وزن ۹۷ کیلوگرم ایران در رقابت‌های جهانی نورسلطان روی تشک رفت که نتوانست برای ایران سهمیه المپیک ۲۰۲۰ را به دست بیاورد تا این شبهه ایجاد شود که آیا انتخاب شعبانی، انتخاب درستی بوده است یا نه؛ هرچند وی در روز‌های آخر به‌عنوان ملی‌پوش وزن پنجم المپیک معرفی شد و شاید زمان زیادی برای آماده‌سازی جسمانی و روانی خود را در اختیار نداشت. درهر‌حال به‌نظر می‌رسد در آن زمان بهترین گزینه همین شعبانی بود و در حد توانش نیز عملکرد قابل‌قبولی داشت و شاید اگر تجربه بیشتری داشت، می‌توانست حتی موفق به کسب سهمیه شود. درهر‌صورت همان‌طور که انتظار می‌رفت، تعدادی از کشتی‌گیران برای ازدست‌ندادن رویداد مهمی مانند المپیک تغییروزن خواهند داد تا شانس خود را برای حضور در بزر‌گ‌ترین رویداد ورزشی جهان آزمایش کنند. علیرضا کریمی، دارنده یک مدال نقره و ۲ برنز جهان، که کار خود را ابتدا با مدال برنز جهان در سال ۲۰۱۵ در وزن ۸۶ کیلوگرم آغاز کرد، به‌دلیل تغییروزن حسن یزدانی و حضور این کشتی‌گیر به‌عنوان مدعی اصلی وزن ۸۶ کیلوگرم طی ۲ سال اخیر در وزن ۹۲ کیلوگرم روی تشک رفت و حالا در آستانه المپیک قصد دارد به یک وزن بالاتر برود تا بتواند شانسش را برای حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو آزمایش کند. البته کریمی یک‌بار با تشخیص رسول خادم در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا در وزن ۹۷ کیلوگرم برای ایران کشتی گرفت که موفق به کسب مدال طلا شد. محمدحسین محمدیان، دارنده مدال برنز ۲۰۱۴ جهان در وزن ۸۶ کیلوگرم نیز که پس از آن به ۹۷ کیلوگرم کوچ کرد و حتی موفق به کسب مدال طلای آسیا شد، پس از پایان دوران چهارساله محرومیتش، بازگشت درخشانی به میادین داشت و با طلای ارتش‌های جهان برای حریفان داخلی خط‌ونشان کشید تا به‌عنوان یکی از مدعیان جدی این وزن، بار دیگر نام خود را مطرح کند. به نظر می‌رسد مدعیان باید روی محمدیان به‌عنوان حریفی خطرناک حساب باز کنند. دیگرمدعی این وزن کسی نیست غیر از رضا یزدانی که سال‌هاست وسوسه و فکر مدال المپیک رهایش نمی‌کند و حتی چندین‌بار تا نزدیکی آن رفت، اما موفق به صیدش نشد؛ حالا رضا مانده است و یک تصمیم مهم و حیاتی. یزدانی ابتدا باید تکلیفش را با خودش روشن کند که آیا توان ادامه راه و رقابت با حریفان جوان و تازه‌نفس داخلی را دارد یا به‌دنبال مسیری میان‌بُر برای رسیدن به دوبنده تیم ملی است. بدون‌شک هیچ‌کدام از حریفان داخلی حاضر نبوده و نخواهند بود میدان را حتی برای کشتی‌گیر پرافتخاری مانند یزدانی خالی کنند، چون وسوسه حضور در میدان المپیک هر یک را بیشتر از دیگری می‌فریبد. پلنگِ سال‌های نه‌چندان‌دور کشتی آزاد مسیر سختی برای رسیدن به دوبنده تیم ملی در المپیک خواهد داشت، مسیری که نیازمند آمادگی روانی و جسمانی بالایی است. دراین‌بین علی شعبانی هم پیشرفت شایان‌توجهی داشته است و می‌تواند تهدیدی جدی برای سایر مدعیان به‌عنوان یکی از جدی‌ترین گزینه‌های رسیدن به دوبنده وزن پنجم المپیکی باشد. شعبانی که با مدال برنز امیدهای جهان و سپس حضور در مسابقات بزرگ‌سالان جهان تجربه گران‌بهایی برای خود اندوخته است، می‌تواند تهدیدی جدی برای کشتی‌گیران مطرحی همچون یزدانی، محمدیان و کریمی باشد. البته به جمع مدعیان ۹۷ کیلوگرم باید محمدجواد ابراهیمی را هم اضافه کرد. او هم که کم‌کم به جمع کشتی‌گیران پابه‌سن‌گذاشته اضافه می‌شود، شاید دیگر فرصتی برای حضور در المپیک پیدا نکند. ابراهیمی هم می‌خواهد از آخرین شانسش برای حضور در المپیک امتحان کند تا شاید با مدالی خوش‌رنگ و خاطره‌ای خوش، ادامه کار را دنبال کند. حضور جوانانی مانند حسین شهبازی، عباس فروتن و مجتبی گُلیج هم می‌تواند تنور رقابت را در جمع مدعیان داغ‌تر کند. در هر صورت ماه‌های پیش‌رو، ماه‌هایی مهم و حیاتی برای کشتی آزاد به‌ویژه وزنی همانند ۹۷ کیلوگرم خواهد بود و باید دید کدام‌یک از مدعیان از جمع نفرات مطرح‌شده توان تحمیل خود به کادر فنی را خواهند داشت و شانس حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو را پیدا خواهند کرد.