به گزارش شهرآرانیوز، مهسا جمشیدی، از بانوان نخبه ایرانی مقیم امریکا و ژاپن بود که دارای رتبه تک رقمی در مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری است و در عرصه فضای مجازی نیز فعالیت دارد.
جمشیدی با اشاره به تجربه زندگی با چادر در کشور امریکا و ژاپن گفت: می‌دیدم که حجاب می‌تواند برایم خطرناک باشد، چون اتفاقات بسیاری را دیده و شنیده بودم. برای مثال یکی از دوستانم هنگام رانندگی در امریکا، وقتی پشت چراغ قرمز توقف کرده بودند، یک فرد سفید پوست متعصب به او حمله کرده بود و با ضربه چاقو به شیشه ماشین زده بود.
او با اشاره به اینکه هرچند در امریکا آزادی انتخاب قوانین برای همه وجود دارد، اظهار داشت: بدنه جامعه امریکا تحت تأثیر رسانه و سیاست‌های حاکم، رفتار متفاوتی دارد. به این صورت اگر فرد بیماری سر راه زن مسلمان قرار بگیرد دیگر برای او فرقی نمی‌کند که چادر بر سر دارد یا روسری. حجاب او می‌تواند برایش خطرناک باشد. چراکه نفرت پنهانی که از زن مسلمان دارند به اصل مسلمان بودن و حجاب است نه فقط روسری! لذا به این نتیجه رسیدم که چادرم خطر جدیدی برایم ندارد.
این نخبه ایرانی مقیم امریکا خاطر نشان کرد: محیطی که فرد در آن زندگی می‌کند بسیار تأثیرگذار است ولی سرعت تأثیرپذیری و تغییر در افراد متفاوت است. زیرا خانم‌هایی بودند که ۳۰ -۴۰ سال در امریکا زندگی کرده بودند و بسیار مقید و متدین‌تر از برخی زنان مسلمان در کشورمان بودند.
جمشیدی با اشاره به اینکه هنگام ورود به امریکا متوجه شدم تفاوت و تنوع لباس و پوشش‌ها به قدری زیاد است که چادر به چشم نمی‌آید، گفت: زنانی از پاکستان و یا دیگر کشور‌های مسلمان با لباس‌های محلی خود بودند و حتی برخی مردان هم سرشان را با کلاه‌هایی مخصوص پوشانده بودند.
او که مدتی در ژاپن اقامت داشت، اظهار کرد: در ژاپن احساس کردم همین روسری که سر من است می‌تواند تبلیغ دین باشد. به عبارت دیگر شاید تبرج باشد ولی فریادی است برای تبلیغ حجاب و من همیشه متأسف بودم که برخی از بانوان مسلمان ایرانی حتی در سفر به امارات هم بلافاصله حجاب و یا حتی پوشش چادر را بر می‌دارند.
جمشیدی یادآور شد: با اینکه تنها فرد محجبه در محل تحصیلم بودم، رفتار‌های اطرافیان متفاوت بود. برخی به صرف مسلمان بودنم ارتباط نمی‌گرفتند. گاهی هم خانم‌ها یا آقایان که من را با پوشش چادر می‌دیدند بسیار هیجان‌زده می‌شدند. من چادر سنگ‌دوزی شده می‌پوشیدم و برخی از خانم‌ها می‌آمدند و به چادرم دست می‌زدند و می‌گفتند چه زیباست. یا زمانی در آسانسور وارد شدیم چند تا خانم کره‌ای در مورد چادر من حرف می‌زدند و می‌گفتند چقدر قشنگ است.
او در بیان خاطراتش از رعایت حجاب و استفاده از چادر در امریکا و ژاپن ادامه داد: یکبار در رستوران ایرانی بودیم که خانواده‌ای با اشار به من می‌گفتند اینها دیگر برای چه با این سر و وضعشان به اینجا می‌آیند. من، چون چادر عربی می‌پوشم، آنها فکر کرده بودند ما عرب هستیم.
این نخبه ایرانی مقیم امریکا با اشاره به اینکه رضایت خدا را بر مردم ترجیح می‌دهم، گفت: اگر تصمیم فرد درست است نباید از ناراحتی و اهانت یا تشویق دیگران ناراحت یا خوشحال شود.
جمشیدی از همراهی همسرش برای رعایت حجاب یاد کرد و اظهار داشت: حس همسرم تایید بود و می‌گفت من به تو افتخار می‌کنم. او در این موضوع با من همراه بود.
جمشیدی با بیان اینکه باید ابتدا مسئله حجاب را حل کرد، اظهار داشت: بسیاری از معترضین به حجاب گویی حجاب را قبل از اینکه مسئله اعتقادی بدانند یک مسئله فردی و شخصی می‌دانند. مثل اینکه فردی دلش بخواهد امروز با لباس آبی بیرون برود ولی قانون بگوید امروز اجازه نداری با این رنگ وارد جامعه شوی! بحث حجاب را نیز در همین حد می‌دانند و ناراحت می‌شوند.
او ادامه داد: واقعیت این است که حجاب یک مسئله شخصی نیست بلکه یک موضوع به شدت اجتماعی است. تصمیمی که هر خانمی می‌گیرد برای باحجاب یا بی‌حجاب بودن، تکه‌هایی از پازل جامعه و فرهنگ را شکل می‌دهد؛ لذا نمی‌توان به حجاب به عنوان مسئله شخصی نگاه کرد و گفت من آزادم یا دلم می‌خواهد و هر طور دوست دارم می‌توانم لباس بپوشم.
این نخبه ایرانی مقیم امریکا با تأکید بر اینکه در مورد موضوع حجاب نیازمند گفتمان‌سازی هستیم، تصریح کرد: اغلب وقتی از حجاب صحبت می‌شود، به عنوان امری فردی بوده که انسان را به خدا نزدیکتر می‌کند و اگر بی‌حجاب باشی از خداوند دور می‌شوی. ولی اگر به دختران ما گفته شود که بی‌حجابی تو کمک به صهیونیست‌هاست که جوامع اسلامی را از بین می‌برد، اگر از تأثیر بی‌حجابی بر جنبه‌های اجتماعی و سیاسی یک کشور گفته شود، یا از اینکه حجاب چه تأثیری بر مسلمانان دنیا می‌تواند داشته باشد، صحبت شود، قطعاً همه زنان اهمیت و ضرورت آن را درک می‌کنند.
این کارشناس حقوقی در بخشی از سخنانش اشاره کرد: در لزوم فرهنگ‌سازیِ پوشش و عفاف همین بس که باید این مسئله را نیز از کودکی به فرزندان آموخت. در کنار فرهنگسازی باید قوانینی هم وجود داشته باشد. حجاب یک مسئله اجتماعی است و صرفاً فرهنگسازی کافی نیست چه بسا برخی نمی‌خواهند یا نخواهند از آن فرهنگ تبعیت کنند، اینجاست که قانون باید باشد.
جمشیدی در پایان سخنان خود تصریح کرد: طبق آمار‌های رسمی، اوضاع کنونی غرب به لحاظ اخلاقی بسیار وخیم است و گاهی حتی اوضاع پوشش به گونه‌ای بود که منِ خانم هم خجالت می‌کشیدم. از سویی زن ژاپنی نسبت به زن امریکایی بسیار پوشیده‌تر است.
منبع: تسنیم