تابستان دوسال پیش بود. بریده بودم. مثل تمام آد م‌ها که یک جایی به مو می‌رسند.

آن زمان‌هایی که من «بچه» می‌شوم و او «مادر»، خود واقعی‌ام را می‌توانم در چهره و نوع رفتارهایش ببینم.

این نوشتار قرار است به شما بگوید چه رفتار‌ها و فداکاری‌هایی از سوی زنان اشتباه است و آن‌ها برای سلامتی روح و جسم خود چه مواردی را باید مدنظر بگیرند.

حرفی را که‌ می‌خواهم بگویم، ربطی به امروز و دیروز ندارد. فرقی هم نمی‌کند قرار است از کدام نسل حرف بزنیم. مادر شدن و مادری، مهم‌ترین و اصلی‌ترین بخش از زیست زنانه است؛ تنیده شده با روح یک زن از ازل تا ابد.

برای خیلی‌ها روز مادر دیگر روز تبریک نیست؛ روزی است برای مرور اشک‌های مانده، دعا‌های ناگفته و جای خالی زنی که نبودنش تا عمق جان رسوب کرده است. این‌بار سه روایت از زنانی می‌خوانیم که هنوز مادر را در دعاهایشان زنده نگه می‌دارند.

ذکر و دعا در فرهنگ اسلامی همواره به‌عنوان پناهگاهی امن برای آرام‌سازی ذهن، رفع نگرانی و نزدیک‌شدن به خداوند شناخته شده است. مجموعه‌ای از اذکار و آیات، بنابر روایات، می‌تواند درمانی روحی برای ترس، دل‌شوره و اندوه باشد.

اگر فکر می‌کنید ورزش‌کردن یعنی باشگاه رفتن، مربی‌گرفتن یا وقت و هزینه زیاد، وقتش رسیده روش تازه‌ای را امتحان کنید. با چند حرکت ساده و کاربردی می‌توانید در خانه ورزش‌کردن را شروع کنید و به یک عادت لذت‌بخش برسید.

مدیرکل دفتر امور زنان و خانواده استانداری خراسان رضوی گفت: تعدادی از بیماران مبتلا به بیماری سرطان پستان قطعا بیمه تامین اجتماعی هستند، اما بخشی از جامعه تحت پوشش هیچ بیمه‌ای نیستند و نیاز است تشکل‌های مردمی به حمایت درمانی آنها وارد شوند.

در روزی که به نام مادر ثبت شده، اما در حقیقت باید به تعداد روز‌های سال تکرار شود، پای صحبت زنانی نشستیم که هرکدام شکل متفاوتی از مادری را زندگی کرده‌اند؛ از مادری برای فرزند بیمار تا مادری برای صد‌ها کودک یتیم. روایت‌هایی که نشان می‌دهد «مادر بودن» فقط یک نقش نیست؛ دنیایی است از عشق، تلاش، دل‌نگرانی و ایستادگی.

این روز‌ها نام «اچ‌پی‌وی» یا همان زگیل تناسلی بیش از همیشه در شبکه‌های اجتماعی شنیده می‌شود؛ اما پشت این موج شایعات، واقعیت‌هایی پنهان است که دانستنشان می‌تواند از نگرانی‌ها کم کند.