باید مادر باشی تا بدانی یک عکس چه‌طور می‌تواند همدم روز و شب‌هایت باشد و چطور آغوشت از یک قاب عکس چوبی با حبه حبه حرف‌هایی که دانه دانه از دیده می‌بارد، پر شود. باید مادر باشی تا بدانی چرا باید چایی‌ات همیشه تازه‌دم باشد و عصر‌ها حیاط کوچک خانه‌ات آب‌پاشی شود تا بوی خاک نمناک هوا را پر کند و، اما دل مادر به زیبایی گل رز باران خورده است. آب روشنایی‌اش را از چشم‌های مادر گرفته. حرف‌هایش بوی یاس می‌دهد و مهربانی‌اش تمامی ندارد./یادش مانا  

امروز بیش از هر زمان دیگری روشن شده است که پیشرفت یک جامعه، بدون مشارکت زنان، نه کامل است و نه پایدار. زنان ایرانی در سال‌های اخیر ثابت کرده‌اند که در هر میدان، از علم و اقتصاد تا رسانه و کارآفرینی، نه‌تنها حضور دارند، بلکه پیشران حرکت‌اند؛ گاهی بی‌صدا، اما همواره مؤثر.

به مادر شهید حسن احمدی خبرندادند که فرزندش به شهادت رسیده، گفتند دست و پایش شکسته است. مادر او وقتی به منزل بازگشت متوجه شد تمام همسایه‌ها دور خانه اش گرد هم آمده‌اند تا مادر را دلداری دهند، آنجا بود که دلش لرزید و فهمید دردانه اش روی مین رفته، دست‌ها و پاهایش قطع شده و سرش ضربه خورده و به شهادت رسیده است و مادر سالها به یاد پسرش شب‌ها خوابید/ روحش شاد

حضرت زینب کبری (س) توانست «ظرفیت روحی و عقلی عظیم جنس زن» را به همه‌ی تاریخ و همه‌ی جهان نشان بدهد. ‌

مادر شهید علی تقوایی رجب زاده خوب یادش است که فرزندش برای رفتن به جبهه، مدام گریه می‌کرد و آنقدر دوست داشت برود که حتی شناسنامه اش را دستکاری کرد، اما پدرش مخالف بود، می‌گفت سن و سالت برای جبهه رفتن کم است، با این حال، مادر وقتی گریه‌های مستمر فرزندش را دید، به او گفت: نمی‌دانم چه جوابی به خدا بدهم، برای همین من برای رفتنت به جبهه حرفی ندارم، خودت تصمیم بگیر. علی در سال ۱۳۶۳ به عنوان امدادگر به جبهه رفت و به درجه شهادت نائل شد/ یادش گرامی

باید مادر باشی تا بتوانی قصه بگویی و قصه را طوری تمام کنی که در آن پسر برگردد. باید مادر باشی تا بدانی صدای زنگ خانه با تو چه می‌کند وقتی غرق در بی‌خبری‌هایی هستی که ردش لای موهایت نشسته و دانه‌دانه‌اش را سفید کرده است. باید مادر باشی تا بدانی انتظار چطور از میان دارو‌هایی که دوای دردش، دیدن بود، قد می‌کشد و سایه سنگینش را روی ثانیه به ثانیه زندگی‌ات پهن می‌کند، از همان زمان که ندیدن سهم چشم‌های طوفان زده‌ات می‌شود. باید مادر شهید باشی تا دلتنگی هایت را پیوند بزنی به صبوری.

باید مادر باشی تا بدانی عصاره حرف‌های جا مانده در دلت را چطور لابه‌لای کاسه آب پر از گل رز‌های پر پر بریزی و پشت سر پسر در نیمه کوچه رها کنی. باید مادر باشی تا بدانی پسر که رفت، دلت همان‌جا توی پیچ آخر کوچه، دم آن نگاه آخر چطور خشک می‌شود و چطور یخ می‌زند.باید مادر باشی دلتنگ اما صبور.

مادر است دیگر وقتی دلش تنگ می‌شود همه خاطرات را یک جا به خاطر می آورد مثل مادر داوود که سالهای متمادی به یادش ماند شیر پسرش برای نجات جان همسایه هم دست هایش سوخت او که غیرتش نگذاشت بنشیند و از خاک وطن دفاع نکند./یادش مانا

شهید حسن رکنی هنوز درسش تمام نشده بود که جنگ آغاز شد معطل نکرد و‌بی سروصدا به جبهه رفت، چون سنش کم بود بعد از چند روز به خاطر دریافت رضایت نامه از والدینش به شهر خود بازگشت. چند ماه بعد از حضورش در جبهه، پایش تیر خورد و وقتی برگشت سوار بر ویلچر در کنکور شرکت کرد، او بعد از چند ماه حضور در خط مقدم و مقابله با دشمن با ترکشی که به گردنش اصابت کرده بود، به درجه شهادت رسید. / یادش گرامی

رضا نگفته بود می‌خواهد به جبهه برود حتی وقتی دوره آموزشی را گذراند؛ او که خودش را وقف مردم کرده بود زندگی اش را به شهادت پیوند زد.مادر هزاران خاطره از پسر را در همه مدتی که خبری از او نداشت و همه سال‌های که کنار مزارش دعا خواند مرور کرد اگر چه هیچ وقت خم به آبرو نیاورد و گفت: پسرم فدای حضرت علی اکبر "ع"/یادش مانا