به گزارش شهرآرانیوز، این خبر را نه صدا و سیمای جمهوری اسلامی و نه هیچ رسانه‌ی داخلی منتشر کرده است. این بخشی از گزارش شبکه بی‌بی‌سی جهانی از استرالیاست.
«رادیو زمانه» (سایت مستقر در هلند) به نقل از بی‌بی‌سی نوشت:
بی‌بی‌سی جهانی ضمن انتشار نتایج این تحقیق که در طول پنج سال از سوی عالی‌ترین مرکز تحقیقات عمومی استرالیا انجام شده، گزارش کرده است که این تحقیق بر اساس شهادت بیش از هشت هزار کودک قربانی آزار و سوءاستفاده است.
بر اساس این گزارش، کودکان مورد اشاره اغلب در مدرسه‌ها، کلیسا‌ها و باشگاه‌های ورزشی مورد آزار و سوءاستفاده قرار گرفته‌اند.
نتایج این تحقیق همچنین نشان می‌دهد: بیش از ده‌ها هزار کودک در طول سال‌ها در موسسات و نهاد‌های عمومی استرالیا اذیت و آزار جنسی شده‌اند، به شکلی که تعیین عدد دقیق قربانیان این کودک‌آزاری‌ها عملاً ممکن نیست.
گروه گردآورنده این تحقیق همچنین تأکید کرده است: جدای از گفتگو با ۱۵۰۰۰ نفر درباره داشتن تجربه آزار دیدن جنسی و شهادت بیش از ۸۰۰۰ کودک قربانی آزار و اذیت جنسی، ۱۳۰۰ نامه هم از کودکان قربانی در سراسر استرالیا دریافت کرده‌اند.
به دنبال انجام این پروژه تحقیقاتی و انتشار نتایج آن، تاکنون بیش از ۴۰۰۰ موسسه و نهاد عمومی در استرالیا متهم شده‌اند که نتوانسته‌اند از کودکان در برابر آزار و اذیت جنسی محافظت کنند.
در ابتدا لازم به ذکر است که پدوفیلیا (pedophilia) یا «سوءاستفاده جنسی از کودک»، یکی از بدترین انحرافات جنسی و اخلاقی است که منجر به شکنجه جسمی و روحی کودکان معصوم می‌شود و آثاری که در قربانی باقی می‌گذارد، تا آخر عمر از بین نمی‌رود. در واقع، پدوفیلیا جنایت ضدانسانی در حق کودکان بی‌دفاع و بی‌پناه است که توانی برای دفاع از خود در برابر متجاوز ندارند.
بر اساس گزارش‌های متعدد مناسک آزار جنسی کودکان در حلقه‌های شیطان‌پرستی رواج دارد.
در سال ۲۰۰۸، جفری اپستاین سرمایه‌دار یهودی مشهور آمریکایی که دوست نزدیک شماری از قدرتمندترین مردان عالم سیاست در آمریکا بوده، به‌واسطه تشکیل باندی برای سوءاستفاده جنسی از کودکان زیر سن قانونی، محکوم شد. نکته‌ی تلخ و قابل تأمل این‌که او بابت این جرم سنگین، تنها به ۱۳ ماه زندان محکوم شد و بسیاری از منابع رسانه‌ای غربی، این حکم سبک را مربوط به حمایت‌های شدیدی می‌دانند که اپستین پشت سر خود دارد.
اپستین تیمی از قاچاقچیان انسان را در اختیار داشت که دخترانی در حدود ۱۲ سال را برای سرویس دادن به دوستان قدرتمند او در ملک شخصی‌اش موسوم به «جزیره عیاشی جمعی» (Orgy Island) واقع در جزیره خصوصی ۷۲ هکتاری او به نام «سنت جیمز کوچک» در مجموعه جزایر ویرجین ایالات متحده، انتقال می‌دادند.
یکی از دوستان معروف و پرنفوذ اپستین، «ویلیام جفرسون کلینتون» یا همان «بیل کلینتون»، چهل و دومین رییس جمهور ایالات متحده از حزب دموکرات است. طبق گزارش تحقیقاتی «مالیا زیمرمن»، در شبکه خبری فاکس نیوز (۱۳ می ۲۰۱۶)، بیل کلینتون با جت شخصی اپستین که به نام «لولیتا اکسپرس» شناخته می‌شود، دست‌کم ۲۶ بار به جزیره شخصی او سفر کرده است (Lolita در فرهنگ امریکایی به دختربچه‌های زیر سن قانونی گفته می‌شود که سوژه‌ی لذت جنسی قرار می‌گیرند). به نوشته خانم زیمرمن، کلینتون در دست‌کم ۵ مورد از این سفرها، حتی تیم امنیتی محافظ خود را هم اصطلاحاً «پیچانده» است. یکی از فرم‌های پروازی که به مقصد جزیره «عیاشی» اپستین پر شده است و در گزارش فاکس نیوز آمده، به وضوح نام کلینتون را هم جزء سرنشینان پرواز نشان می‌دهد.
در اسناد ضبط شده از ملک شخصی اپستین توسط پلیس فدرال، دفترچه تلفنی یافت شد که در آن آدرس‌ها ایمیل مختلف و ۲۱ شماره تلفن از بیل کلینتون به ثبت رسیده بود.
«ویرجینیا رابرتز»، یکی از دخترانی که علیه اپستین شهادت داد، در دادگاه گفت که فیلم‌های اعمال شنیعی که افراد قدرتمند و سرشناس آمریکا در ملک اپستین با او و دختربچه‌های دیگر انجام دادند قطعاً وجود دارد، چون همه‌ی آن صحنه‌ها توسط دوربین ثبت می‌شد.
شوی آمریکایی «دکتر فیل» که توسط یک روانشناس تلویزیونی معروف اجرا می‌شود، در ۲۱ مارچ ۲۰۱۷، در برنامه‌ی خود مهمانی با اسم مستعار «کندال» داشت که این زن ادعا می‌کرد در زمانی که کودکی خردسال بود، در جزیره اپستین توسط افراد قدرتمند شناخته‌شده آمریکایی، مورد انواع سوءاستفاده و آزار جنسی قرار گرفته. کندال گفت که به محض دنیا آمدن، توسط والدینش که خود در شبکه‌ی قاچاقچیان انسان فعال بودند، به «صاحب» خود فروخته شد. کندال گفت: “من زاده‌ی دنیای قاچاق انسان هستم. “
او در تشریح کودکی وحشتناک خود گفت:
من مجبور به داشتن روابط جنسی با مشتریان شدم. یکی از اولین خاطرات من این است که فکر می‌کردم دستمالی شدن کودکان خردسال توسط افراد مسن یک امر عادی است.
به گفته‌ی او، او حتی یک بار توسط صاحب خود مجبور شد که کودکی را بکشد. در بخشی دیگر از خاطرات خود، کندال اعتراف کرد که در یک موقعیت، توسط صاحب خود مجبور شد کودکی ۵ ساله را با جسمی مورد تجاوز قرار دهد:
تمام عمرم مجبور شدم مسافرت کنم، به نقاط مختلف دنیا، در رویداد‌های بزرگ شرکت کنم تا با مشتریان ملاقات کنم و به آنها سرویس بدهم. آنها همه به‌شدت پولدار بودند و اعضای برجسته‌ی جوامع خود محسوب می‌شدند. گاهی آنها فقط می‌خواستند با من رابطه جنسی داشته باشند و گاهی من را وادار به رابطه با افراد دیگر می‌کردند.
به گفته او، اوقاتی که «صاحب» او در کنارش نبود، «مراقب»هایی او را کنترل می‌کردند.
زنی با نام مستعار «کندال» در شوی دکتر فیل از حلقه قدرتمند «تجاوز به کودکان» در آمریکا گفت.
کندال توضیح داد که در بین مشتریان او، مقامات پلیس، ورزشکاران معروف و حتی سیاستمداران ارشد ایالات متحده بوده‌اند. خیلی از اوقات، او به کاخ‌هایی بزرگ برده می‌شد که در آن، مشتریان فوق ثروتمند به کودکان تجاوز می‌کردند، آزارشان می‌دادند و آنها را شکنجه می‌کردند:
بسیاری از این مشتریان، ستون‌های جامعه‌ی خود بودند.
به گفته کندال، برخی از این مشتریان، مانند خود اپستین، جزایر خصوصی و املاک وسیع داشتند که در آنها با فراغ بال و با مصونیت کامل این فجایع را علیه کودکان خردسال انجام می‌دادند.
در سال ۲۰۱۶، یک بازیگر معروف انگلیسی و ستاره نوجوان فیلم‌های ارباب حلقه‌ها، «الیجاه وود»، در اظهارنظری بهت‌آور گفت: «هالیوود در تسخیر رسوایی کودک‌آزاری جنسی مشابه مورد جیمی سَویل است.»
درباره جیمی سَویل در ادامه توضیح خواهیم داد.
ادعا‌ها و گزارش‌ها درباره این‌که پدیده شوم آزار جنسی کودکان در هالیوود تحت یک حفاظت نامریی ولی آهنین وجود دارد، در چند سال اخیر به طرز شگفت‌آوری افزایش یافته است.
«آن هنری» (Anne Henry) از موسسه «Bizparents»، گروهی که، برای کمک به بازیگران کودک در هالیوود تشکیل شده، در سال ۲۰۱۶ در مصاحبه‌ای با «هالیوود ریپورتر» گفت که همین حالا دست‌کم ۱۰۰ کودک‌آزار در هالیوود توسط محافل اداره‌کننده‌ی هالیوود در برابر تعقیب قضایی محافظت می‌شوند. به گفته‌ی خانم هنری “یک سونامی از دعاوی کودک‌آزاری جنسی در آمریکا آغاز شده است. “
«کوری فلدمن» (Corey Feldman)، کودک-بازیگر مطرح دهه ۱۹۸۰ و اوایل ۱۹۹۰ که هم در فیلم‌های هالیوودی و هم آگهی‌های تبلیغاتی به یک ستاره تبدیل شده بود، اکنون یکی از بزرگترین افشاگران «تجاوز به کودکان» در هالیوود در چند سال اخیر بوده است. او مصاحبه‌های متعدد تلویزیونی در این مورد داشته است و جمله‌ی معروفی با این مضمون دارد که:
بچه‌بازی بزرگترین مشکل گذشته، حال و آینده هالیوود است. مشکل بزرگ هالیوود، پیرمردان پولدار و قدرتمندی هستند که دور و بر بچه‌های بازیگر می‌پلکند.
فلدمن در مصاحبه‌های خود به تفصیل شرح می‌دهد که چگونه با زوج هنری دوران نوجوانی خود به نام «کوری هایم» (Corey Haim) در پشت صحنه فیلم‌ها مورد سوءاستفاده افراد سرشناس گرداننده هالیوود قرار می‌گرفته است!
شاید یکی از اولین دفعاتی که ماجرای این بُعد تاریک از هالیوود به رسانه‌ها راه پیدا کرد، زمانی بود که در ۱۹۷۷ رومن پولانسکی کارگردان یهودی معروف هالیوود، به اتهام ارتباط جنسی با دختری ۱۳ ساله مورد تعقیب قضایی قرار گرفت و از همان موقع به فرانسه گریخت تا مجازات نشود. او در همه‌ی این سال‌ها مورد حمایت چهره‌های سیاسی، هنری و رسانه‌ای غرب بوده است؛ از مریل استریپ تا برنارد کوشنر وزیر خارجه پیشین فرانسه و در نهایت هم از مجازات جرم خود تا به امروز قسر در رفته است.
او بعد از گذراندن ۴۲ روز در بازداشت به‌نحوی از زندان گریخت و برای همیشه از آمریکا فراری داده شد!
اما در ۲۰۱۱، یکی از فاجعه بارترین پرونده‌ها در این زمینه در سال ۲۰۱۱ مثل بمب منفجر شد.
«جیمی سَویل» (Jimmy Savile)، یکی از قدیمی‌ترین برنامه‌سازان و مجریان شبکه بی‌بی‌سی و از ستون‌های این شبکه، به اتهام سوءاستفاده جنسی از صد‌ها دختر کم سن و سال (حدود ۵۰۰ دختر) در طول چند دهه فعالیت خود در بی‌بی‌سی، تحت تعقیب قضایی قرار گرفت.
نماینده پارلمان انگلیس از حزب کارگر، «تام واتسون»، در ۲۵ اکتبر ۲۰۱۲، مدعی شد که جیمی سویل عضو یک گروه شیطانی متشکل از افراد قدرتمند و بانفوذ و ثروتمند بود که اعضایی از دولت‌های گذشته بریتانیا و نمایندگان سابق پارلمان هم در آن عضویت داشتند.
اما نکته‌ی بسیار تلخ و عبرت‌آموز درباره سیستم قضایی بریتانیا این‌که بحث‌های مربوط به رفتار‌ها و اعمال سویل نه مربوط به امروز و دیروز، که از چند دهه قبل در فضای عمومی و رسانه‌ای بریتانیا مطرح بود. شاید اولین بار «جانی روتن» (johnny Rotten) ستاره راک دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ بریتانیا، در مصاحبه‌ای رادیویی در ۱۹۷۸ پرده از بخشی از اعمال شوم سویل برداشته بود که ظاهراً مقامات پلیس و قضایی این کشور هیچ توجهی به آن نکردند. جانی روتن در مصاحبه‌ای که در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۵ با «پیرز مورگن» در شبکه ITV انجام داد، به صراحت گفت که بابت آن افشاگری خود درباره سویل در ۱۹۷۸، تا مدت‌ها از سوی رادیو بی‌بی‌سی تحریم شد!
اما شاید رسواترین بخش از عملکرد بی بی سی در قضیه سویل، جان باختن دو خبرنگار این شبکه بود که به واسطه پیگیری‌های مداوم خود درباره فساد پدوفیلیا در این شبکه حکومتی، به طرز کاملاً مشکوکی کشته شدند. «جیل دندو» و «لیز مک‌کین» دو خبرنگار این شبکه بودند که به طور مجزا پرونده حلقه کودک‌آزاران جنسی در بی‌بی‌سی را دنبال می‌کردند و بار‌ها گزارش‌های خود را به مدیران ارشد بی‌بی‌سی ارایه دادند که با بی‌توجهی محض آنها روبه‌رو شد.
در ۱۷ مارچ ۲۰۱۵، روزنامه انگلیسی «گاردین» گزارش داد که بعد از دهه‌ها شایعات، دعاوی و اخبار قوی درباره نقش سیاستمداران و مقامات بریتانیایی در «وست مینیستر» (مرکز لندن که محل تجمع نهاد‌های حکومتی بریتانیا از جمله پارلمان است) در لاپوشانی حقایق مربوط به کودک‌آزاری جنسی سیستماتیک در این کشور، بالاخره کار تحقیقات جدی در این مورد توسط کمیسیون مستقل رسیدگی به شکایات از پلیس کلید خورد و برای شروع کار، بررسی ۱۴ مورد شکایت از اسکاتلندیارد در زمینه بی توجهی یا لاپوشانی حقایق در این مورد، در دستور کار قرار گرفت.
منبع: اندیشکده مطالعات یهود