به گزارش شهرآرانیوز؛ حضرت زینب (س)، عقیله بنی‌هاشم، فراتر از یک خواهر داغدار، یک استراتژیست تمام‌عیار و یک سخنور بی‌نظیر بود.
خطبه‌های آتشین او در کوفه و شام، نه تنها پرده از چهره یزید برداشت، بلکه بذر آگاهی و بیداری را در دل‌های مردم کاشت. یزید با شهید کردن امام حسین (ع) تصور می‌کرد پیروز شده است، اما حضرت زینب (س) با کلامش، کاخ او را به ویرانه‌ای بدل کرد.
حضرت زینب (س) در کنار این رسالت سنگین، مسئولیت حفظ جان امام سجاد (ع) و پرستاری از کودکان و زنان داغدار را نیز بر عهده داشت. استقامتی که این بانوی بزرگوار در برابر مصائب بی‌شمار از خود نشان داد، او را به الگویی جاودان برای تمام زنان آزاده جهان تبدیل کرده است.
زینب کبری (ع) با علم به وضعیت موجود و با علم به نیاز جامعه، نقش انقلابی و رسانه‌ای خود را به بهترین وجه ایفا کرده و اجازه نداد تا دشمن به اهداف سیاسی و اجتماعی خود دست یابد. این در حالی بود که آن حضرت پیش از شهادت امام حسین (ع)، در مدیریت بانوان کاروان و نیز یاری برادر در لحظات دشوار، نقش بی نظیر خود را اثبات نموده بود.
بیانات عاطفی ایشان تا حدی اثرگذار بود که لشکر دشمن را به قساوت و پلیدی رفتار خویش آگاه ساخت و اشک عمر سعد را نیز در برابر رفتاری که سپاهیانش انجام می‌دهند جاری می‌ساخت. گریه دشمن هرچند ارزشی نداشت، اما اثباتگر این نکته بود که خود آنها نیز به عمق ظلم و جنایتی که در حال وقوع است، پی برده بودند؛ هرچند طمع‌ها و ترس‌ها مانع اثرگذاری این اشک‌ها در رفتار آنان بود.
یکی از رسالت‌های مهم حضرت زینب (س) در واقعه عاشورا پرستاری و مدیریت پشت جبهه بود. ایشان با پرستاری از امام سجاد (ع)، مداوای مجروحین، امدادگری و تخصیص سهم خود به کودکان در ساماندهی و مدیریت پشت جبهه نقش مؤثری داشت. ایشان همچنین از این طریق امور زنان و کودکان را مدیریت می‌کرد.
پس از ظهر عاشورا موقعیت‌های تلخی به وجود آمد و همه مردان و یا غالب آنها از سپاه امام حسین (ع) به شهادت رسیدند. اما در این بین نقش مدیریتی حضرت زینب (س) که قافله‌سالار اسیران و سرپرست کودکان بود به خوبی آشکار شد. حضرت زینب (س) با اینکه بسیاری از نزدیکان خود را در شرایط بسیار سختی از دست داده بود، اما توانست برای عالم الگو باشد.
منبع: مهر