به گزارش شهرآرانیوز، اکران محدود در تنها ۷ سالن؛ سرنوشت فیلمی که به روایت ایثار زنان اندیمشک در دفاع مقدس پرداخته است. «دست ناپیدا» علیرغم برخورداری از عمق محتوایی، در نبرد نابرابر با سینمای تجاری به حاشیه رانده شده است.
در فضای اکران امروز سینمای ایران، آثاری که روایتگر ارزش‌های دفاع مقدس هستند، اغلب در حاشیه قرار می‌گیرند و به حاشیه رانده می‌شوند. فیلم‌های متعهد و ارزشی که باید پرچمدار انتقال فرهنگ ایثار و شهادت به نسل جدید باشند، در میان انبوه تولیدات تجاری و سطحی گم شده‌اند. این غربت سینمای دفاع مقدس در سالن‌های اکران، زنگ خطری برای فرهنگ انقلابی و ارزش‌های اسلامی است.
فیلم سینمایی «دست ناپیدا» در چنین فضایی قدم به عرصه اکران گذاشته است؛ اثری که با شجاعت به بازگویی یکی از ناگفته‌های مظلومانه دفاع مقدس می‌پردازد. این فیلم که روایتگر داستان زنان ایثارگر در دوران جنگ تحمیلی است، با وجود برخورداری از عمق محتوایی و ارزش‌های هنری، در میان سیطره فیلم‌های پرفروش تجاری به حاشیه رانده شده است.
سید سعید سیدزاده، تهیه‌کننده پیشکسوت سینمای دفاع مقدس با قبول ریسک تولید چنین آثاری، بار دیگر ثابت کرده که دغدغه انتقال ارزش‌های انقلابی به نسل جوان برایش اولویت دارد. وی با وجود همه محدودیت‌های اکرانی، حاضر نشده است در قبال سلیقه متعارف بازار سینما تسلیم شود.
در گفت‌وگویی با سید سعید سیدزاده، تهیه‌کننده فیلم «دست ناپیدا»، به بررسی چالش‌های اکران آثار متعهد و راهکار‌های خروج از این بحران فرهنگی پرداخته شده که در ادامه می‌خوانید.
به عنوان فردی که خود را مدیون رزمندگان دفاع مقدس و ارزش‌های انقلاب اسلامی می‌دانم، همواره دغدغه پرداختن به موضوعات مرتبط با این برهه تاریخی را داشته‌ام. تأکیدات مقام معظم رهبری درباره نقش زنان در دوران دفاع مقدس، نقطه آغازینی برای بررسی این موضوع شد. پس از مطالعات اولیه، به داستان زنان ایثارگری برخوردیم که در منطقه اندیمشک فعالیت‌های قابل توجهی داشتند.
آشنایی اولیه من با این موضوع از طریق دوستانی که در اهواز ساکن بودند حاصل شد. آنان داستان‌های ناگفته‌ای از زنان ایثارگر را روایت می‌کردند که تاکنون به شکل دراماتیک به آن پرداخته نشده بود. پس از بررسی‌های میدانی و گفت‌و‌گو با شاهدان عینی، طرح اولیه فیلم‌نامه تهیه شد. پس از چندین مرحله بازنویسی، فیلم‌نامه نهایی با عنوان «دسته ناپیدا» آماده گردید.
مهم‌ترین ویژگی این موضوع، پرداختن به ناگفته‌های دفاع مقدس بود. گنجینه عظیم دفاع مقدس ما همچون اقیانوسی بیکران است که تاکنون تنها بخش کوچکی از آن مورد توجه قرار گرفته است. داستان این زنان یکی از همان ناگفته‌های ارزشمندی بود که قابلیت تبدیل به اثر سینمایی را داشت.
در این اثر سعی کردیم بدون اغراق و با نگاهی واقع‌گرا، نقش آفرینی زنان را به تصویر بکشیم. آنان بدون ادعا و در سایه، خدمات بزرگی را ارائه کردند که نشان‌دهنده عمق ایثارگری‌های جامعه زنان در دوران دفاع مقدس است. این فیلم گامی کوچک در راستای شناسایی این خدمات محسوب می‌شود.
در شرایطی که سالن‌های سینما در اختیار فیلم‌های پرفروش تجاری قرار دارد، فیلم ما تنها در هفت سالن به نمایش درآمد. با این وجود، مخاطبانی که فیلم را مشاهده کردند، با اشتیاق فراوان و قدردانی از اثر، واکنش بسیار مثبتی نشان دادند. این موضوع نشان می‌دهد که مخاطب فرهیخته و اندیشمند برای چنین آثاری وجود دارد.
اصلی‌ترین مشکل، عدم دسترسی به شبکه گسترده اکران بود. در حالی که برخی فیلم‌ها به صد‌ها سالن دسترسی دارند، ما تنها با حمایت گروه هنر تجربه توانستیم فیلم را در تعداد محدودی سالن به نمایش بگذاریم. محدودیت در تبلیغات و معرفی اثر نیز از دیگر چالش‌های پیش رو بود.
امیدوارم در آینده نزدیک بتوانیم از طریق پلتفرم‌های مختلف، رسانه ملی و فضای مجازی، فرصت نمایش گسترده‌تری برای این اثر فراهم کنیم. معتقدم اگر مخاطبان بیشتری امکان تماشای فیلم را داشته باشند، استقبال قابل توجهی از آن خواهند کرد.
پیام اصلی فیلم، ترویج فرهنگ ایثار و از خودگذشتگی است. می‌خواهیم نشان دهیم که ارزش‌های انسانی و معنوی در سخت‌ترین شرایط نیز می‌تواند شکوفا شود. این اثر برای مخاطبانی ساخته شده که به دنبال آموختن و تعمق هستند.
سینما به عنوان رسانه‌ای تأثیرگذار، می‌تواند نقش مهمی در انتقال ارزش‌ها و فرهنگ دفاع مقدس داشته باشد. باید با زبان هنر و به دور از شعارزدگی، حقایق تاریخی را به نسل جوان منتقل کنیم. این امر نیازمند سرمایه‌گذاری و حمایت جدی است.
با وجود محدودیت‌ها، تمام تلاش خود را به کار گرفتیم تا اثر از استاندارد‌های فنی و هنری لازم برخوردار باشد. همکاری بازیگران متعهد و گروه فنی مجرب، در ارتقای کیفیت نهایی فیلم بسیار مؤثر بود. دقت در بازسازی فضای تاریخی آن دوران نیز از جمله مواردی بود که مورد توجه قرار گرفت.
مهم‌ترین دستاورد فیلم این بود که با عشق و ایمان می‌توان بر بسیاری از محدودیت‌ها غلبه کرد. همچنین دریافتیم که مخاطب ایرانی، تشنه دیدن آثاری با مضامین ارزشی و انسانی است. این فیلم به ما انگیزه داد تا در این مسیر با قدرت بیشتری ادامه دهیم.
قصد دارم در ادامه مسیر سینمایی، به تولید آثاری بپردازم که علاوه بر جنبه‌های سرگرمی‌کننده، دارای پیام‌های انسانی و ارزشی باشند. معتقدم سینما باید در خدمت انسان‌سازی و انتقال ارزش‌های متعالی باشد.
از تمام کسانی که این اثر را مشاهده کردند و با بازخورد‌های خود ما را دلگرم کردند، صمیمانه سپاسگزارم. امیدوارم این فیلم بتواند گوشه‌ای از ایثارگری‌های زنان میهن اسلامی را به درستی نشان داده باشد. برای همه مخاطبان آرزوی توفیق دارم.
امیدوارم بتوانیم با ادامه این مسیر، سهمی هر چند کوچک در اعتلای سینمای متعهد و ارزشی ایران اسلامی داشته باشیم.
منبع: حوزه