به گزارش شهرآرانیوز؛ همیشه هوای برادر کوچک ترش را داشت. آن روز، مثل همیشه کیف مدرسه اش را برداشت و درحالی که دستان کوچک برادرش در دستانش بود، راهی مدرسه شد و من مثل همیشه هر دو را در آغوش گرفتم و برای همیشه گفتم: «خداحافظ پسرم» این جملات مادری داغ دیده است که دیگر صدای پسرانش را نخواهد شنید. عقربه‌های ساعت بی رحمانه به ساعت ۱۲:۳۰ ظهر نزدیک می‌شد، صدای مهیبی به گوش رسید و بعد از دقایقی، صحنه دل خراشی از جسم نحیف دو کودک بر پهنه خیابان نمایان شد. سهیل و سپهر دو دانش آموز بر اثر شدت ضربه و سرعت زیاد خودرو جان خود را از دست دادند.
بعد از وقوع این حادثه دل خراش، گلایه‌های زیادی از سوی شهروندان به ستون حرف مردم رسید. گلایه‌هایی از نبود ایمنی در بسیاری از معابر شهر به ویژه در اطراف مدارس. این گلایه‌ها باعث شد تا در بازدید میدانی این هفته، سری به برخی مدارس شهر بزنیم تا ایمنی مدارس را از زبان اولیای دانش آموزان و اهالی مناطق مختلف شهر بشنویم. نبود علائم راهنمایی ورانندگی و تابلو‌های ترافیکی ایمنی برای دانش آموزان هنگام عبور از خیابان، نبود سرعت گیر در فاصله مناسب از مدرسه و پل عابر پیاده و... ازجمله گلایه‌های اولیا و دانش آموزان در این گزارش میدانی بود.
به خیابان اندیشه ۶۰ در قاسم آباد می‌رویم. هر چه به ساعات پایانی مدرسه نزدیک‌تر می‌شویم ترافیک خودرو‌ها در قسمت در خروجی مدارس بیشتر می‌شود. چهار مدرسه و یک مهدکودک در حوالی این خیابان وجود دارد. اما در نزدیکی این خیابان پرتردد، نه پل عابر پیاده تعبیه شده است و نه علائم ترافیکی محرزی وجود دارد. نزدیک یکی از مدارس می‌شوم. بسیاری از اولیا منتظر صدای زنگ آخر مدرسه هستند تا دانش آموزان خارج شوند.
یکی از اولیای دانش آموزان که فرزندش در پایه ششم در این مدرسه تحصیل می‌کند، می‌گوید: این خیابان اصلا امنیت جانی ندارد. وقتی دانش آموزان می‌خواهند از خیابان عبور کنند در نقطه کور راننده قرار می‌گیرند و منجر به تصادف می‌شود. با اینکه اینجا مدرسه است و باید ماشین‌ها بااحتیاط برانند؛ اما هیچ عامل بازدارنده‌ای برای راننده‌ها وجود ندارد.
مقصد دوم ما خیابان آبکوه است، جایی که اگر اگرچه به مسیر کم عرض مشهور است، اما دو طرف همین مسیر کم عرض خودرو‌ها تردد می‌کنند و اتفاقا با یک حساب سرانگشتی حدود چهارمهدکودک و دو مدرسه دخترانه و پسرانه در آن واقع است. یکی از اولیای دانش آموزان دبیرستان دخترانه در این خیابان می‌گوید: یکی از اصول ایمنی در راه‌های منتهی به مدارس این است که درب مدرسه به خیابان‌های شلوغ منتهی نباشد و ترجیحاً دانش آموزان از دری که به خیابان خلوت‌تر منتهی می‌شود تردد کنند، ولی در همین مدرسه دقیقا در تردد دانش آموزان رو به خیابان اصلی است.
خانم عظیمی یکی دیگر از اولیای دانش آموزان دبستان پسرانه در راسته خیابان آبکوه، می‌گوید: در محلی که این تعداد دانش آموز از این خیابان عبور می‌کنند، چرا نباید پل عابر پیاده نصب شود؟
او ادامه می‌دهد: چندین دفعه با سازمان ترافیک تماس گرفته ایم و موقعیت این خیابان را گفته ایم؛ ولی نتیجه‌ای نداشته است.
به یکی دیگر از مدارس مشهد واقع در خیابان پیروزی، ورودی بولوار سرافرازان می‌رویم. دانش آموزان یکی یکی از مدرسه خارج می‌شوند. در این روز‌های سرد زمستانی هرکسی می‌خواهد زودتر خود را به منزل برساند. این مدرسه در حاشیه خیابان اصلی واقع شده است و خط عابرپیاده‌ای در چند قدمی مدرسه تعبیه شده است، ولی مشاهدات میدانی خبرنگار ما حاکی از نبود سرعت گیر در اطراف مدرسه است.
خانم محمدی که دخترش در مقطع چهارم دبستان است و در این مدرسه در حال تحصیل است، می‌گوید: هیچ سرعت گیری در اطراف این مدرسه نصب نشده است. همان طور که ملاحظه می‌کنید ماشین‌ها با سرعت از این خیابان عبور می‌کنند. فرزندان ما واقعا امنیت جانی ندارند، چرا شهرداری و سازمان ترافیک نکات ایمنی را برای دانش آموزان جدی نمی‌گیرند؟
او بیان می‌کند: بار‌ها ماشین‌ها و حتی موتوری‌ها جلو مدرسه دخترانه ویراژ می‌دهند و حرکات نمایشی انجام می‌دهند و در فاصله میلی متری از عابرپیاده عبور می‌کنند؛ ولی مأمور پلیس راهنمایی و رانندگی‌ای نیست که این تخلف را به آن‌ها متذکر شود.
به حوالی ساعت ۱۳ نزدیک می‌شویم. وارد خیابان پورسینا در شهرک شهید رجایی می‌شویم. نبش خیابان پورسینا ۱۷/۶ مدرسه‌ای ابتدایی است که بیش از ششصددانش آموز در این مدرسه در حال تحصیل هستند. دو سرعت گیر در کنار مدرسه مشهود است، اما برای بررسی دقیق‌تر از اهالی و اولیای دانش آموزان، موضوع را پرس وجو می‌کنیم.
آقای سجادی که یکی از فرزندانش در این مدرسه تحصیل می‌کند، می‌گوید: باتوجه به مشرف بودن این مدرسه با خیابان، حتی یک خط کشی عابر پیاده و حتی تابلو محل عبور کودکان وجود ندارد، چرا پلیس راهنمایی و رانندگی این تابلو‌ها را نصب نمی‌کند؟
بازدید‌های میدانی گزارشگر ما و دغدغه‌های شهروندان باعث می‌شود تا به سراغ رئیس اداره نظارت بر پروژه‌های ترافیکی شهرداری مشهد برویم. او در این زمینه می‌گوید: ابتدا پروژه‌هایی مانند پل عابرپیاده، تابلو، سرعت گیر و... که برای ایمنی راه‌ها جانمایی می‌شوند، توسط سازمان ترافیک اعلام نیاز می‌شوند و پس از بررسی و تصویب طرح و تعیین هزینه به اجرا گذاشته می‌شوند.
جلال یعقوبی بیان می‌کند: ما نظارت بر اجرای پروژه را برعهده داریم. درواقع بر حسن انجام کار نظارت می‌کنیم. تاکنون برای مدارس، کمیته جداگانه‌ای تعریف نشده است.
او ادامه می‌دهد: طرح‌ها پس از اعلام پلیس راهور، شورای اجتماعی محلات، اورژانس یا بر اساس تصادفات به سازمان ترافیک منتقل می‌شوند و پس از بررسی‌ها اجرا می‌شوند که این موارد شامل سرعت گیر، مکان نصب سرعت گیر، خط کشی و تابلو و تجهیزات ترافیکی است.
کارشناس حوزه امور فنی سازمان ترافیک شهرداری مشهد در این باره معتقد است که درخواست‌های ترافیکی نظیر خط کشی، پل عابر پیاده و یا سرعت گیر و... در شهر عموما به دست شهرداری مناطق می‌رسد.
محمد بختیاری می‌گوید: معمولا درخواست‌هایی که منجر به تأمین تجهیزات یا آرام سازی در محدوده مدارس باشد، توسط مدارس به مناطق شهرداری داده می‌شود و از آنجا به سازمان ترافیک می‌رسد تا برای ایمن سازی یا آرام سازی عبور عرضی خیابان تعبیه شود.
او می‌گوید: برای ایمنی مدارس باتوجه به موقعیت معبر، جانمایی پل عابرپیاده، تابلو، علائم و تجهیزات ترافیکی یا اجرای سرعت گیر طبق طرح آرام سازی که به مناطق ارسال شده است، جانمایی تابلو، خط نوشته یا خط کشی انجام می‌شود.
کارشناس امور فنی سازمان ترافیک شهرداری مشهد می‌گوید: اگر در اطراف مدرسه‌ای طرح ایمن سازی لحاظ نشده است به دو علت است یا خود مدارس اقدامی نکرده اند یا درخواستی از سمت منطقه برای سازمان ترافیک ارسال نشده است.
بختیاری می‌گوید: تاکنون به طور موردی و در صورت درخواست از مناطق شهرداری یا اهالی بوده است، به این صورت که مراحل تعبیه اصول ایمنی در مدرسه‌ای که درخواست داشتند لحاظ می‌شود، نه اینکه تک تک مدارس را بررسی کنیم.