یکی از موضوع‌هایی که همیشه در محافل مذهبی ما گفته می‌شود، این است که اگر شادی و غم هر دو از حالت‌های فطری و مورد نیاز بشر است و اگر در معارف دینی ما هردو این‌ها جایگاه مخصوص و توصیه‌های مخصوصی را به خود اختصاص داده‌اند، پس چرا ما در غم‌ها و عزاداری‌ها این‌قدر باشکوه و پررنگ عمل می‌کنیم، ولی در شادی‌ها و اعیاد آن‌چنان که باید عمل نمی‌کنیم؟!
این موضوع را می‌توان یکی از انحرافاتی شمرد که گاهی جامعه مذهبی ما به آن مبتلاست. این موضوع تا آنجا پیش رفته است که به چهره شیعه در میان ادیان و مذاهب دیگر لطمه وارد کرده است و مخالفان و مغرضان با طعنه مذهب شیعه را مذهب غم و عزا معرفی می‌کنند و با همین عناوین به این مذهب نورانی برچسب می‌زنند تا دیگران را از این طریق و مسلک دور کنند.
فرزندان ما نیازمند تنفس در فضای شاد در روز‌های عید هستند. اما گاهی ما که ادعای مذهبی‌بودن داریم، از طرفی اعیاد ملی و باستانی را نفی می‌کنیم و از طرف دیگر برای اعیاد بزرگ اسلامی آن‌چنان که باید هزینه نمی‌کنیم و آن‌ها را با شکوه لازم برگزار نمی‌کنیم و درنتیجه وضع همین می‌شود که می‌بینید.
در محیط خانه و خانواده بچه‌ها باید احساس کنند که امروز که مثلا تولد یکی از امام‌های معصوم است، ما در منزل خودمان یک جشن کوچک داریم. آثار شادی در این روز‌ها باید در خانه‌های ما لمس شود و بچه‌ها و فرزندان باید این ایام را به‌عنوان خاطره‌های خوش بچگی‌شان به ذهن بسپارند.
به‌طور کلی برای بعضی افراد این‌طور جا افتاده که عرض ادب به ساحت اهل‌بیت (ع) و تعظیم شعائر دینی فقط به‌وسیله برگزاری مراسم عزاداری است، درحالی‌که به‌هیچ‌وجه این‌گونه نیست.
امام‌صادق (ع) فرمودند: «شِیعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِینِتِنا وَ عُجِنُوا بِماءِ وَلایَتِنا یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا و یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا»؛ «شیعیان ما از بقیه خمیرمایه اولیه آفرینش ما آفریده شده‌اند. ولایت ما در سرشت آنان عجین گشته است و آنان با خوشی ما خوش‌حال و با ناراحتی ما ناراحت‌اند.»
در این روایات شادمانی در ایام شادی اهل‌بیت (ع) در کنار غم در ناراحتی ایشان از عادات شیعیان ذکر شده است و بی‌شک کسی که در این بعد کم بگذارد، شایسته مدال ارزشمندی به‌عنوان شیعه امام‌صادق (ع) نیست.
پس باید برای بزرگداشت مقام اهل‌بیت (ع) در ایام ولادت این بزرگواران مثل ایام شهادتشان مراسمی باشکوه برگزار کرد و در این ایام بزرگ موجب شادی شیعیان شد و به همین بهانه با ساختن ایامی خاطره‌انگیز و شاد برای دور و نزدیک و خانواده به خدای بزرگ و اهل‌بیت رسول خدا (صلوات‌ا... علیهم اجمعین) تقرب جست.