زیارت با پای پیاده برای ما اهالی مشهد هم می‌تواند معنا پیدا کند. در بسیاری از روایات به این امر توصیه شده است و خوبی‌اش این است که می‌توان از هر مسیر و با هر میزانی که در توانایی زائر است، به آن همت کرد. فرقی نمی‌کند خانه ما کجا باشد؛ از شهرستانی مجاور یا شهری دور یا از خیابانی در همین مشهد، می‌توانیم نیت زیارت کنیم و پا در مسیر آن بگذاریم. دلیل انتخاب و نیت هر فرد برای زیارت متفاوت است، اما آنچه مشخص است، ثواب دوچندان این زیارت‌ها با پای پیاده است. در کتاب «مفاتیح‌الجنان» شیخ‌عباس قمی وقتی به دعای کمیل امیرالمؤمنین (ع) می‌رسیم،
در فرازی از آن می‌خوانیم: «ای کاش می‌دانستم‌ای سرورم و‌ای معبودم و‌ای آقایم! آیا آتش قهر و غضبت را مسلط می‌کنی بر چهره‌هایی که در پیشگاه عظمتت درحال سجده به خاک افتاده‌اند... و بر اعضا و جوارحی که مشتاقانه به مکان‌های عبادتت می‌شتابند؟» بی تردید طلب آمرزش و دوری جستن از آتش دوزخ، خواسته همه افرادی است که به دنیای پسین اعتقاد دارند. امر زیارت درکنار دیگر امور عبادی، از اهمیت زیادی برخوردار است؛ نهتنها به‌عنوان آثاری که برای ما درپی دارد، بلکه از نظر نقشی که در مناسک دینی در بزرگداشت ائمه و اهل‌بیت (ع) ایفا می‌کند.
از ابوصامت نقل شده است که امام‌صادق (ع) فرمودند: «مَنْ أَتَی الْحُسَینَ (ع) مَاشِیاً کتَبَ ا... لَهُ بِکلِّ خُطْوَه أَلْفَ حَسَنَه وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَیئَه وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَه فَإِذَا أَتَیتَ الْفُرَاتَ فَاغْتَسِلْ وَ عَلِّقْ نَعْلَیک وَ امْشِ حَافِیاً وَ امْشِ مَشْی الْعَبْدِ الذَّلِیلِ فَإِذَا أَتَیتَ بَابَ الْحَیرِ فَکبِّرِ ا... أَرْبَعاً؛ هرکه پیاده به زیارت قبر حسین (ع) برود، خداوند برای هر قدمی، هزار حسنه برایش نوشته، هزار گناه از او پاک می‌کند و رتبه‌اش هزار درجه بالا می‌رود. پس هرگاه به فرات رسیدی، غسل کن و کفش‌هایت را درآور و پابرهنه راه برو؛ مانند عبد ذلیل راه برو. پس وقتی به درب حرم رسیدی، چهاربار تکبیر بگو و کمی راه برو و دوباره چهاربار تکبیر بگو».
ذکر این آداب نهتنها برای کسب حداکثری فضیلت و ثواب زیارت است، بلکه نشان‌دهنده آن است که هر فردی به‌عنوان مسلمان، وظیفه‌ای اجتماعی نیز بر دوش دارد. زیارت، تنها امری برای رشد فردی و گره‌گشایی از مشکلات شخصی ما نیست؛ هرچند که این موضوع را هم شامل می‌شود؛ به خصوص در زیارت حضرت رضا (ع) به‌عنوان امامی که در کنیه‌شان، رضایت و خشنودی نهفته است، این برکت برای ما وجود دارد که با زیارت ایشان، حس شکر و رضا در ما ایجاد شود.
در صفحه ۲۸۰ از جلد ۲۷ کتاب بحارالانوار علامه‌مجلسی نیز روایتی از همسفر شدن شخصی به نام صفوان جمال با امام‌صادق (ع) آمده است که می‌گوید: «در سفری به‌همراه امام‌صادق (ع) وارد کوفه شدیم. حضرت فرمودند: «ای صفوان! بگو کاروان بایستد؛ اینجا قبر جدم امیرمؤمنان (ع) است». شتر حضرت را خواباندم. ایشان پایین آمدند و غسل کردند و لباس‌هایشان را عوض کردند. پس کفش‌های خود را قبل از حرکت از پای درآوردند و به من فرمودند: «هرآنچه انجام می‌دهم، تو نیز تکرار کن».
پس به طرف تپه‌های سفیدرنگی حرکت کردند و به من فرمودند: «قَصِّر خُطاک و ألق ذَقْنَک نحو الأرض فأنّه یُکتَب لک بکلّ خُطوه مأۀُ ألف حَسَنَۀ و یُمصی عنک مأه ألفِ سیّئه و تُرفعُ لک مأه ألفِ درجه و تُقْضی لک مأه ألفِ حاجه و یُکتبُ لک ثوابُ کُلِّ صدّیقٍ و شهیدٍ ماتَ أو قُتِلَ ثُمّ مَشی و مَشَیْتُ معه و عَلَیْنا السکینه والوَقار...؛ قدم‌هایت را کوتاه بردار و سرت را پایین بینداز.
به‌درستی که با هر قدم، ۱۰۰ هزار حسنه برایت نوشته می‌شود و ۱۰۰ هزار گناه پاک می‌شود و رتبه‌ات ۱۰۰ هزار درجه بالا می‌رود و ثواب هر صدیق و شهیدی که کشته شده یا از دنیا رفته است، برایت نوشته می‌شود». سپس حضرت پیاده حرکت کردند و من نیز پیاده حرکت کردم و آرامش سنگینی بر ما حاکم بود». در این آخر هفته از هرجایی که ایستاده‌اید، می‌توانید نیت زیارت کنید. به‌سمت مضجع شریف حضرت بچرخید و از راه دور با تواضع و حالت فروتنی به ایشان سلام بدهید و به نیت زیارت، چند قدم به‌سویشان بردارید که زیارت از راه دور ما هم ان‌شاءا... پذیرفته درگاه رحمت می‌شود.