درخت کهنسال ارس تخته مایان در فهرست میراث طبیعی ایران ثبت و به استان ابلاغ شد.
به گزارش شهرآرانیوز، مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی‌خراسان رضوی گفت: درخت زیبای ارس تخته مایان حدود ۸ متر ارتفاع دارد و با قدمت دو هزار ساله، چشم انداز زیبایی در جنوب تخته مایان در دامنه شمالی ارتفاعات بینالود دارد.
مکرمی فر افزود: این درخت زیبا شبیه یک هرم است. قرار گرفتن ارتفاعات بینالود در شمال محل درخت، منظره‌ای چشم نواز را ایجاد کرده است.
وی درباره مناطقی که درخت اُرس وجود دارد، اظهار کرد: اُرس یا وَرس در دامنه جنوبی رشته کوه‌های البرز، از آذربایجان تا خراسان و به ویژه در شرق کشور و در ارتفاعات به صورت گسترده یافت می‌شود.
مکرمی فر تصریح کرد: اُرس بسیار پایدار و سازگار با هر نوع آب و هوا است و برگ‌هایش مانند دیگر گونه‌های سرو به شکل سوزنی است، هم چنین این درخت دارای عمر طولانی بیش از دو هزار سال، در برابر بیماری‌ها و انگل‌های طبیعی بسیار مقاوم است، چنان‌که آسیب انگل‌ها تنها موجب دیسه‌مندی این گیاه و تنوع رخ و ریخت تنه و شاخه‌های آن شده‌اند که این خود به زیبایی و جوراجوری اشکال اُرس در گذر میلیون‌ها سال فرگشت انجامیده است.
سرکشی مداوم به این اثر طبیعی توسط نیرو‌های یگان حفاظت
محمود طغرایی، مسئول دفتر ثبت آثار تاریخی و حرایم اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی دراین باره گفت: درخت کهنسال ارس تخته مایان در منطقه‌ی رویشی ایرانی- تورانی قرار دارد، این منطقه براساس شرایط توپوگرافی و ارتفاعی به دو منطقه کوهستانی با آب و هوای سرد و منطقه جلگه‌های با آب و هوای بیابانی و گرم و خشک تقسیم می‌شود.
وی افزود: هر چند که شرایط جوی منطقه موجب پراکندگی و فاصله زیاد درختان شده، اما به دلیل وسعت زیاد دارای گونه‌های گیاهی متنوع است به نحوی که ۶۹ درصد فلور ایران در این ناحیه قرار گرفته است، گونه‌های اصلی منطقه کوهستانی بنه، بادام، ارس و گونه‌های اصلی منطقه جلگه‌ای گز، تاغ، قیچ و اسکنبیل است.
طغرایی با بیان این که خشکسالی و تغییرات اقلیمی از عوامل موثر در تغییرات زیستی درخت است، ادامه داد: درخت ارس برای اهالی بومی جنبه اعتقادی داشته و برای برآوردن حاجات‌شان به آن نخ و پارچه می‌بندند، همچنین حفاظت و عدم تعرض به درخت برای آنان مهم است.
مسئول دفتر ثبت آثار تاریخی و حرایم اداره کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی افزود:درخت در حال حاضر بیشتر برای اهالی بومی شناخته شده است.
طغرایی بر ضرورت اجرای برنامه حفاظتی برای این میراث طبیعی تاکید کرد و گفت: اطلاع رسانی به اهالی و درخواست از ایشان برای حفاظت از درخت، اجرای برنامه‌های حفاظتی و مدیریتی از جمله تشکیل جلسه با کارشناسان منابع طبیعی و جهادکشاورزی در خصوص اهمیت و لزوم حفاظت از این درخت و راه‌های حفاظت از آن در برابر آسیب‌های طبیعی، مذاکره با شورای روستا برای لزوم اهمیت دادن به این درخت کهنسال و برنامه‌ریزی برای آبدهی به آن و سرکشی مداوم به این اثر طبیعی توسط نیرو‌های یگان حفاظت و بازدید‌های دوره‌های توسط کارشناسان سازمان و معرفی و شناساندن این درخت کهنسال و با ارزش از جمله پیشنهاد‌های حفاظت از این اثر طبیعی است.