به گزارش شهرآرانیوز؛ فیلم «ناتور دشت» که نامش یادآور رمان مشهور جی. دی. سلینجر است، این روز‌ها در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمده و نقد‌های متفاوتی را برانگیخته است. در ادامه گفت‌وگوی ما با احسان روحی، نویسنده و کارگردان تئاتر را درباره فیلم ناتوردشت می‌خوانید.
احسان روحی با اشاره به نام فیلم که تداعی‌کننده رمان مشهور «ناطور دشت» اثر جی. دی. سلینجر است می‌گوید: این فیلم ارتباطی با آن داستان ندارد و بر اساس یک ماجرای واقعی که سال گذشته در شمال کشور رخ داده، ساخته شده است.
او با تحلیل فرمی فیلم، به تلاش فیلمساز در ایجاد فضایی رازآلود و دلهره‌آور اشاره کرده و توضیح می‌دهد: داستان فیلم با محوریت گم‌شدن یک دختر بچه و تلاش برای یافتن او، در ژانر رازآلود پیش می‌رود، اما برخی از عناصر ضروری این ژانر، مانند حضور پررنگ پلیس یا شخصیت‌هایی که بتوانند حس تعلیق را تقویت کنند، در فیلم غایب‌اند.
این کارگردان تئاتر ادامه می‌دهد: هرچند فیلم در طراحی قاب‌ها، به‌ویژه نما‌های لانگ، سعی داشته ادای دینی به جامعه محیط‌بانان داشته باشد، اما در انتقال پیام خود دچار ناهماهنگی شده است. در فیلم، بسیاری از نشانه‌ها و المان‌های داستانی معرفی می‌شوند، اما در نهایت در کنار هم چیده نمی‌شوند تا به یک نتیجه‌گیری قوی برسند.
روحی درباره شخصیت‌پردازی در «ناتور دشت» نیز بیان می‌کند: قهرمان داستان از ابتدا با یک چالش روبه‌رو است، اما فیلم در پایان، برخلاف تلاش فیلمساز برای نمایش تحول قهرمان، موفق نمی‌شود او را به نقطه‌ای مشخص برساند. همچنین، رفتار‌ها و تصمیم‌های شخصیت اصلی در برخی نقاط قصه چندان باورپذیر نیستند و نمی‌توانند حس همذات‌پنداری لازم را ایجاد کنند.
او اضافه می‌کند: «ناتور دشت» در ایده و طرح داستانی، ظرفیت‌های بالایی داشته، اما در اجرا به یک فیلم متوسط تبدیل شده است. فیلم از یک معضل اجتماعی شروع می‌شود، اما در نهایت بیشتر به یک مسئله شخصی میان شخصیت‌ها تبدیل می‌شود. در عین حال، بازی سعید مولویان توانسته فضای رازآلود فیلم را تا حدی تقویت کند، اما برخی دیگر از عناصر داستانی به درستی پرداخته نشده‌اند.
این کارگردان در پایان تصریح می‌کند: امیدوارم در روز‌های آینده فیلم‌های قوی‌تری در جشنواره دیده شود و باید علاوه بر طرح مسائل اجتماعی، جذابیت‌های سرگرم‌کننده خود را حفظ کند.