داستان موفقیت ایران را با قلم تولید بنویسیم

تولید است که فراوانی می‌آورد. این فراوانی به دارندگی تبدیل می‌شود. برازندگی هم فرزند مشروع فراوانی در تولید است. پرچم عزت ملی را هم می‌شود به دست تولید داد. البته دست تولید‌کنندگان را باید گرفت. به گرمی فشرد و با احترام بوسید. وقتی اولویت نخست کشور تولید است. همه بایستگی‌ها در این زمینه باید هم‌راستا شود.

داستان موفقیت ایران را این‌گونه و فقط با قلم تولید می‌شود نوشت. جوهر این قلم هم سرمایه آحاد ملت است. کم آن هم، چون جمع شود، برکتی ایجاد می‌کند که سفره فراوان مردم از آن رونق می‌گیرد. باری، تولید‌کنندگان را چونان سرداران و امیران عزیز باید داشت. هم کسانی که امروز، میدان دارند و هم باید چند قدم برگشت و تولیدکنندگان سابق را احوال پرسید. 

برخی از آنها قربانی سیاست‌های نا‌بجای برخی ادوار شده‌اند. مثل آن تولید‌کننده قطعات خودرو که محصولاتش از بس، کیفیت داشت به بازار‌های اروپایی هم راه باز کرده بود. در داخل هم گزینه اول خودروسازان بود، اما دریغا و دردا که بلای دلالان چین و تحریم، بازار اروپا را به رویش بست و جلسه اول ترحیمِ توفیق او را برگزار کرد. جلسه آخر را هم خود ما برگزار کردیم وقتی بر او و توان و ظرفیت داخلی چشم بستیم و قطعاتِ ارزان، اما فقیر در کیفیت را از چین وارد کردیم. 

معلوم است که هیچ تولید‌کننده‌ای- هرچند هم توانمند باشد- توان رقابت با یک کشور آن هم مثل چین را ندارد. حتی قدرتِ مقاومت در برابرِ جریان واردات هم برای کسی نمی‌ماند. نتیجه هم از پیش معلوم است؛ ورشکستگی! برویم و بررسی کنیم که چه تعداد از تولیدکنندگان، قربانی شرایطی چنین شده‌اند. بررسی کنیم چه کارخانه‌هایی، به خانه متروک مانند شدند تا جیب برخی واردکنندگان و تولیدکنندگان بیگانه پُر شود. 

امسال که با نفس حق رهبر انقلاب و کلام نافذ ایشان «سرمایه‌گذاری برای تولید» شعار و راهبرد شده است، می‌توان و حتی باید غبار‌ها را کنار زد. از پای افتادگان را دست گرفت. حتی اگر شده با تنفس مصنوعی، از نفس افتادگان را به حیات بازگرداند. بسیاری از اینان جانشان به تولید بسته است. رونق نفس‌ها یشان را در این می‌بینند که نفس بدهند به نفس کار و تولید. انگیزه هم دارند، تجربه هم دارند. فقط باید توان باقی مانده‌شان را غنی‌سازی کرد. آن وقت شاهد استغنای ایران عزیز خواهیم بود. 

راه این است. در کنار فعالیت تمام ساحتی جبهه دیپلماسی برای شکستن تحریم‌ها، جبهه سراسری تولید باید هر کارخانه به مثابه خاکریز را وجهه همت خود قرار دهد. حمایت از دیپلماسی ملی نیز چنین اقتضایی دارد. به اول مطلب برگردیم؛ تولید به فراوانی و فراوانی به دارندگی و برازندگی می‌رسد. هم باید تولید‌کننده امروز را حمایت کرد و هم تولید‌کننده دیروز را به مدار فعالیت بازگرداند. گردش روزگار این‌گونه به مرادِ ما خواهد شد؛ ان‌شاءالله.